แสงทองที่ส่องสว่าง กลับชี้ทางให้เดินหลง เส้นทางที่ทอดตรง กลับลดเลี้ยวเบี้ยวบิดงอ ความหวังของโลกหล้า ก็เหมือนว่าจะเริ่มฝ่อ กำลังที่มีพอ กลับย่นย่อต่อโลกทราม ไมตรีที่มีให้ ก็แพ้ไฟคำหยาบหยาม เพลิงทุกข์เข้าคุกคาม ทั่วทั้งโลกโศกมืดมน ฟ้าเอยเคยสีฟ้า เดี๋ยวนี้มากลับหมองหม่น คนเอ๋ยเคยเป็นคน เดี๋ยวนี้กลายเป็นสัตว์มาร เหี้ยมห่าบ้าระห่ำ ซ้ำตามรอยดิรัจฉาน โหดห่ามตามสันดาน วิปริตผิดมนุษย์ ไฟบาปยังเริงร่า เผากายามิผ่อนหยุด โสมมโลกโทรมทรุด สุดเยียวยาให้กลับคืน ไม้เอ๋ยเคยยืนต้น กลับต้องทนลำต้นยืน รอรับความกล้ำกลืน ที่สะสมทั่วแดนดิน ธารน้ำที่เคยใส ที่เคยไหลผ่านซอกหิน กลับแห้งจนแล้งริน สิ้นน้ำชุ่มชอุ่มไพร อาเพศทั่วเขตหล้า ทั้งโลกาก็มอดไหม้ ยุคถล่มล่มบรรลัย บรรลัยล่มถล่มยุค .................................. .................................. .................................. .................................. ทั้งสิ้นนี้มิใช่เพียงภาพหลอน หากทุกตอนย้อนสังคมที่สมสุข อุบัติแล้วความจาบัลย์โรมรันรุก โปรดจงสนุกกันต่อไปเถิดชีพนี้ .................................. .................................. โปรดเริงทุกข์ให้สนุกนะโลกนี้
แดนไกล ไลบีเรีย 19 มี.ค. 2550 03:41 น. - ID 100022 
1005
4
0
19 มีนาคม 2550 06:59 น. - comment id 672653
แล้วทุกสิ่งที่ไม่ได้สมมติของต้องสลายลงตามกาลเวลาเพราะไม่จีรัง
19 มีนาคม 2550 07:59 น. - comment id 672689
แตกต่างหว่างความเหมือน
19 มีนาคม 2550 15:38 น. - comment id 673036
อ่านแล้วพลอยทุกข์ไปด้วยค่ะ..
19 มีนาคม 2550 18:26 น. - comment id 673131
ดุเดือดจริงนะค่ะ สงสัยอารมณ์มันพุ่ง
19 มีนาคม 2550 20:14 น. - comment id 673176
สวัสดีครับ น้องกูซ่า อารมณ์ ณ ปัจจุบันของมนุษย์มิใช่สิ่ง สมมุติ ถูกต้องครับ มันเป็นจริงตลอดกาล
21 มีนาคม 2550 04:04 น. - comment id 673834
เพ้อๆๆ ไปงั้น ตามอารมณ์คนอยากเขียน เห็นด้วยกับคำนี้
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
