16 กุมภาพันธ์ 2551 00:23 น.
plaing_piu
๑ หอมเอยมิเคยหายสุดปลายฟ้า
ใครอาจมาพลาดใจไยต้องเหมือน
นกจากไยพรากจบใจลบเลือน
นัยเสมือนจริงไฉนว่าไม่จริง
๑ ฝันคือใฝ่ไกลถึงสักหนึ่งครั้ง
อนิจจังยังมั่นรังสรรค์นิ่ง
ทุกขังประดังชื่นมิขื่นชิง
อนัตตาสรรพสิ่งอิงอัตตา
๑ ด้วยใจดังไฟแรกชำแรกรัก
แสนยากจักฝากรอยประดอยค่า
ผูกพันแล้วแก้วมณีที่สุดฟ้า
เสน่หาสนิท..นิจกาล
๑ ใจเอยมิเคยว้างว่างปกปิด
มืดมีนิดหนึ่งจุดมิหยุดสาน
รักเอยมิเคยล้อทรมาน
เนิ่นและนานหวานขมข่มใจรอ
๑ ดึกไหนแพรใครหอมมิยอมห่าง
ร่ำเนื้อนางจางกลิ่นถวิลต่อ
ไม่เคยอยากมีมากจนกี่คนพ้อ
กรรมใดก่อขอจบทุกภพกรรม
๑ รอยใดรอนใจเจ็บใครเหน็บซ่อน
อย่าตามย้อนหลอนใจหายใจคว่ำ
ปรารถนาอะไรนัยเร้นล้ำ
ขอกลืนกล้ำลำพัง....ฝังในฟ้า
๑๑๑๑๑
หน้าส่วนตัว
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟplaing_piu
1585
