15 กรกฎาคม 2550 14:54 น.
plaing_piu
๑ สดับฝนคนร้าวอยู่ราวฟ้า
สงัดดาราเดือนเป็นเพื่อนค่ำ
นวลกระจ่างพร่างพริบระยิบจำ
จะคิดคำนึงใคร....ไกลเหลือเกิน
๑ หอมราตรีหอมชีวิตมิปลิดเปล่า
กลิ่นนวลเย้ายวน...นางไกลห่างเหิน
หอมฤดีราตรีเพริดหลงเพลิดเพลิน
จะขัดเขินใครเมินหมางหอมปางตาย
๑ ราตรีหอมมิหมายชายกลิ่นล่อ
นวลลออเพาะเล่ห์เสน่ห์หาย
ธรรมชาติวาดราตรีหอมมิวาย
คนสิ้นสายสวาทขาดผูกพัน
๑ ใคร่หอมราตรีหามาจากต้น
ไม่ต่างคนด้นหารักฝ่าฝัน
หอมจากใจไร้เล่ห์เหคืนวัน
สายสัมพันธ์มั่นยืนชื่นราตรี
๑ ดาวพร่างสว่างเดือนเมฆเลือนฟ้า
หอมกลิ่นราตรียังหวังริบหรี่
สงบจิตคิดไหวนัยฤดี
สิ่งผ่านไปไม่มี..ไยจีรัง
๑ หอมราตรีมีหวังให้ยังชื่น
หอมวันคืนตื่นใจตนได้หวัง
หอมดอกโศกโยกใครละล้าละลัง
หอมดอกชังใจคน...ทนได้กระไร
๑๑๑๑๑
7 กรกฎาคม 2550 13:30 น.
plaing_piu
๑ ดาวดวงดับไปกับใจใครลับจาก
เหลือรอยพรากฝากรันทดสะกดกลั้น
โพ้นฟ้าทอประกายสายชีวัน
แต่นี้ลั่นทมชายมาดายเดียว
๑ หากสิ้นเยื่อ..เหลือใยคนได้คิด
ก้าวล่วงสิทธิ์ผิดเจ็บใคร่เก็บเกี่ยว
วันคืนหวานขื่นวาทสวาทเกลียว
แทนเปล่าเปลี่ยวเดียวดายฟายน้ำตา
๑ วันคลั่งคืนสั่งฟ้าน้ำตาฝน
อารมณ์คนจนเล่ห์สิเนหา
คิดถึงคำสำเนียงเรียงติดตา
สิ่งค้างคาสะท้อนคนอ่อนแอ
๑ รักเอ๋ยละเลยไฉน..หวนไห้รัก
สิ่งมีค่าประจักษ์เพียงรักแย่
ต้องการไปจากวันคืนผันแปร
มิรู้แก่ใจลึกรู้สึกกัน
๑ จันทร์กระจ่างกลางใจให้ตลอด
ใครต่อยอด..ปลอดนัย..ไม่ฝ่าฝัน
ธรรมดาชีวิตถูกผิดผูกพัน
ขอเก็บวันคืนจาก...อย่าพรากจริง
๑ ใคร่หวานลึกรู้สึกเศร้าได้เท่านี้
คนไม่มีดีอะไร...มิได้หยิ่ง
ตอบคำถามตามรู้สึกอยู่จริง
เจ็บจะนิ่งอิงตนค้นหาธรรม
๑๑๑๑๑