15 มิถุนายน 2550 15:54 น.
plaing_piu
๑ กลั่นเนื้อในตนพล่ามเพ้อตามเจ็บ
แผลเก่าเย็บเจียนหายระคายแล่น
คำใคร..มิให้ชอกบอกรับแทน
แล้วเคืองแค้นเรื่องใดไม่รู้เลย
๑ มิใช่หนุ่มรุ่มร้อนหรืออ่อนไหว
ผ่านวันใสวัยสาล้าเหลือเอ่ย
ฝนแรกหนาวสาวครวญด่วนลับเลย
รักจะเคยคุ้นกันอันตรธาน
๑ คงเป็นบุญหนุนเราได้เท่านี้
สิ่งดีดีมิสูญเปล่าว่าร้าวฉาน
ถึงวันหนึ่งพึงจบการพบพาน
รักประหารมิใช่..มิได้ชัง
๑ หากหัวใจได้ชื่นวันคืนใหม่
คือน้ำใสใจจริงที่ยิ่งหวัง
กระดาษเก่าเท่านี้ไม่จีรัง
ขออย่าชั่งใจเก็บเจ็บอย่างเคย
๑ ยินดีกับชีวิตมิบิดผัน
คนผูกพันฟันฝ่าเคียงเขนย
ปลายฟ้าเพียงคารมเล่นชมเชย
ใครสง่าผ่าเผยอย่าเลยชาย
๑ ฝากลมฝนอึงอลฟ้าพายุคลั่ง
ทะเลหลังฝนงามครามสยาย
วาสนาคราพบจบเดียวดาย
อย่าถามถึงความหมาย...ตายจากกัน
๑๑๑๑๑
11 มิถุนายน 2550 07:32 น.
plaing_piu
๑ เริ่มฝนเหมือนต้นหลิวปลิวลมล่อง
เกิดดับดำรงทำนองของเก่าใหม่
มีรักจักเสื่อมรักตระหนักนัย
ความเป็นไปชีวิตอนิจจัง
๑ หากวันคืนรัญจวนขืนทวนได้
หลิวร่วงใบคืนประดับสะพรั่ง
รักจากพรากดั่งนกย้อนกกรัง
สุขชั่วครั้งยังดีให้ชีวา
๑ ชื่นกลิ่นอายชายชมตามลมพัด
ดุจสัมผัสฤดีสิเนหา
หอมอื่นใดรื่นเรื่อเจ้าเนื้อยา
แม้นหลับตาถวิลกลิ่นนวลเนียน
๑ ปลายฟ้ากรีดหวีดวับพยัพไหว
กระชับในอกจากพรากมิเปลี่ยน
สุดจิตสนิทห้วงต่างดวงเทียน
ดับจะเพียรเวียนตามสิ้นน้ำตา
๑ เยี่ยมแสงทองคล้องใจไปโอบโลก
ผ่านทุกข์โศกสุขพันธะฟันฝ่า
วันคืนงามความหมายแห่งปลายฟ้า
แสวงหาสุนทรียะกี่ภพ
๑ ฝนนี้พี่ถวิลกลิ่นสงวน
ลออนวลปริศนามิประสบ
ฝนจากพี่ฝากนวลอย่าด่วนลบ
เม็ดฝนหลบเนื้อแนบ....ขอแอบแทน
๑๑๑๑๑