25 เมษายน 2550 12:59 น.
plaing_piu
เพ็ญหวนคืนนวลพร่างนภางค์ภพ
เมฆเลื่อนหลบเดือนเพริศดึกเจิดจ้า
ผสานเสียงเพียงผิวเพลงปลิวมา
ไฉนหาโหยอารมณ์บ่มคำนึง
ดาวเดือนเหมือนเสพทิพย์ระยิบแสง
ไยคนไม่แสวงธรรมแหล่งพึ่ง
จมชีวิตผิดหวังยังรัดรึง
เก็บเจ็บถึงวันใดใจจำนน
แล้งลมแห้งผ่าวผ่านราวป่า
พรรณพฤกษาผละใบรอไอฝน
สรรพสิ่งสงัด...จัดวางตน
ธรรมชาติสะอาด..คนรนอะไร
อ่อนแข็งแรงรา..ธรรมชาติ
สมดุลชีวิตมิอาจคาดการณ์ได้
ดัดแปลงตนค้น..เห็น..ความเป็นไป
ประจักษ์นัยสัจจธรรมดำเนิน
รักชังหยั่งใจไม่อาจเห็น
คนซ่อนเร้นเห็นต่างยิ่งห่างเหิน
นับประสาปรากฏการณ์เผชิญ
เจ็บ...ไม่เมินกระไร..ไกลชีวิต
๑๑๑๑๑
12 เมษายน 2550 01:29 น.
plaing_piu
๑ ฟังทะเลเห่คลื่นลมกลืนหาย
แลเหลียวยังเดียวดายปลายฟ้าหม่น
ทะเลมีน้ำฟ้าคลื่นระคน
ใจสิ้นหนทางไปมีใครแล
๑ เวิ้งฟ้าครามน้ำทะเลสงบ
วันชิงพลบหลบพักรักษาแผล
ว้างสุดตาสนิทแห่งจิตแท้
ตามกระแสทะเลมิเรรวน
๑ คืบศอกระลอกคลื่นจิตยืนมั่น
กำหนดรู้คืนวันมิปั่นป่วน
พยุฝนคนเล่ห์กลเซซวน
ตั้งกระบวนจิตชัดนัยสัจจา
๑ ปรากฏการณ์ธรรมชาติสามารถนัก
จิตรู้จักดัดแปลงมิแข่งกล้า
ยามใดอ่อนแข็งมีสติปัญญา
จะร่วมฟ้าดินด้วยจิตพินิจธรรม
๑ รักอ่อนไหวใจอ่อนแอหลอนพ่าย
ซังกะตายความหลังวันยังค่ำ
งามทะเลเห่ชะคลื่นประจำ
คนไม่สำคัญกับใคร.....ขอบใจทะเล
๑๑๑๑๑
หน้าส่วนตัว
1566
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟplaing_piu
