25 กรกฎาคม 2549 14:21 น.
plaing_piu
๑ รักในสายลมอุ่นเพียงครุ่นฝัน
ไม่มีแม้สักวันคว้าฝันได้
ปรารถนาอารมณ์ชื่นชมใด
ถามหัวใจไหวอ่อน...ซ่อนน้ำตา
๑ ดื่มด่ำดาววาว....วับพยับฝน
สวรรค์หล่นคนก็ลับต่อหน้า
เย็นลมล่องหมองในใจคนล้า
ไม่รู้เจตนาลับลาเลย
๑ เพียงแพรไหมไว้ตามความรู้สึก
ถลำลึกนึกนัยมิได้เอ่ย
อยากสลัดที่ขัดใจเหมือนไม่เคย
เจ็บนักเผยรอยจำยากอำพราง
๑ ลมเป็นของเล่นคนแต่หนไหน
มิต่างใจใครซ้ำเติมคำหมาง
ลวงลมล่องหมองไปไร้ทิศทาง
ไม่มีอย่างที่เคยรำเพยพรม
๑ ห่างหายมิกรายลมเคยพรมอุ่น
ยังลวงครุ่นคำนึงนัยแพรไหมห่ม
ดอกราตรีคลี่หอมใครดอมดม
มิเคยสมปรารถนาฤาว่าไร
๑ ลมล่องลำน้ำวังเวงเพลงเพียงพลิ้ว
ลวงลมปลิวตามเล่ห์เสน่ห์ไหว
ลมลวงเล่นเช่นว่าเพราะว่าใคร
ตอบมิได้....ใจลมลมแล้งแล้ง
๑๑๑๑๑
9 กรกฎาคม 2549 17:48 น.
plaing_piu
๑ แห่งกาลจะฝากพจนสุน- ทรอุ่นละมุนนัย
แย้มสรวลระรื่นปริหฤทัย นยนาประกายดาว
๑ คืนค่ำระบำรติพิสุทธิ์ มิสะดุดวิถีพราว
ย่างเยื้องสง่ามนสิก้าว ลุฤดีอหังการ
๑ ตนปรารถนามธุรพจน์ พิเราะบทกวีหวาน
ไมตรีสนิทมนสิการ มิละถ้อยประดอยใด
๑ สื่อความสิเนหะก็กระจ่าง ระอุกลางอุระไหว
ปล่อยกาลเทศะสิละไม พิศวาสมิคลาดคลา
๑ สุดห้วงคะนึงบ่นฤมิต ก็วิจิตรกระจ่างหน้า
เสียดายสวรรค์ละก็ละล้า พยุคลั่งนภาคราง
๑ ผิดหมองเพาะนัยละฤไฉน ตริมิใช่คระไลห่าง
โศกนักตระหนักวจนะว้าง บ่สนัดจะหยั่งเลย
๑๑๑๑๑
วสันตดิลกฉันท์
5 กรกฎาคม 2549 01:02 น.
plaing_piu
๑ คืนเหงาเงาจันทร์พลันเห
ลมเรรวนไหวใบกวัก
มืดฝนหม่นฟ้าทะลัก
หวังสักคนห่วง....ลวงฤา
๑ แวบปลาบวาบเสียวเปลี่ยวหน้า
ผวาฟ้าล่มลมหือ
เดียวดายปลายโลกโศกฮือ
ยิ่งหือรือโหดโทษไร
๑ ฟ้าคลั่งถั่งโถมโหมหัก
มิรักจักร้ายไฉน
ธรรมชาติเห็นเป็นไป
ขอใจใครอย่าร้ายกัน
๑ ให้เป็นเย็นฝนบนฟ้า
รินหล้าขจีที่สรรค์
พิศุทธิ์จุดคืนฟื้นวัน
เติมฝันปันดีชีวา
๑ ฝนเซาเงาจันทร์กระจ่าง
เม็ดบางพร่างพื้นฟื้นหล้า
คารมคมนัยใครคา
น้ำตาจะหล่น.....คนไกล
๑ ดึกเหงาเงาใครไหวยอก
ยิ่งหลอกตนหนีมิได้
นวลรางห่างเลือน....เพื่อนใจ
สิ้นเยื่อเหลือนัย..(คน)ไม่ดี
๑๑๑๑๑
หน้าส่วนตัว
1752
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟplaing_piu
