25 มกราคม 2549 07:24 น.
plaing_piu
มาร หรือไม่กายใจเราเข้าใจจิต
ร้าย หรือไม่ไม่ยึดติดคิดขุ่นข้อง
ดี หรือไม่ใจกายเราหมายตรอง
ผจญ หมองต้องเข้าใจนัยก่อนร้าย
มิใช่เทวดามาแต่ไหน
มิร่ำไรใครเสียดสีไม่ดีป้าย
ตัวตนเราเข้าใจอย่างมียางอาย
มิเพาะคำเลาะร้ายทำลายคน
จริงหรือเล่นเช่นใดนัยประจักษ์
ค่าความรักปักใจใช่พร่ำบ่น
ความหมายแห่งความรู้สึกรู้ตน
ร้ายกับคนของใจไม่คิดทำ
กี่มารร้ายหมายท้ามารผจญ
มองตัวตนค้นใจอย่าได้ถลำ
เสน่หาอาลัยไม่น่าจำ
ยิ่งน้ำคำรักร่ำไรให้ระวัง
ใครถวิลสิ้นดีที่พึงเชย
อย่าหวนคิดอีกเลยสิ่งเคยหวัง
ให้แผ่นดินสิ้นชายที่หมายชัง
กลับมาตั้งต้นใหม่คงได้รัก.....
จบมุมที่รุ่มร้อนละครตลก
ใครสะทกหรือไม่ใจตระหนัก
อโคจรแห่งจิตผิดไม่รัก
ต้องตายสักกี่ครั้งยังยืนยัน
23 มกราคม 2549 02:01 น.
plaing_piu
ความมืดโรยตัวปะทะลมหนาว
สายหมอกราวริ้วใสแต้มใบหญ้า
ควันไฟไล่แมงค่ำรำคาญตา
ล้อมวงพาข้าวคำหนึ่ง....กล้ำกลืน
ความเงียบครอบคลุมรอบกายบอบช้ำ
พรุ่งนี้จำนำอะไรได้พอชื่น
นายังเช่าข้าวซื้อแพงอ่อนแรงยืน
ดิ้นรนฝืนสู้หาอยู่หากิน
หลายปีดักดานกับความคับแค้น
เสียงผู้แทนแน่นรูหูมิสิ้น
คนไทยไม่ยากไร้ในแผ่นดิน
วันนี้ปลิ้นคำหลอกใดตอกทุกข์
ไม่เคยรู้ผู้แทนตัวแทนใคร
หลังเลือกไม่ให้เห็นเช่นเคยขลุก
คำสัญญาหาเสียงเป็นเพียงมุข
เล่นลิ้นปลุกสภาเลอะคารม
ความจนแก้จนบ้าว่าซ้ำซาก
มีปากสำรากไม่ได้ต้องก้ม
ทำตามพรรคสั่งขวาซ้ายอย่าล้ม
ทิ้งอุดมการณ์ทำงานนาย
ฟากฟ้าใกล้ไกลเห็นมืดเช่นนี้
ยากหาดีมีธรรมทำการได้
ชั่วระบาดชาติเสี่ยงล่มเรียงราย
ก่อนแผ่นดินสุดท้ายสิ้น..ให้คิด
๑๑๑๑๑
18 มกราคม 2549 21:09 น.
plaing_piu
๑ สื่อสารผสานจิต นิรมิตวิจิตรฝัน
ห้วงจินตนาคั้น วจนาระกำนาน
๑ คำครวญใครหวนไห้แค้นใดนัก
โซ่ตรวนรักมิหนักหนาเวลาผ่าน
คนหมางเมินเดินไกลใจต้องการ
ทรมานไฉนสิ่งไม่มี
๑ จมเล่ห์เสน่ห์ไห้ คำนึง
รักจากอกรำพึง ขุ่นข้อง
สติต่างกระดึง กระทบ จิตเนอ
งามแห่งแสงทองต้อง จิตแท้จดจำ
๑ รักใดมิใช่ฝืน ทนกล้ำกลืนทุกคืนค่ำ
จากนี้วจีจำ มิใช่ย่ำยีซ้ำใจ
๑ ว่าหมางเมิน..คำเกินจริง..แต่นิ่งอยู่
อกใครรู้เสมอมิเผลอไผล
สำหรับเรา..คงเท่านี้..มิร่ำไร
หากหมองอย่าร้องไห้...ตั้งใจลา
๑ คำคนหม่นอ้างหมางเมิน
เจ็บเกินให้ชังน้ำหน้า
กี่หนทนทรมา
มากกว่านี้อย่ารู้เลย
๑๑๑๑๑
14 มกราคม 2549 22:50 น.
plaing_piu
๑ ตะวันลับฟ้าไป
ว่าคนไกลยังไม่มา
ใช่เหเสน่ห์ล้า
ยังโหยหาทุกนาที
๑ ดึกด่ำรำพึงอก
หนาวสะทกวิตกถี่
กระไรใจคนดี
ไกลฉะนี้ยากนิทรา
๑ เดือนดาวพร่างพราวคล้อย
คนไกลคอยละห้อยหา
คืนใดใจข้ามฟ้า
ฝากน้ำตามาคำนึง
๑ ดั่งเร้นมิเห็นหน
ใช่เกลียดจนนิ่งทนขึ้ง
รู้ไหมนัยรัดรึง
ใครคือหนึ่งตรึงหทัย
๑ หอมราตรีระรื่น
ยิ่งสะอื้นคืนหมองไหม้
ฝากฟ้าทะเลไกล
อยากเคียงใกล้ดังใจเคย
๑ ฟ้าสางให้สางจิต
คงสนิทนิทราเผย
ตราบใดมิใช่เปรย
รักยากเอ่ยลับเลยเลือน
๑๑๑๑๑
13 มกราคม 2549 00:42 น.
plaing_piu
๑ หิ่งห้อยผิด้อยแสง ดุจแข่งเสมอแข
ความต่างสว่างแล ก็มิห่างกระจ่างตน
๑ กรรมเวร ฤ เช่นนี้ เสาะวิธีวจีดล
มุ่นจิตติติดตน บ่สงบสยบใด
๑ ปิดฟ้าสิฝ่ามือ ระดะคือระบือนัย
ชั่วเห็นก็เป็นไป ภวกรรมสำแดง
๑ ปิดคชสารตัว จะจะบัวบ่มิดแห่ง
ชั่วชัดอสัตย์แจง มิกระดากหทัยรน
๑ ศีลธรรมระยำใหม่ กระจะนัยสะใจตน
สำนึกบ่นึกยล กลร้ายขยายความ
๑ ดอกไม้ไฉนฉม พิษพรมคละลมลาม
หน้ากากกระชากทราม คุณธรรมอำพราง
๑๑๑๑๑
หน้าส่วนตัว
1805
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟplaing_piu
