4 สิงหาคม 2548 01:38 น.
plaing_piu
๑ พยุไหวสะท้าน ปฐพี
มืดหม่นสรรพสิ่งมี ป่นสิ้น
อารมณ์กรากรดี มิต่าง เพชรหึง
เกรี้ยวกราดแทบแดดิ้น อกนี้มิคลอน
ฟ้าอ่อนอาจดูเหงาเราต่างเงียบ
ลมละเลียบปลายไม้เอนไหวอ่อน
อารมณ์หมางคลางแคลงสุมแรงร้อน
ความงามตอนอ่อนหวานมิบานปลาย
เอาทิฐิพิจารณารัก
หลงจมปลักดักดานจะชนะพ่าย
ปัญหาต่อปัญหายิ่งท้าทาย
คิดชนะ..แท้พะพ่ายภายในตน
รักมิใช่ใคร่เล่นสิ่งเร้นลึก
ความรู้สึกตกผลึกเต็มอกเข้มข้น
เสนอจิตมิตรใจให้ห่วงคน
ไร้เหตุผล....บางที...หนี้ความรัก
ไม่วิงวอนอ้อนจำทนคำพล่อย
ไม่ประดอยถ้อยคมคารมหัก
ไม่เคยลืมหัวใจใครว่าภักดิ์
ไม่ตระหนัก..รักใครไม่คลาดแคล้ว
บอกหัวใจใครแล้วมิแผ่วล่วง
ให้หมดดวงใจมีที่แน่แน่ว
ไม่ถาม..หากจากกันวันเพริศแพร้ว
เธอมีแก้วแววใส.....ใคร่ยินดี
๑๑๑๑๑
1 สิงหาคม 2548 03:38 น.
plaing_piu
เธอผ่านมาในชีวิต
ไม่ผิดหัวใจใฝ่ฝัน
รู้สึกลึกซึ้ง..ผูกพัน
คืนวันฝันมิเดียวดาย
ทะเลคลื่นเห่สวย
พฤกษ์ผาห้วยระรวยสาย
คำนึงถึงมิวาย
หวานมิหน่ายมิคลายเยือน
๑ สวาทเกลื่อนเก็บไว้ แนบทรวง
หอมเล่ห์เสน่ห์หวง หนึ่งห้าม
นวลกระจ่างในดวง- จิตพร่ำ ถวิลเนอ
วิบากรักยากข้าม ผิดซ้ำชะตา
เพลาดึกนึกไปแล้วใจหาย
วันสุดท้ายสายใยไม่เห็นหน้า
ฝากคำถามความหมายคล้ายจากลา
ไม่รู้ว่าใครสะอื้นคืนนั้นแล้ว
ความฝันงาม...ถามใจไปมิถึง
เสน่ห์รึงรัดหวานสิ้นนานแผ่ว
สิ่งเคยผูกพันใครไหววี่แวว
รื่นกลิ่นแก้วต่อนี้ไม่มีกัน
ขอบฟ้าอาจเปลี่ยนไป
ฝากหัวใจไม่แปรผัน
รู้สึก..ดึกผูกพัน
เจ็บคืนวันใครบั่นทอน
๑๑๑๑๑
หน้าส่วนตัว
1006
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟplaing_piu
