5 เมษายน 2548 09:00 น.
plaing_piu
รินรินหอมกลิ่นใดไกลเกินคิด
ให้สนิทเสน่หาน่าถนอม
ทิพย์ดนตรีคลี่ไหวใจยิ่งพร้อม
รอคืนกล่อมนิทรา...ใครมาเยือน
ลืมความร้าวคราวหลังหากยังเหลือ
อย่ามีเยื่อเผื่อใยในอกเปื้อน
บนความจริงสิ่งดี ๆมีมาเยือน
มากกว่าเพื่อนเหมือนกว่านัก...คนรักกัน
แรกอาจหลงเพริดไกล...มิใช่รัก
ไม่รู้จักใจสักนิดคิดง่ายฝัน
รักครั้งหนึ่งพึงงดงามความผูกพัน
ยิ่งต้องกล้าฝ่าฟันพันธะใด
สิ่งดีดีมีให้ใครเสมอ
ย่อมมิใช่คำใคร่เพ้อเพียงเผลอไผล
สนองอารมณ์ร้ายอยู่ภายใน
หากหัวใจให้หมด..ปรากฏแล้ว
หอมโมกขาวราวใยไหมกรุ่นหมอน
ชื่นว่านอนเคียงข้างหอมนางแก้ว
หมอนใบนี้ได้หนุนเป็นบุญแล้ว
อกแผ่วแผ่วรื่นสนิทนิทรารมณ์
หมอนใดใครถนอมยินยอมเถิด
อย่าเตลิดหัวใจไกลเหลือข่ม
พอสนิทรื่นนิทรามิปรารมภ์
รักลมลมขมลวง....ติดบ่วงมาร
๑๑๑๑๑