30 มีนาคม 2548 19:37 น.
plaing_piu
หนึ่งนี้ฤดีใครนัยย่อมรู้
หมายชื่นระรื่นชูอยู่ร่วมสมัย
ความแตกต่างระหว่างเรายังเข้าใจ
มีอะไรในใจนี้ที่ไม่จริง
ดอกไม้..สายธาร..ม่านหมอก
ระลอกคลื่นไหว...ใครนิ่ง
ป่านนี้ที่หวังหลังพิง
ไกลยิ่งจริงแล้ว...แก้วเมิน
ทะเลงามยามเห็นเพ็ญกระจ่าง
น้ำฟ้าว้างช่างไกล..ไม่ห่างเหิน
เสน่หารอยละมุนหอมกรุ่นเพลิน
วันนี้เยินยับยากเกินฝากคำ
กาลเวลามาพรากรักจากอก
กาลเวลาน่าตระหนกความตกต่ำ
กาลเวลาไห้หาโหยประจำ
กาลเวลาขย้ำใจ.....จำเจ
ทราบดีว่ามีสิทธิ์จะคิดถาม
ไม่มีสิทธิ์ติดตามความหันเห
ระหว่างเราเงาจากยากคะเน
มิรู้เล่ห์เสน่ห์นางคิดอย่างไร
หมายมั่นแล้วแก้วเอ๋ยไม่เคยเปลี่ยน
มิต้องเขียนเวียนอ่านกันนานไหว
รักแสนยากฝากลมมาสิ้นคาใจ
ตลอดไป...ใจคนนี้ไกล....มีเธอ
๑๑๑๑๑
29 มีนาคม 2548 00:17 น.
plaing_piu
ร้อนแดดแผดเผาเร่าอก
วิตกอกตามลามถี่
รักแล้วแก้วร้าวคราวนี้
้ร้อน...ต่างรู้ดี..มิยอม
หนักเอาเบาสู้คู่รัก
ต่างหักหนักมิถนอม
งอบ้างต่างมิยินพร้อม
รักตรอมน้ำตาอาดูร
ชีวิตมิใช่ของเล่น
มีเกณฑ์ร้ายดีมิสูญ
พึงรักตักเติมเพิ่มพูน
สมบูรณ์ไม่ต่างปางใด
ลมพัดใบไม้พรู
ถามใจดูไยวู่ไหว
หวีดหวิวปลิวแรงไล้
อกไฉนไหวอ่อนเอน
ร้อนไฟใดรุมสุมทรวง
ดับล่วงธรรมเขม้น
ลุตนพ้นภพจบเจน
อิ่มเส้นทางธรรมนำตน
ชีวิตผิดถูกปลูกสร้าง
ต่างเกรงเพรงกรรมนำผล
สรรพสิ่งอนิจจังดล
ร้อนตนค้นจิตประภัสสร์
๑๑๑๑๑
27 มีนาคม 2548 18:18 น.
plaing_piu
ผิดอะไรไม่รู้ว่ามีชนัก
โทษลงหลักเหมือนควักใจใครประหาร
น้อยหนึ่งชั่ว..หัวใจไม่ต้องการ
ไม่หน้าด้านนานยิ่งนิ่ง...หน้าบาง
มีอะไรมาฝากไม่อยากเห็น
ใจกระเซ็นเป็นทุกข์เสียทุกอย่าง
ขอหัวใจใครดีดีที่ต้องการ
จะอยู่นานหรือไม่..ไม่คำนึง
ว่าคิดผิดมหันต์เชื่อมั่นมิตร
จะถุกผิดอย่างไรไม่คิดขึ้ง
มิตรไมตรีมีค่ายังตราตรึง
แม้วันหนึ่งถึงเวลาต้องคลาไคล
ดอกหลิวนี้ผิว์ร่วงดินปลิวสิ้นเปล่า
มิหมายเอาสิ้นค่าให้มาไฉน
คนจะหายดอกไม้แห้งมิแล้งใจ
เก็บความรู้สึกดีไว้ให้นานนาน
เจ็บเพราะใจใครย่ำว่าคำเจ็บ
เพียงรอยเล็บเหน็บข่วนผิวนวลกร้าน
เจ็บกี่หนทนกี่ครั้งยังชื่นบาน
มิสามานย์สันดานชั่วกลัวสิ่งใด
น้ำตาใครยังไหลรินมิสิ้นโกรธ
คำขอโทษ..โปรดพิจารณาใกล้
นับแต่นี้สิ่งที่เคยคุ้นเลยไป
จากหัวใจคนไกลที่ไม่มีลืม
๑๑๑๑๑
26 มีนาคม 2548 16:03 น.
plaing_piu
ใจที่เจ็บเก็บไว้ในลึกลึก
ตกผลึกรู้สึกดีท่าทีเผย
รักมิใช่เพียงคำเพราะ ฤา เยาะเย้ย
จำเป็น..เอ่ยความจริง..นิ่ง..ผ่อนคลาย
ชีวิตมีดีเลวล้มเหลวได้
สำเร็จในพริบตาว่าหลากหลาย
รักไม่สมตรมน้ำตาใช่ว่าตาย
มีความหมายพ่ายเพื่อจะชนะนาน
อยากร้องไห้ให้ร้องแล้วต้องหยุด
น้ำตาดุจแสงเทียนให้เขียนอ่าน
พลาดหลงจงมีวิจารณญาณ
อย่าสงสารตัวเองด้วยเพลงเพ้อ
ความรักคืออะไรตอบไม่ได้
เพียงการให้...ไม่ขอรอรับเก้อ
สุขเพียงพอขอใจได้รักเธอ
น้ำตาเอ่อยินดีมิใช่แพ้
ยิ้มนะยิ้มอิ่มแก้มแต้มประทิ่น
ให้ยลยินฤดีหวังตีแผ่
โลกสวยงามความรักประจักษ์แท้
ลุ่มหลงแต่คำเพ้อ....ง่าย..เผลอใจ
๑๑๑๑๑
26 มีนาคม 2548 09:08 น.
plaing_piu
กาลเวลาผสานตำนานเหงา
เหลือเพียงเงาอดีตคมกรีดกร่อน
สายลมซ่าทะเลซัดผาตัดรอน
ฤ า รักซ่อนนัยย้อนคะนึงอะไร
กาลเวลามาพรากรักจากอก
ยิ่งสะทกอกสะท้านนานไฉน
ธรรมชาติสะอาดตาควรอาลัย
ตำนานเก่าเศร้าได้อะไรคืน
ตำนานสืบขานตามความงามเรื่อง
กาลเวลาประเทืองเมลืองรื่น
ความรักเพียงลม ๆขมกล้ำกลืน
จมวันคืนฝืนจำทำไมกัน
ตำนานใจไห้หวนล้วนสังสาร
เรียนรู้กาลผ่านมามิกล้าฝัน
ความเป็นจริงนิ่ง...ใจไม่ติดพัน
ชีวิตสั้นพันธนาสัจจาธรรม
อยุ่กับความเป็นจริงไม่วิ่งหนี
รู้พอดีมีสติมิเพ้อพร่ำ
ศีลวัตรปัจจุบันปัญญาจำ
รอยเพรงกรรมว่าตำนาน..กาลเวลา
รักเอ๋ยรักหนักทุกข์..สุขชั่วฝัน
หลงคืนวันผูกพันใจใครโหยหา
ตำนานใดหวานขมตรมน้ำตา
กาลเวลามาพรากรักจากคืน
๑๑๑๑๑
หน้าส่วนตัว
1237
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟplaing_piu
