......ลมแล้ง.....

plaing_piu

ลมแล้งเริ่มแห้งร้อนตอนกุมภะ
รื่นผกาก่อนราโรยคนโหยหา
สะอื้นอกวิตกเอ่ยคนเคยมา
วันนี้ไยหนีหน้า....ร้างลาจริง ?


ความรู้สึกสัมผัสคำปัดว่า
ผ่านเวลารู้อะไรในอกนิ่ง
เหตุผลใดไม่สำคัญ...จากกันจริง
เก็บทุกสิ่งสงสัยทำไมกัน


รักมีเพื่อผูกพันมิ่งขวัญเรือน
งามเสมือนเดือนดาวพราวฟ้ามั่น
มิอ่อนไหวเย็นเยียบยิ่งเงียบงัน
เรียนรู้วันคืนขึ้งซึ้งดีร้าย


สื่อสายใจให้เธอเสมอฟ้า
สูงค่าดาราเดือนมิเลือนหาย
สู่สวรรค์ครรไลไม่วางวาย
ตราบฟ้าดินสลาย....มิอายตน


แล้งพฤกษาราโรยรักโหยไห้
เดือนดาราเต็มตาไม่นาน..ไกล..หม่น
ขื่นน้ำคำทิ่มตำใจใครนิ่งทน
เจ็บ..มิหล่นจากฟ้า..แล้ง..พาร้าว


ช่อเหลืองร่วงพวงระย้าจะยับ
อกคนอับจนง่ายเจ็บปลายหนาว
จำลมแล้งแห้งตายมาหลายคราว
รักเคยก้าว..คราวนี้...ไม่มีรอย


                   ............