7 ตุลาคม 2548 17:15 น.
plaing_piu
( 2 )
นั่นก็พี่นี่ก็น้องมิร้องคลั่ง
จิตใจยังมั่นคงมิสงสัย
แผนล้อมปราบพิราบรี่สู้หนีไฟ
ร้อยดวงใจให้กันขวัญกล้านัก
จิตสำนึกศึกษาสถานะ
คัดค้านเผด็จการฟื้น...งานหนัก
ประสานมือสื่อใจให้ความรัก
กล้าหาญหักปักในใจผองมิตร
วันที่ล้มมิก้มให้ใจคงมั่น
สารพันโฉดคั้นออกมาบอกผิด
ทรัพย์มีค่าด่าปล้นเอาคนนิด
ประกาศสิทธิ์ประชาตรงหน้า...ตาย
สนามหลวงร่วงรายดอกไม้หอม
ย่างเผาพร้อมถีบร่างยับดับกระหาย
ธรณีบีบสีเลือดเดือดกระจาย
ไม่หยุดคนสุดท้ายฆ่าไม่พอ
พ่อแม่จ๋าลาก่อนคำสอนสั่ง
สำนึกยังถั่งท้นบุญคุณคนก่อ
ประชาชนข้นแค้นแสนยากรอ
ลูกสานต่อชีวิตอิสรา
รักประชารู้หน้าที่วีรชาติ
ชูบทบาทศักดิ์ศรีคนมีค่า
เสรีภาพอาบเลือดระอุหกตุลา
สำนึกรอยเลือดน้ำตาชาติพลี
๑๑๑๑๑
6 ตุลาคม 2548 16:57 น.
plaing_piu
ณ แห่งนี้น้องพี่ฟันฝ่าขวัญเจ็บ
รอยแค้นเก็บแน่นในใจร้องเร่า
ดอกไม้เดือนตุลาเลือนพร่าเงา
วิญญาณเก่าเจ้าพระยายังอาดูร
หกตุลาฆ่าคนปล้นชีวิต
ทำลายสิทธิ์ประชาธิปไตยสูญ
ไม่คำนึงวิถีธรรมย้ำเทิดทูน
กี่ร่างพูนศพไหม้ฆ่าไม่พอ
เบื้องหน้าวัดพระแก้วแว่วยินฆ่า
พระสยามเทวาธิราชหงอ
สิ่งศักดิ์สิทธิ์หลักเมืองผีเมืองล้อ
สามานย์ต่อหน้าสำรากยำเยง
สัจจาตุลาเลือดเดือดล้างสิทธิ์
ฆ่าชีวิตไม่ผิด....ลมปากข่มเหง
พุทธธรรมกรรมเวรมิเห็นเกรง
ชั่วบรรเลงเพลงเลวร้ายว่าไพเราะ
ยืนหยัดท่าพระจันทร์ขวัญยังกล้า
ระเบิด ห่ ากระสุนโหมร่างล้มเปราะ
กลิ้งเกลือกหลบศพขวางทางลัดเลาะ
สายตาเสาะหาคนยังมิยั้งรอ
เพียงสองมือถือ ใ จ ไร้อาวุธ
ประคองฉุดช่วยรุดกันมิขวัญฝ่อ
เจตนารมณ์ปรากฏมิทดท้อ
มิตายขอต่อสู้....จะกู้ไท
๑๑๑๑๑
5 ตุลาคม 2548 04:46 น.
plaing_piu
คงปลายฝนคนในใจมิเห็น
ฟ้ามิเป็นใจแปลบแวบอกพรั่น
หวาดสายน้ำพัดใจคนไกลกัน
ความใฝ่ฝันผันแปรกระแสน้ำ
เคยสงัดลมพัดอ่อนนิ่งค่อนดึก
จิตลุ่มลึกศึกษาสรรพส่ำ
นัยเสน่ห์เล่ห์ร้อยงามถ้อยจำ
ทุกคืนค่ำดำเนินเพลินฤดี
รื่นคารมสมเล่ห์รักเห่กล่อม
ใครมิยอมหอมแก้มแถมเบี่ยงหนี
อ้างอายดาวฉาวเดือนเตือนนที
สุขฉะนี้ชีวิตผิดกระไร
จันทร์มินวลกระจ่างใจร้างจาก
ปลายฝนพรากใจคนมิทนได้
ความแตกต่างระหว่างเรายากเข้าใจ
อยู่มืดมัวหัวใจทำไมกัน
กี่ปลายฝนต้นหนาวคนร้าวเจ็บ
รอยแผลเย็บสนิทยังคิดหวั่น
ใครหวนคำนึงทุกสิ่งผูกพัน
คนไกลกลั้นน้ำตา.....ไม่กล้าคิด
ต้นหนาวหม่นคนหนาวเรื่องราวขม
เพียงสายลมผ่านมาแกล้งสะกิด
คนฝันใฝ่...ไม่มีชั่วชีวิต
ความรักแพ้และผิด...ตลอดกาล
๑๑๑๑๑