25 กรกฎาคม 2547 01:24 น.
plaing_piu
กาสัก..เจ็บรักนวลจำหวนไห้
นวลมิคิดพิสมัยไกลห่างเห
เช้าอาวรณ์ค่อนดึกนึก..ลังเล
ใครรักเร่..เรรวน..ไม่หวนคืน
แสร้งหลบหายหลายครั้งยังรอหลง
หวาด..พะวง...มิสงสัยใจเป็นอื่น
รักนวลมิทวนขมขื่น....กลมกลืน
ไกลแรมคืน..สะอื้นได้หลายเพลา
เจ้านวลหงส์พงศ์สง่า..ค่าพี่ต่ำ
มิคุ้นคำทำร้ายตีหลายหน้า
เกิดแต่ดงหลงร่อนฟ้อนนภา
มิรู้วาจาใดไหวคนรัก
เสน่หาทุกครานวล..ใคร่ครวญหา
แรกพบมาพาทีพี่ประจักษ์
จริงหรือเล่นเร้นบอกยอกย้อนทัก
รู้ค่าหนักแน่นรักใคร...หัวใจจริง
มิใช่แสร้งแล้งรักร้ายหักหาญ
มิใช่การหลอกลวงก้าวล่วงหญิง
มิใช่คนอับจนท่าทีประวิง
มิใช่หยิ่ง..นิ่ง..รอ..ขอเวลา
กาสัก...เจ็บรักนวล..ใจด่วนจาก
ไกล..รักมากฝากเล่ห์เสน่หา
วันนี้คงมั่นตรงนี้..มีน้ำตา
ให้รู้ว่าลาคนดี..ไม่มีใคร
๑๑๑๑๑
14 กรกฎาคม 2547 21:58 น.
plaing_piu
คงไม่มีที่หมาย...คนดายเดียว
คงไม่มีที่เปลี่ยวเคี่ยวกรำกล้า
คงไม่มีที่วางเธอ...ค้างคา
ไม่มีสิ่งที่ว่า......รอยอาลัย
สิ่งที่เธอเผลอให้....ความใหลหลง
มิใช่..ใจ.จำนง..จึงสงสัย
วันคืนทุกข์สุขคละหวังอะไร
เริ่มต้นใหม่ได้อย่างนี้..กี่ครั้งคลอน
เดือนนวลเพราลอดเงาไม้ไหวพินิจ
ทุกครั้งผิด..อิดเอื้อนไม่เหมือนก่อน
มีเลศนัยใครหาโหยอาวรณ์
บอกกันก่อน..อย่าซ้อนใจ...มิใคร่รู้
มิใช่ชู้รักชอบ..แอบลอบชม
มิใช่ตรมก้มนิ่งยิ่งหดหู่
มิใช่ชายสิ้นลายกัน...เชิงชั้นครู
บอกให้รู้ว่ารักมิพักตรอง
ดับดาวเดือนพราวฟ้า
รินน้ำตาวักหน้าหมอง
ซ่อนใจใครสำรอง
อย่าต้องอกช้ำฉะนี้
12 กรกฎาคม 2547 21:58 น.
plaing_piu
คืนชีวากล้าชีวีเสนอ
ทุกข์สุขเผลอรำพึงถึงสมัย
หวานปนทุกข์สุขปนเศร้าเขลาทำไม
เรา...คือใคร..แท้.ไม่มี..ถึงที่..วาง
เอาอะไรชีวิตติดคำตอบ
ชังหรือชอบ...บอบช้ำ..กรรมสรรสร้าง
รัก..วันนี้ฤดีวาดสวาทพราง
พรุ่งนี้จาง..หมางไฉน...ใจ...ของเธอ
หน้าส่วนตัว
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟplaing_piu
1425
