9 ตุลาคม 2547 03:13 น.
plaing_piu
สิ่งดีดีเคยมีลึกซึ้งในใจ
บัดนี้หายไปยามใครเดินจาก
น้ำตาผู้ชายไม่เคยไหลพราก
วันนี้รินหลากรักจากพรากเลือน
สิ่งดีดีเคยมีอบอุ่นเสมอ
งามซึ้งเธอเผลอยิ้มอิ่มเอ่ยเอื้อน
รื่นคำด่ำดื่มลืมดาราเดือน
ความสุขเสมือนเกลื่อนฟ้ากลืนดิน
สุดท้ายฝากสายน้ำตาก่อนลาลับ
คือกับดักใจใครไห้ถวิล
ผิดอะไรไยมิให้ยลยิน
คงเห็นสิ้นไร้ค่ารอยอาลัย
หากให้ผิดคงผิดยอมถนอมสนิท
มิยื่นพิษปลิดรักหักล้างได้
ดังดวงจิตนิจกาลวาดหวานไว้
แม้นหมองไหม้ไม่หมางหม่นทางคนดี
เธอเลือกแล้วแก้วจำรัสประภัสสร
พึงละจิตอโคจรเร่าร้อนรี่
รักมากหลากทุกข์ขุกเข็ญฉะนี้
สวรรค์มีในจิตคิดกระไร
ที่สุดแห่งจุดหมายแม้นตายจาก
ยังย้ำฝากคำว่าอย่าร้องไห้
คนบุญน้อยด้อยค่า..กล้ารักใคร
โปรดจำตลอดไป....ขอได้รัก
๑๑๑๑๑
5 ตุลาคม 2547 19:27 น.
plaing_piu
มองฟากฟ้าสุทธารมณ์เคยห่มรัก
ไกล..หวังมาประจักษ์รักโหยหา
ลืมวันคืน..ชื่นชมสมเวลา
ฟ้าสางตราตรึง..ทิพยารมณ์
งามเอยงามเย้ยเดือนดารา
ท่าทีกิริยาสง่าสม
หวานถ้อยรินร้อยใจใครปรารมภ์
มิกล้าข่มตาพับหลับคำนึง
จรดฟ้าฝากอาลัยมิได้หมอง
ตามครรลองคนไกลมิได้ขึ้ง
เพียงเท่านี้มีให้มิได้ดึง
จากตัวตนคนหนึ่งพึงรักเธอ
ปรารถนา...ฟ้าไกลไยรีบสาง
สรรพางค์พรางนวลหวนมองเหม่อ
ด้นดั้นไกลไฉนใจจะได้เจอ
ฝากฟ้าฝากละเมอ..เผลอ..ไม่จริง
ใจเจียนเจ็บเก็บใจไม่จำจด
ใจกบฏกฎรักหักทุกสิ่ง
ใจจะล้ากล้าหวงห่วงใจจริง
เธอเป็นหญิงจริงในใจคนเดียว
ขอให้รู้อยู่ไกลไม่เคยห่าง
สนิทแนบแอบนางหนทางเปลี่ยว
เคียงข้างเธอเสมอไปไม่ดายเดียว
ฝากฟ้าเกี่ยวใจเรา......เหงานานเกิน
๑๑๑๑๑