20 พฤษภาคม 2552 01:02 น.
plaing_piu
๑ โพ้นฟ้าลับประกายดาวพรายพริบ
หยาดแต่ริบหรี่ดาราพรางฝัน
ลมล่องดึกล่องกลืนกลมคืนวัน
ยังคงครรลองฝันมิผันแปร
๑ ร่วมฟากฝันหันห่างมิพรางฝัน
ไกลมิอันตรธานหวานไหวแน่
โลกหลับตื่นยืนยันคงมั่นแท้
ขวัญพับแพ้กับจาก ...ยากบอกใคร
๑ ทีละเมียดอะไรไม่เคยเปลี่ยน
เหม่อจนเวียนล้นตาหยั่งไฉน
นิมิตภาพซาบคำบาดทำไม
รอยอาลัยระบมขมรอยจำ
๑ ทอดอารมณ์จมบ่วงในห้วงคิด
ไยสนิทผวาอดีตย่ำ
สิ้นเยื่อจะเหลือใยใช่เงื่อนงำ
นัยรอยคำคอยวอนมิรอนตน
๑ มืดมิดไม่ผิดภาพใครอาบฝัน
ตัดรอนกันหวั่นไหวให้ฉงน
ตามต่อฝันวันเปลี่ยวดายเคี่ยวคน
รอใจก่นในที..มีสักวัน
๑ ถ้วยกาแฟปร่าเก่าพรางเงาใฝ่
ยังละไมในอกวิตกพรั่น
หนาวจับจิตกับใครใจเมินกัน
มีสักวันรักหายกรายกลับงาม
๑๑๑๑๑
13 พฤษภาคม 2552 11:48 น.
plaing_piu
๑ ย่ำรอยทรายสายยาวมืดหนาวเปลี่ยว
กี่โค้งเดียวดายเหงาเศร้าเกินเผย
ทะเลรวนเห่คลื่นสะอื้นเคย
จะล่วงเลยห่วงหาอาวรณ์กระไร
๑ ซ่อนรูปรอยจูบใครอุ่นในอก
ฝันเพ้อละเมอพกวิตกไฉน
เลื่อนลอยคอยเวลาหรืออะไร
มิรู้ใจอยู่ไหนเหมือนใครเร้น
๑ เงียบเหงาสักเท่าไรในน้ำฟ้า
ทรมาระลอกคลื่นหยอกเล่น
สะท้านผิวกร้านลมบ่มจนเจน
สนระเนนละมุนใครหนุนเคย
๑ คอยวันฝันคืนว้างยิ่งย่างเปลี่ยว
ดึกเดือนเรียวเลือนล้าน้ำตาเอ๋ย
โหยหาอาลัยย้ำฝากรำเพย
จะชื่นเชยเลยเมินใจเกินรู้
๑ จอมเทียน..ดั่งเทียนไหวใสกระจ่าง
คือจอมนางกลางใจใช่หดหู่
มืดลิบพริบประกายพรายชื่นชู
ชีวิตอยู่ดูสั้นมีฝันงาม
๑ รักเอยไม่เคยรู้มีอยู่ไหน
ฝากดินฟ้าสิ้นใดเกินไต่ถาม
ธรรมชาติสะอาดคลี่คลายนิยาม
รักในความจริงแท้..ฤาแน่นอน
๑๑๑๑๑
3 พฤษภาคม 2552 14:01 น.
plaing_piu
๑ ทอดกายสุดสายตามองฟ้าน้ำ
เพริดระบำระยิบคลื่นลิบไล่
เสียงสนดั่งคนคร่ำครวญร่ำไร
ทอดถอนใจรอนแรมแกมร้อนรน
๑ ปรารถนา...ทะเลไร้เสแสร้ง
ลมคลื่นแรงกลืนกลบสงบฝน
แดดระยับพยับมัวเหนือตัวตน
ธรรมชาติปราศกล..คนดุจกัน
๑ เกิดเห็นเป็นไปตามความจริงรู้
สนจะวู่ระริกใบพลิกผัน
ทะเลครืนลมคลื่นกระแทกกระทั้น
อกคนสงบ..ป่วนปั่นตามครรลอง
๑ อารมณ์หวานขมรับสรรพสิ่ง
ความเป็นจริงเห็นนัยไม่สนอง
รักชังเป็นทั้งทุกข์สุขไตร่ตรอง
สติป้องพินิจถูกผิดกระทำ
๑ ทะเลมิเหหันสิ่งพลันเกิด
คนล้ำเลิศธรรมกระจะดื่มด่ำ
รอยทรายรายทางบุญหนุนรอยจำ
ให้ผลกรรมย้ำเตือนในเรือนใจ
๑ เสียงสนดั่งมนต์ขลังรักบังเกิด
อกคนเพริดหม่นล้าอย่าหวั่นไหว
ครองสติวิสาขบูชาใด
เจริญนัยธรรมปัญญากุศลกรรม
๑๑๑๑๑
22 เมษายน 2552 23:37 น.
plaing_piu
๑ สุดฟ้าสงัดคลื่นลมกลืนพลบ
ใจคนหลบจนไกลยังไหวอ่อน
ฟากฟ้าทะเลฝันดั่งวันรอน
มืดสะท้อนสะทกอกเปล่าดาย
๑ คลื่นพริบละลิบเลือนเหมือนใครลับ
พรายแสงจับวับแวมแต้มฟ้าหาย
ลมซู่สนพรูใบไกลเรี่ยราย
ดั่งรอยทรายรอยซ้ำเจ็บคำนึง
๑ เสียงสนระคนไห้ใครสะอื้น
สายตากลืนฟ้าไกลไปมิถึง
ส่ำสัตว์สงัดไว้อาลัยตรึง
น้ำค้างหนึ่งพึงหยาดวาสนาแล้ว
๑ ดึกสงบทะเลคะเนยาก
มิต่างจากร้างวันคืนฝันแผ่ว
จะร้อนแรงอ่อนไหวไร้วี่แวว
ระรื่นแก้วคืนใดไม่มีเลย
๑ ฝันเอยไม่เคยละปรารถนา
เจ็บ..รุ้ว่าสู้เก็บเจ็บมิเอ่ย
วาสนาชะตาได้ไม่ดังเคย
ผ่านรำเพยรำพึง...มิขึ้งใด
๑ รื่นรินกลิ่นทะเลชะเห่กล่อม
ใครยังหอมดังจิตพิสมัย
แพรบางร้างเจ้าของมิต้องใจ
รุ้บ้างไหมบางแนบใครแอบอิง
๑๑๑๑๑
18 เมษายน 2552 00:37 น.
plaing_piu
๑ อกเอยไม่เคยลวงทั้งปวงคิด
ไม่เคยลืมสนิทนิทราไหน
หวานอมขมกลืนพิรี้พิไร
หอมดอกไม้บอกลมพรมคำนึง
๑ พิมานสถานใดใครประหวัด
ขอลมพัดสัมผัสใจใครเคยขึ้ง
แสนไกลไม่ร้างเลยเคยตราตรึง
คืนวันพึงพลันหวนรัญจวนจำ
๑ ที่แห่งนี้แสงนวลรัญจวนนัก
หวนฟูมฟักรักจะยอมถลำ
อกเอยไม่เคยลืมปลื้มน้ำคำ
ไม่เคยลวงเอ่ยล้ำระกำเย้ย
๑ ฝันจะใฝ่ไม่แปรแม้ปวดปร่า
ดั่งลมพัดพรมหาคำเฉลย
อยู่หนใดจนไกลไม่คุ้นเคย
ฝากรำเพยรำพึงคำนึงนัก
๑ รักเอยไม่เคยอ้อนวอนสนิท
เพียงยามนิทราไฉนไม่ห้ามหัก
หลับตื่นฝืนอกเกเรร้ายรัก
มิสวามิภักดิ์ยากหักใจ
๑ วันคืนระรื่นขมเพียงลมพัด
งามระบัดเสมอเพ้อไฉน
อกเอยไม่เคยลวงคนห่วงใย
ฝากหัวใจไกลนัก ...รักมิเลือน
๑๑๑๑๑
หน้าส่วนตัว
1245
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟplaing_piu
