3 กันยายน 2547 02:13 น.
plaing_piu
เหมือนชะตาให้มาพบแล้วจบเศร้า
เพลงเชือดเงาหัวใจสิ้นถวิลหา
อยากให้จบลบลืมวันพันธนา
พูดจากลาก่อนหรือไม่...ใจรู้เอง
มิได้พ้อขอให้หัวใจโหย
ดอกรักโรยราได้...ให้ข่มเหง
สิ้นเยื่อใยไฟรักมอดตลอดเพลง
อย่าคิดเกรงเพลงซ้ำ..ช้ำ..ชินแล้ว
ชีวิตมีอะไรให้คิดมาก
พบ..พลันพราก..ฝากดีเลว..ที่แน่ว
รักฤาร้างแตกต่างเห็นเป็นมาแล้ว
หากดวงแก้วแตกง่ายเสียดายนัก
หากมีรักสักทีง่ายหนีจาก
อะไรยากเข็ญไหวหวั่นไสผลัก
สิ่งยาวนานคือใจ..แท้..ไม่รัก
เหนื่อยจมปลักเกินเวลาล้าคอยใคร
เจ็บกับความเฉยชาว่าเลื่อนลอย
อ่อนใจให้รอคอยหงอยเหนื่อยไฉน
สิ่งที่คงดำรงรักประจักษ์ใจ
ไม่มีใคร..ได้เห็นความเป็นจริง
จบที่ใจใครหนี...ไม่มีใจ
เจ็บ..ว่าไร้ความหมายกลายนานนิ่ง
มิได้พ้อขอใจใครจริงจริง
ลืมทุกสิ่งยิ่งหมอง....ไม่ต้องลา
๑๑๑๑
30 สิงหาคม 2547 09:06 น.
plaing_piu
มิเคยห่างร้างหายสายสวาท
มิเคยคลาดวาทหวามทุกยามหมาย
มิเคยงันเงียบพลันอกสะทกกาย
คิดถึงสายลมดึก.....ไหวลึกซึ้ง
ท่าพระจันทร์วันนี้ที่เคยใกล้
สิ้นสดใส..ใครลี้บ่มิหึง
ชื่นสายน้ำฉ่ำลมกลับขมคลึง
ใคร่หวนซึ้งคำนึงสาวเจ้าพระยา
คลื่นแม่น้ำรำไรไหวกระชั้น
ยอดลดหลั่นพลันม้วนเสียงครวญหา
ระลอกแทรกแหวกฝั่งซาสั่งลา
เหมือนมิล้าคว้านวลหวน..ลิบลิบ
หวานยิ่งยากจากง่ายเสียดายหวาม
มิรู้ยามตามขอบฟ้าทาทองขลิบ
หอมมิหายหน่ายเล่ห์เสน่ห์ทิพย์
อยากกระซิบ..หยิบใจ...ให้นานนาน
ทิพย์สถานปานใดใช่ว่าสม
สุขารมณ์ห่มรักประจักษ์ผ่าน
มอบหัวใจให้งามตามต้องการ
มิเคยห้ามหวามไหว....อยากให้รู้
สายลมดึก...นึกไกลใจกลัดหมอง
ปรายละอองกระเซ็นเห็นหดหู่
ท่าพระจันทร์วันนี้ใครไร้ชื่นชู
คนเคยคู่คลอเคล้า.....เศร้าจาก..ลืม
๑๑๑๑๑
26 สิงหาคม 2547 22:44 น.
plaing_piu
ปลดปล่อยใจไหวตามคลื่นงามผืนฟ้า
ทะเลว้างไกลข้างหน้าระลอกเอื่อย
ทอดสายตาล้าทีท่าเนือยเนือย
เรียงเรียงเรื่อยเปื่อยนิ่ง....พักพิงใจ
สิ่งสับสนวนซ่อนรุ่มร้อนลึก
เคยรู้สึก..ต้องนึกตรอง..แอบร้องไห้
ความกังวลคนเศร้ายากเข้าใจ
ฝากลมฟ้าทะเลไหลพัดไปที
เย็นชื่นหยาดฝนหยดพรมรดหน้า
ปลาบแลบฟ้าทะเลป่วนคลื่นม้วนคลี่
ลมฝนหนักสักพักอ่อนเม็ดผ่อนดี
ครามเรียบรี่ลีลาสุขารมณ์
ไกลเวิ้งว้างห่างเห็นยากเช่นคิด
ความถูกผิด..จิตคน..อดทนข่ม
ทะเลใจไหลลึก..นึกยิ่งจม
นิ่งชื่นชมลมทะเล..ว้าเหว่กระไร
ฝนห่างหายปลายเม็ดเล็ดสั่งฟ้า
ถึงเวลาจากทะเลทุ่มเทให้
ปรารถนาจิตสงบพลบพิไล
มิหมองหม่นร้องไห้น้อยใจรัก
คืนนี้เดือนเลื่อนลอยงามคล้อยดึก
ความรู้สึกลึกในใจ..แน่นหนัก
ฝากความจริงอิงฟ้าทะเลรัก
จะไปวักสักครั้ง...ยังรักจริง
๑๑๑๑๑๑
23 สิงหาคม 2547 17:06 น.
plaing_piu
ถ้อยคำนี้พลีเขียนวนเวียนคิด
หัวใจไม่สนิทเสน่หา
จากเพราะใจใครให้จาก..กระชากลา
สะอื้นอาลัยเศร้า..ได้เท่านี้
ฟ้าฝนคลั่ง..ถั่งถ้อย...น้อยใจนัก
เมื่อไม่รักหักโหมโครมขยี้
ถนอมจิตคิดก่อนย้อนไม่มี
สิ้นฤดีมีให้กัน....ไม่ทันพบ
นานเวลาล้าคอยปล่อยใจคิด
อยากสนิทแนบชิดใจใครฤาสบ
รู้ห่างไกลไม่ห้ามหวงถามคบ
ให้พึงพบรักอบอุ่นหนุน..ยินดี
เพียงลมผ่านพัดนานกลีบดอกลีบช้ำ
ยิ่งดื่มด่ำคำใครไหวเคียงคลี่
รักเอยไม่เคยหายมาหลายปี
ใจเจ้าหนีกี่ครั้งเคยชั่งใจ....?
จากเพราะใจใครจาก..หากมิรัก
ไม่คิดหักรักลาเวลาไหน
โหยหาเล่ห์เสน่ห์ห่วงตรึงทรวงใน
จบเพราะใจใครให้จบ....สงบแล้ว
ถ้อยคำนี้พลีถั่งดังโลหิต
ไม่เคยคิดร้าย..ผิดหมอง..ใจผ่องแผ้ว
รักเอ๋ยไม่เคยวาดสวาทแคล้ว
ไม่มีแว่วคำใคร..ไหวคะนึง
๑๑๑๑๑
23 สิงหาคม 2547 07:52 น.
plaing_piu
หากบอกว่าหัวใจเจ็บไห้หา
ดูทีท่ากล้าเกินใจใครจะเห็น
ทางของเราเงาของกันสั้นลำเค็ญ
นึกน่าน้ำตากระเด็น...เร้น..อ่อนแอ
ชีวิตหนึ่งพึงมีหวังพินิจ
ศักดิ์และสิทธิ์ผิดถูกมีผูกแก้
โลกสับสนคนซับซ้อนยอกย้อนแท้
ชนะแพ้..แค่ไหน..ใจตนเอง
มั่น มีรักสักครั้งตั้งสติ
คง มีวิจารณญาณเคร่ง
ใน ความหมายง่ายงามรู้คร้ามเกรง
รัก เร้าเร่งเพลงไหวในใจกัน
จะผิดถูกปลูกฝังทุกครั้งรัก
เมื่อหาญหักรักหายมิได้หวั่น
มิกู่ร้องก้องฟ้าอาลัยวัน
ใจผูกพันขวัญจิตสนิทแล้ว
เมื่อขวัญร้างห่างเหเสน่ห์หาย
เคยเดียวดายมิวายถวิลเสียงยินแว่ว
หากบอกว่าหัวใจไห้หาแล้ว
กล้าก็แผ่วแววระแหงทิ่มแทงใจ
สิ่งหนึ่งซึ่งฝังในใจสนิท
มิเคยคิดบิดเบือนกลาดเกลื่อนให้
เพียงคนหนึ่งตรึงจิตสนิทนัย
ยังเร้นไกลหนใดล้อ.....ทรมาน
๑๑๑๑๑
หน้าส่วนตัว
1380
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟplaing_piu
