๑   ทำไมจิตใจมหาประชาชน                  หลงสับสนคับแค้นทุกข์แน่นไฉน ชีวิตยังผิดถูกมิปลูกใย                            แตกต่างปล่อยวางใจให้ศรัทธา ๑   คือทาสอำนาจกานเมืองผ่านเปลี่ยน     มากบทเรียนกดขี่เห็นมิกล้า ประชาธิปไตยใต้เปลือกตา                      เล่นเกมสามานย์ป่าเถื่อนเหมือนพิไร ๑   สืบกาลสานเสรีแห่งชีวิต                   เรื่องถูกผิดคิดดีทำดีได้ ประวัติศาสตร์บาดเห็นสิ่งเป็นไป               บ้าอำนาจบาตรใหญ่ไร้ครรลอง ๑   ทำลายทุกสิ่งกล้ำกรายอำนาจ           คลั่งประกาศอาชญากรรมสยอง มนุษยชาติหยาดเลือดนอง                     สำเหนียกเสียงเรียกร้องกองฟอนใด ๑   จารสมัยไม่มีใดที่สุด                        มีเริ่มยุติสะดุดดีชั่วมิใช่ ความเปลี่ยนแปลงแรงกรรมจดจำนัย        เรียนรู้ไตรลักษณ์ธรรมสัมพุทธา ๑   อธรรมถืออำนาจพินาศชัด               สืบประวัติศาสตร์สัจจธรรมปะหน้า สิทธิ์การเมืองวางเขื่องอำนาจต่ำช้า          ชะตาสุดอนาถสิ้นชาติตระกูล

๑   อำนาจพิลาสบารมีสมัย                    ดียิ่งใหญ่อิงดินฟ้าสิ้นสูญ จริงสถิตนิจกาลรานอาดูร                      การเมืองเลิศเทิดทูนดุลยธรรม ๑   ชีวิตคนผิดถูกพึงปลุกสร้าง               บ้านเมืองอย่างไรยืนมิฝืนกล้ำ สิทธิ์ประชาธิปไตยใช่เล่นคำ                   การเมืองธรรมเปลืองใจฤาไม่คิด ๑    ตราบอัตตาอำมหิตผิดมนุษย์           มืดมนฉุดตนถลำอำนาจผิด ยื้อแย่งแข่งร้ายบีฑาชีวิต                       นัยผิดถูกปลิดปลงประจงทราม ๑   มีไม่มีสิทธิ์ดีชั่วน่าหัวเราะ                 ธรรมบางเปราะทางใดไม่เกรงขาม ประชาธิปไตยไหนจะงาม                       ยิ่งไล่ตามความจริงยิ่งคว้าลม ๑   ประชาธิปไตยไหนตายซาก              เห็นกากสำรากถ่อยเถื่อนถอยก้ม กดขี่หมายหัวขึ้นป้ายชื่นชม                  ชีวิตไทยติดหล่มลมกานเมือง ๑   ถามใจตนไขปัญหาอะไรแน่              แตกต่างแต่อ้างผิดถูกบิดเรื่อง ปากอย่างทำอย่างเอาดีเปล่าเปลือง         ลุอำนาจชาติลือเลื่องประเทืองร้าย                   

                                               .........                              

๑ น้ำค้างดึกพร่างไหวใครว้าเหว่             คำนึงเล่ห์เวลาสุขทุุกข์หวานขม

ปณิธานวิบัติอสัตย์ระงม                       การเมืองวางเขื่องล่มเพาะปมใด

๑ ทางแฝงร้ายกาลเทศะสั้น                   ความผูกพันซุกหลงละสงสัย

ทวิคติธรรมชี้นำใด                              ยากสดับรับรู้นัยใจพุทธิ

๑ กี่ขวบปีรวบรัดอสัตย์ข่ม                    อำนาจจมคมอาฆาตบาดสติ

ดีชั่วตัวตนเติมใช่เริ่มริ                          ไทยร้าวปริพินาศวิวาทกรรม

๑ เหยื่อสังวาสประชาธิปไตยดาด            ตื่นสิทธิเสรีราดระดมพร่ำ

รอบตัวดีชั่วจุดยุติธรรม                         อ้างมาตรฐานกำหนดทำร้าย

๑ เห็นแต่ผู้แพ้หน่ายยอมพ่ายพับ            การเมืองไหนสดับรับลูกง่าย

หน้าเนื้อใจเสือปล้นกลเม็ดพราย             กล้าชั่วขายชาติเล่นลิ้นเป็นไร

๑ ทุกข์ปากท้องร้องสุมรุมแถบิด             ความสามารถน้อยนิดยากปิดได้

เสียงข้างมากอ้างทวนสิ่งป่วนใน              ผิดอะไรประชาธิปไตยกู

๑ กี่ล้านคนค้านไหนไม่รู้สึก                   มโนธรรมสำนึกคดไร้อดสู

ขี่หลังเสือเพื่อใครปากไพล่ชู                  ความจริงรู้ชิงหนีบัตรพลีกรรม

๑ ไม่แปลกฝนแทรกพฤกษภาร้อน         จบบทตอนคดยิ่งประวิงระส่ำ

วันชื่นคืนสุขคนคอยฝนธรรม                สรรพสำเนียงพ้องพี่น้องไทย

๑ ต้นปลายดีร้ายชีวิตที่สุด                    สิ่งสมมุติจิตพุทธะรู้ละไหว

การเมืองเปลื้องตัวตนเห็นตนใน              ปลูกประชาธิปไตยใจพุทธิ

๑ เก็บอดีตกรีดใจไทยเลวร้าย                 เท็จจริงยิ่งเปลี่ยวดายคลายสติ

เรียนรู้ตนชูธรรมสมาธิ                         งามปัญญาปฎิบัติวินัย

๑ บทเรียนก่อนเขียนบิดชาติผิดหลง       เจตจำนงตรงคดกำหนดใหม่

การเมืองใช่เรื่องบ้ามารยาใด         ประชาธิปไตยไทยเจ็บจำ                                      

                                                ........

ชีวิตตื่นนิทราทุกข์ประหาร

พิศนัยจักรวาลพาลระย่อ

ไม่สิ้นสุดหลุดพ้นแอ่งตนพอ

หลงตามต่อทรามอกุศลมูล

จมโลภโอบโมหะโทสะพล่าน

คิดทำผิดติดสันดานพาลยากสูญ

ธรรมกระจ่างกลางใจไร้เทิดทูน

ชั่วเพิ่มพูนเติมปลุกทุกข์ประดัง 

ชีวิตผิดแทบม้วยวันป่วยเจ็บ

หยิกเล็บยิ่งเจ็บเนื้อใครเถือหนัง

อะไรคือใยเยื่อเผื่อประทัง

เดียวดายหลั่งน้ำตายากสาธยาย

สิทธิเรามีเท่านี้เท่ามีสิทธิ์

ลดเพิ่มลิดรอนเลี่ยงยากเบี่ยงบ่าย

ดีเลวยังขังน้ำตาอนาถราย

ดิ้นสุดท้ายยุติมิผลักดัน

เจ็บป่วยคือป่วยเจ็บเก็บชีวิต

ไม่มีสิทธิ์ตีค่ารักษาฝัน

ขอกำลังไร้ชังรักประจักษ์ทัณฑ๋

กายใจมั่นปัญญาสติงามวินัย

จังหวะชีวิตเบาหนักเท่านี้

กุศลผลกรรมดีชั่วมิใช่

อาการหายร้ายรุมยึดกุมนัย

จะทุกข์สุขโรคใดรู้ไม่กลัว

            ...... 

๑แรกเริงเถลิงอำนาจด่ำดื่ม

หลอกใครปลื้มลืมทุกข์โอ่รุกสร้าง

นโยบายขายฝันพันธะจาง

ทุกก้าวย่างพรางดีชั่วโคตรตัวไว้ 

๑จนปานนี้ปี้ป่นรนทั้งชาติ เกินอวดวาทกรรมทรามค้ำได้ นอกระบบระรานทหารใคร จะหัวเราะร้องไห้ไร้แดงชู

๑กี่บาทชั่วทุ่มตัวหลอกแดงยอกเจ็บ เท่าขี้เล็บเจ็บใจหลอกใจสู้ โกงชาวนาข้าวจำนำปมรู้ ไร้อดสูคดในข้อใจทราม

๑ปากว่าประชานิยมวิเศษ ได้รู้เลศนัยเหตุผลคนท้วงถาม กี่ศพทบร่างเจ็บใจเหน็บตาม หน้าบอกงามทรามชั่วหัวใจมึง

๑พระคุณแม่โพสพเคารพนัก มึงผลักไสใครจมปลักทุกข์หนักขึ้ง ทะเลกรรมกระหน่ำวันคืนพรั่นพรึง นรกตรึงอกลึกรบศึกร้าย

๑น้ำตาชาวนารู้เหือด-สู้สุด ใจมิยุติใจต่อใจหาย ร่วมมหาประชาชนไทยไม่เดียวดาย มุ่งจุดหมายขุดรากกากแผ่นดิน !

        ๑๑๑๑๑