1 กรกฎาคม 2552 01:49 น.
plaing_piu
๑ เม็ดฝนรินหล่นพื้นคืนสงัด
ลมพัดใบไม้ไหว...หัวใจเล่า
เงียบงัน-เหงา-วันใดจมนัยเงา
คิดถึงเปล่าดายเท่านั้น..ฝันลมลม
๑ ซ่อนหน้าน้ำตาคลอรอสดับ
คืนวันนับรันทดสะกดขม
แสนยากทนตรากหน้าไขว่คว้าลม
ไม่รู้จมรู้ทุข์สุข..ดักดาน
๑ เวิ้งว้างสุดทางฟ้าคะนึงวาบ
ดังมีดอาบพิษแทรกใจแตกซ่าน
ไยมิสิ้นยินอกสะทกสะท้าน
ทรมานคะนึงใครอึงอล
๑ ปลีกตนห่างหนไกลใจมินิ่ง
ยังมีสิ่งดีใครให้สับสน
ลมคิดถึงรึงรัดอึดอัดตน
หวามไหวจนใครหวั่นพันธนา
๑ บอกใจถึงไม่คิด ..ยังคิดถึง
จากก้นบึ้งคนนี้จะมิกล้า
มิสงบพลบสงัดวุ่นอัตตา
ใครยังว้าวุ่นไหวใจคำนึง
๑ เม็ดฝนรื่นหล่นเผาะเสนาะจิต
ความคิดถึงมิตรไกลมิได้ครึ่ง
หอมลมอวลมวลผกาคะนึง
ฝากใจหนึ่งไปพร้อมลมหอมคืน
๑๑๑๑๑