10 มิถุนายน 2552 12:16 น.
plaing_piu
๑ ฝนสร่างเม็ดบางเผาะเสนาะจิต
อกไพล่คิดใครเร้นเป็นไฉน
ป่านนี้วิตกรักจะหักใจ
ฤาซ่อนนัยหลอนต่อทรมาน
๑ อกใครหนาวร้าวยิ่งยากอิงอุ่น
ชะรอยบุญน้อยมีเกินทีหวาน
แอบน้ำตารำพันฝันตระการ
ลมมิหว่านสิเนห์หรือเรรวน
๑ หนาวดึกรู้สึกราวฟ้าเปล่าเปลี่ยว
ยืนดายเดียวเคี่ยวกรำคำสงวน
ไกลแล้วแก้วยังรินหอมกลิ่นนวล
ห่างไห้หวนใจคืนได้ยืนยัน
๑ คืนหวนลมครวญครู่แล้ววู่จาก
ตอบใจยากไร้รอยเจ็บคอยกลั้น
มาย้ำวันซ้ำคืนยากฝีนกัน
เคยผูกพันทุกอย่างแตกต่างแล้ว
๑ หอมแพรนวลแค่ไหนใครมิรู้
รู้สึกอยู่ในอกสะทกแผ่ว
ความเป็นจริงวิ่งหนีไร้วี่แวว
รื่นกลิ่นแก้วแล้วสางมาจางไป
๑ ห่มน้ำค้างพรางน้ำตาสะท้อนอก
คำนึงยกตรึงตราหามิได้
รอยใครยังไหวทิ่มสนิมใน
ตอบจากใจฝากคนสู้ทนรอ
๑๑๑๑๑
7 มิถุนายน 2552 15:50 น.
plaing_piu
คือ.บัวบานสะท้านไหวสะเทือนชน
คือ...น้ำอดน้ำทนตัวตนใหม่
คือ.... ชีวิตอิสรากล้าก้าวไกล
คือ.......ดวงใจพุทธาสัจจธรรม
คือ..วิมุตติจิตสนิทนิ่ง
คือ....คนจริงยิ่งค่าว่าสูงต่ำ
คือ......ตำนาน.คนหนึ่ง.พึงจดจำ
ระลึกธรรมดา..น้ำตาริน
อาลัยหวนไห้หาสลักจิต
ฟื้นชีวิตมีได้ให้แลกสิ้น
ปรารถนาชะตาอยู่ร่วมสุ้กิน
อุ้มชูมิรู้ดินฟ้ามลาย
กลั่นน้ำตาระลึกผลึกรัก
อยู่ไยไม่รุ้จักใยรักหาย
จากไยไห้โศกสิ้นดินฟ้าทลาย
แทนกาลหมายกลายใจเดิมไม่มี
เพียงวันสั้นเคยอยู่สู้ชีวิต
ใดถูกผิดผูกใจไม่ห่างหนี
เพื่อครอบครัวตัวตนยิ่งคนดี
กุศลมีดลสบสุขภพธรรม
ครบวาระสละสิ้นรู้ยินได้
ให้หมดใจใยรักมิพักพร่ำ
ยังคำนึงจำหวนจะทวนกรรม
น้อยหนึ่งช้ำมิให้ชอกได้เลย
๑๑๑๑๑