22 เมษายน 2552 23:37 น.
plaing_piu
๑ สุดฟ้าสงัดคลื่นลมกลืนพลบ
ใจคนหลบจนไกลยังไหวอ่อน
ฟากฟ้าทะเลฝันดั่งวันรอน
มืดสะท้อนสะทกอกเปล่าดาย
๑ คลื่นพริบละลิบเลือนเหมือนใครลับ
พรายแสงจับวับแวมแต้มฟ้าหาย
ลมซู่สนพรูใบไกลเรี่ยราย
ดั่งรอยทรายรอยซ้ำเจ็บคำนึง
๑ เสียงสนระคนไห้ใครสะอื้น
สายตากลืนฟ้าไกลไปมิถึง
ส่ำสัตว์สงัดไว้อาลัยตรึง
น้ำค้างหนึ่งพึงหยาดวาสนาแล้ว
๑ ดึกสงบทะเลคะเนยาก
มิต่างจากร้างวันคืนฝันแผ่ว
จะร้อนแรงอ่อนไหวไร้วี่แวว
ระรื่นแก้วคืนใดไม่มีเลย
๑ ฝันเอยไม่เคยละปรารถนา
เจ็บ..รุ้ว่าสู้เก็บเจ็บมิเอ่ย
วาสนาชะตาได้ไม่ดังเคย
ผ่านรำเพยรำพึง...มิขึ้งใด
๑ รื่นรินกลิ่นทะเลชะเห่กล่อม
ใครยังหอมดังจิตพิสมัย
แพรบางร้างเจ้าของมิต้องใจ
รุ้บ้างไหมบางแนบใครแอบอิง
๑๑๑๑๑
18 เมษายน 2552 00:37 น.
plaing_piu
๑ อกเอยไม่เคยลวงทั้งปวงคิด
ไม่เคยลืมสนิทนิทราไหน
หวานอมขมกลืนพิรี้พิไร
หอมดอกไม้บอกลมพรมคำนึง
๑ พิมานสถานใดใครประหวัด
ขอลมพัดสัมผัสใจใครเคยขึ้ง
แสนไกลไม่ร้างเลยเคยตราตรึง
คืนวันพึงพลันหวนรัญจวนจำ
๑ ที่แห่งนี้แสงนวลรัญจวนนัก
หวนฟูมฟักรักจะยอมถลำ
อกเอยไม่เคยลืมปลื้มน้ำคำ
ไม่เคยลวงเอ่ยล้ำระกำเย้ย
๑ ฝันจะใฝ่ไม่แปรแม้ปวดปร่า
ดั่งลมพัดพรมหาคำเฉลย
อยู่หนใดจนไกลไม่คุ้นเคย
ฝากรำเพยรำพึงคำนึงนัก
๑ รักเอยไม่เคยอ้อนวอนสนิท
เพียงยามนิทราไฉนไม่ห้ามหัก
หลับตื่นฝืนอกเกเรร้ายรัก
มิสวามิภักดิ์ยากหักใจ
๑ วันคืนระรื่นขมเพียงลมพัด
งามระบัดเสมอเพ้อไฉน
อกเอยไม่เคยลวงคนห่วงใย
ฝากหัวใจไกลนัก ...รักมิเลือน
๑๑๑๑๑
4 เมษายน 2552 06:29 น.
plaing_piu
๑ โอมมนตรวาทนยะฉงน นฤมลบ่แจ้งจินต์
โหยหานภาอสุจะสิ้น- นฤมิตมิแลตา
๑ ซึ้งรสสุคนธระดะคลี่ ก็พิรี้พิไรลา
ห่างแล้วบ่แล้วละนยนา รติล้นจะคำนึง
๑ สำนึกมิใช่อรถวิล ธุลิดินบ่ตราตรึง
คนเดียวสิเนหะพยุหึง ทะลุฟ้าสะเทือนดิน
๑ มนตราพิศุทธ์พจนร้อย จะประดอยบ่ราคิน
กี่ภพสดับหทยจิน- ตนปราศจากกาล
๑ ดั่งลมวสันตฤดิรื่น รติคืนละมุนมาลย์
ราวบรรลุทิพยสถาน นิรทุกขชีวา
๑ ดั่งฝนละหยดสรพใน- จิตไหวรตีมา
รื่นงามระบัดสติมิอา- ดุรร่ำคะนึงดาย
๑ ดั่งไฟเถกิงปะทุหทัย ภวไร้อสุภคลาย
เผยยิ้มละมุนมนระหาย นภผ่องประกายดิน
๑ ดั่งดินชอุ่มอุระระทม ผลิก็สมจะยลยิน
งามพรรณพฤกษะวนริน ระดะรื่นประทับทรวง
๑ เพียงมนตรวาทบริกรรม มนร่ำคะนึงห่วง
บุญญานุภาพจะมิละล่วง สติงามรตีตรอง
๑๑๑๑๑
หน้าส่วนตัว
1400
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟplaing_piu
