20 พฤศจิกายน 2552 16:18 น.
plaing_piu
๑ แรมคืนจมคลื่นอารมณ์ฟ้าน้ำ
ระลอกคำนึงไหวไกลท่ามฝน
หนาวลมดึกซมในใจมืดมน
กลัวน้ำตาจะหล่นแข่งฝนพรำ
๑ สุด ดินน้ำสิ้นฟ้าใคร..หาโหย
ทาง ใดโรยใจปริแผลมิหนำ
รัก หวานเคยบานเช้าเหลือเงาจำ
เราต่าง ยิ่งห่างย้ำอกกล้ำกลืน
๑ กลิ่น นวลใครหวนร่ำคำนึงไหว
รา ตรีใดที่ล้อพะนอรื่น
ตรี ทิพหยิบแนบใจมิให้คืน
หอม ไห้ตื่นใจอยู่มิรู้เลือน
๑ อัจกลับจงกลกลีบประทีบหม่น
ดังอกคนพกลมขมเป็นเพื่อน
เปลววาบอ่อนยาบไหวไยบิดเบือน
รักเสมือนจริงเสมอมิเผลอจริง
๑ น้ำค้างรุ่งรางแก้วหอมแล้วหาย
อกคนดายเดียวเหงาเปล่าเปลี่ยวยิ่ง
กลิ่นแก้มแซมหมอนแนบแปลบประวิง
รัดรึงสิ่งซึ้งโศกไร้โชคเชย
๑ ฟ้าสางมิจางจิตแห่งคิดหา
ผ่านเวลาเหหันมิทันเผย
น้ำค้างเผาะเสนาะจำน้ำคำเคย
วันนี้มิลืมเลย..รักเอย..รัก
๑๑๑๑๑
หน้าส่วนตัว
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟplaing_piu
1369
