5 พฤษภาคม 2551 19:47 น.
plaing_piu
๑ อยากแหวกว่ายฟ้า
ข้ามมหาสมุทรยิ่งใหญ่
ไปให้พ้นวัฏสังสาร
น้ำตาไหล...
คิดยังไม่กล้า..ลึกจะถลำ
๑ หลับตื่นสะอื้นอก
นรกสวรรค์อำ
คนเดียวเกินเคี่ยวกรำ
วันนี้ย่ำเท้าเดียวดาย
๑ สุขนักมีรักหนึ่งให้พึงฝัน
ดีกว่าโกรธเกลียดโทษกันพลันลับหาย
อยุ่กับคืนวันใสสดใจกาย
มากความหมายครั้งหนึ่งพึงได้รัก
๑ ตราบที่ใจยังเวียนว่ายในเวิ้งว้างแห่งอารมณ์
ไม่รู้ทิศรู้ทาง ไม่รู้วางรู้ว่าจะเป็นไฉน
เพ่งพิศสะกิดใจก็แต่ผ่านเลยไป
ยังร่ำไรกับวันคืนสะอื้นเปล่าดาย
๑ ชีวิตก็ยังขม
ลมคลื่นยังไหวแปรปรวน...จะรื่นไฉนได้
นับประสาอะไรกับใจ...
ไม่อาจปล่อยวาง...
ทางใดก็วังเวง...
๑๑๑๑๑