19 เมษายน 2551 01:27 น.
plaing_piu
๑ ชะเง้อตามความฝันใครพลันหาย
ภาพพร่าคลายปรารถนากระจ่าง
ใต้จิตนิมิตภาพวาบรางราง
จริงจะอ้างว้างฤดีมิกังวล
๑ ในฝันดั้นถลาราวหาโหย
คนดั่งลมชายโชยดอกโรยหล่น
ยากแม้ฝันพลันพบ..ลบมืดมน
ตื่นทุรนทุรายมิได้จริง
๑ ใจรู้สึกลึกลนยากค้นหา
เจตนาชะตากรรมกำหนดสิ่ง
ฤ ใจรวนปรวนแปรแต่ประวิง
การทอดทิ้งยิ่งมิใช่ที่คิด
๑ ตื่นหลับประทับทรวงในห่วงหา
คืนวันยิ่งสัญญาประกาศิต
เสียดายวายสวาทเกินคาดคิด
ไม่มีสิทธิ์คิดต่อ...ทรมาน
๑ ทะเลเหงาเงาใครไหว..หลับฝัน
ตระหนักดีไม่มีวันคืนผันผ่าน
หมองอกสะทกใดไม่ต้องการ
เจ็บอย่ารานฤดีกว่านี้เลย
๑ คลื่นครวญเหมือนนวลคร่ำครวญ....งำโศก
ประชดโลกย์โชกชังดังคำเอ่ย
จากหัวใจไออุ่นผู้คุ้นเคย
เจ็บอย่าเลยลืมหลัง..อย่าชังนาน
๑๑๑๑๑
8 เมษายน 2551 15:05 น.
plaing_piu
๑ จมคิดสนิทนวลหวนละห้อย
จากดงดอยปรอยตาสู่ฟ้าไหน
มืดมนทนสะท้านอกปานใด
สางเศร้าไม่เท่าใครไหวตรึงตรา
๑ โยงรักไปปักฟ้าไกลกว่ากว้าง
รู้สึกเริงแห่งเวิ้งว้างช่างโหยหา
หอมราตรีที่เคยแม้เอ่ยลา
ปรารถนาไม่สิ้นเหมือนกลิ่นสุคนธ์
๑ สิ่งใดย้ำให้แย่แพ้รู้สึก
คนใดให้ระทึกตรึกตรองหม่น
เวลาใดให้ร้าวราวไฟลน
รู้ไหมคนใดกล้ำกลืนน้ำตา
๑ ไม่อยากเป็นเช่นนี้มีรอยบาป
เหมือนพิราบอาบเลือดรอเดือดฆ่า
สงสารใจใครจ่อทรมา
รอยใดสาสมซ้ำเติม..ช้ำเอง
๑ บ่งหนามลุกลามใจใครเชือดเฉือน
จะตราเตือนคารมใช่ข่มเหง
ฤาเล่นเล่ห์เพทุบายหมายนักเลง
มิได้เก่งจากไหน...ใจเป็นจริง
๑ อยู่กับความว่างเปล่านานเท่าไหน
ส่วนลึกใจใคร่รับกับทุกสิ่ง
ดั่งชะตาต้องหาหลักที่พักพิง
มิอาจนิ่ง..ยิ่งไหว..คำใครรอน
๑๑๑๑๑
หน้าส่วนตัว
2027
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟplaing_piu
