20 ธันวาคม 2550 16:58 น.
plaing_piu
๑ ร้าวลึกอกแปลบฟ้า หมางดิน
จมเจ็บคำขมยิน สะอื้น
สงัดยากรื่นริน สงบ จิตนา
ปรารถนาใครฟื้น เสน่ห์ได้เพียงโหย
๑ โดยนัยฤดีจะมิถนัด นยะวัดสิเนหา
โดยใครแสดงพจนคา อุระล้าและวังเวง
๑ มืดมิดในนิทรา หลับผวาตื่นน่าเกรง
ความฝันใครบรรเลง เพลงสางเศร้าเปล่าฤดี
๑ แผ่วโผยโรยราหาโหย
โอดโอยโดยใครใช่ที่
ฟ้ารางสางเศร้าเท่านี้
คนมีที่สุดดุจกัน
๑ สิ่งดีพิเศษไร้เหตุผล
เกิดในใจตนอดทนสั้น
พบ..จาก..ซากเห็นเป็นรางวัล
สุข..เศร้า..เท่านั้น..สิ้นวัน..วาง
๑ ดอกไม้ในสายลมชมระรื่น
ชั่ววันคืนฝันได้ไม่กระจ่าง
รติภาพนิมิตต้องติดค้าง
ใครสว่างกลางใจ..ตลอดกาล
๑๑๑๑๑
9 ธันวาคม 2550 06:04 น.
plaing_piu
๑ ซ่อนรู้สึกลึกเศร้าลอดเงาไม้
ปรารถนาอะไรในห่วงหา
เพลงดึกเปลี่ยวเคี่ยวกรำแต่น้ำตา
คนเคยมาเลยลับ...ต่างกับเดือน
๑ ฟ้ามืดขอบลอบคายประกายพร่าง
นวลกระจ่างพลางหายเมฆคลายเคลื่อน
ความรักเอ๋ยเลยไกลลับไยเลือน
คนไม่เหมือนใจแรกรักแตกกอ
๑ หนาวลมไหวไม้วู่ใครกู่ถาม
กลัวหักห้ามรักผิดไม่คิดต่อ
ผ่านเวลาคะนึงน่าพึงพอ
คิดไกลทรมาน..สงสารใจ
๑ หากลมไหวใครจากมาฝากข่าว
อกเคยร้าวเอ่ยดีคงมิใช่
รอยอุ่นละมุนฝากจากมิตรไกล
แต่มิให้ใจเหมือนแก้วเรือนเดิม
๑ น้ำค้างหยาดกลางใจให้ระหาย
ครู่ระรื่นละลายหมายแต่เริ่ม
แดดอ่อนอุ่นครุ่นหามาแต่งเติม
มิกล้าเหิมเกริมคิดเกินสิทธิ์มี
๑ ม่านหม่นครอบขอบใจใครสงบ
เหมือนล่วงภพจบใจไม่ผิดที่
ปรารถนาอะไรในวจี
ตอบคนดีมิได้...ไกลเหลือเกิน
๑๑๑๑๑
หน้าส่วนตัว
1638
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟplaing_piu
