28 ตุลาคม 2550 15:01 น.
plaing_piu
หอมแป้งร่ำน้ำอบจากภพไหน
ตรลบใจใคร่หาคะนึงหวน
ดอกไม้อื่นรื่นเร้ามิเท่านวล
แต่วันมิทันด่วนรัญจวนจำ
ฤาปลายฝนเหมือนคนหายมิวายห่วง
กลิ่นมาทวงคำถามเคยยามค่ำ
ทิ้งแพรไหมให้ต่างหน้านางย้ำ
ยังหอมจำขย้ำขยี้มีใหม่แล้ว
แม้นโศกลมโบกหายแต่ปลายฝน
จะดิ้นรนไฉนใจผ่องแผ้ว
รักครั้งหนึ่งตรึงตรามิฝ่าแนว
กี่ครั้งแก้วยังจำในสำนึก
หอมอย่างไรใคร่หอมดมดอมยาก
ใครจากยังฝากหอมย่อมตกผลึก
วันคืนสะอื้นไหวนัยส่วนลึก
ยิ่งรู้สึกรำลึกนางกระจ่างตา
เดือนเต็มดวงล่วงไปใกล้ฟ้ารุ่ง
กลิ่นน้ำปรุงจรุงใจใช่ค่อนว่า
หอมใครหนอล้อใจใครคืนมา
มิรู้ว่าคะนึงนางหรืออย่างไร
หอมปลายฝนหอมคนหายมิวายโศก
ฟ้าสางไยร้างโชคสางโศกได้
หวนคำนึงสิ่งพึงจำมิร่ำไร
น้ำตาหล่นทำไม..ไม่รู้เลย
๑๑๑๑๑
2 ตุลาคม 2550 20:49 น.
plaing_piu
๑ ปล่อยวางจากปากกาจิตสงบ
การณ์ถ่อยทบฤดีมิดั่งหมาย
ภาพตรึงเหตุพึงเห็นรู้เป็นตาย
น้ำตากรายรายตกหกตุลา
๑ ย้อนคืนก่อนกาลกิณีวิบัติ
ทรราชประกาศชัดจัดฉากฆ่า
จิตสำนึกฮึกเหิมเพิ่มศรัทธา
ด้อยเดียงสากล้าอยู่ร่วมสู้รบ
๑ คือคนหกตุลาธรรมศาสตร์
มิใช่ทาสขลาดเขลาเศร้าสยบ
จิตมั่นวันคืนถั่งพลังทบ
เสียงปืนกลบเสียงใจมิได้เลย
๑ เห็นหัวใจไฟฝันถึงวันใหม่
ประชาธิปไตยกายใจเผย
สามัคคีพี่น้องผองคุ้นเคย
เบื้องนอกเย้ยเอ่ยย่ำมิยำเกรง
๑ หญิงมุ่งหมายชายมั่นมุ่งกันสู้
ท้าศัตรูระดมร้ายข่มเหง
กลางสนามความกล้ากระหึ่มเพลง
วีรภาพบรรเลงบ่เกรงใด
๑ มากหัวใจไมตรีที่ร่วมรบ
มิสยบอำนาจเถื่อนกราดใส่
เพียงพรุ่งนี้มีหวังกังวานชัย
ประชาธิปไตยได้เป็นจริง
๑ หกตุลาสามานย์ล้างผลาญชีพ
ลากแขวนถีบร่างเผาแค้นเป้านิ่ง
อ้างพุทธศาสนารุมฆ่ายิง
ใครทำสิ่งชั่วช้า....กรรมมาทัน
๑๑๑๑๑
หน้าส่วนตัว
1857
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟplaing_piu
