20 มกราคม 2550 17:55 น.
plaing_piu
๑ อีกหนึ่งกาลผ่านชีวิต..ที่สั้น
เคยพบพลันจากไกลไร้แห่งหน
คงนัยให้ระลึกรู้สึกตน
คิดถึงคนไม่รู้อยู่ทุกวัน
๑ หนาวเริ่มผ่อนร้อนกรายมิวายห่วง
ใครดั่งดวงเดือนลิบเกินหยิบฝัน
แสนทุกข์สุขอย่างไรไม่เห็นกัน
ได้แต่คั้นหัวใจไปกับลม
๑ หนาวลมแม้นห่มใจให้อบอุ่น
ร้อนละมุนครุ่นใจไปคลี่ห่ม
ฝนสั่งฟ้าดั่งใจใครพรูพรม
มิระบมลมล่วงเพราะห่วงใคร
๑ คำคนผ่านพ้นพลันลืมกันง่าย
มิสลายฝากสายลมพัดพรมใกล้
น้อยหนึ่งต้องรู้สึกล้ำลึกนัย
ฝากหัวใจไปกับลม...ข่มน้ำตา
๑ เวลาหรืออะไรให้จำจาก
รู้ว่ายากหากใจใครมิกล้า
ความจริงเก็บนิ่ง...ขอทรมา
โอกาสหามิง่ายสายป่านลอย
๑ ลมล่วงไปห่วงใครไม่วาดหวัง
ใครรักชัง..วังเวง...เกรงสุดสอย
จากหัวใจไกลแล้วแก้วหลุดลอย
คนบุญน้อยด้อยค่า....อย่าหมางเลย
............