29 ตุลาคม 2549 18:00 น.
plaing_piu
๑ เยี่ยมแสงรวีจะละนภา หทยาก็โรยแรง
ความนัยมิง่ายฤดิแสดง พลมีบ่คลี่เคลื่อน *
๑ โอ้ว่า..คะนึง ..คำคนพร่ำเอ่ย
นัยยากเฉลย....จริง..เสมือน
เสนาะนักแรกรักเอ๋ย..ครั้นเลยเลือน
อกผ่าวเหมือนสวาทจะขาดรอน
๑ วูบไหวในเร้นหลืบทุกคืบศอก
วังเวงยอกขยอกยากรักจากหลอน
แทบสิ้นลงตรงหน้าแสนอาวรณ์
ใจคนอ่อนแอพ่ายอีกอายนัก
๑ ทรมานนานเกินทนเหินห่าง
ใครเมินหมางร้างเรือนเตือนตระหนัก
ลูกผู้ชายง่ายหรือซื้อใจรัก
เจ้ามีศักดิ์พี่รักศรี..คนมิร้าย
๑ คะนึง..คำย้ำนัยให้หนักจิต
ค่ายิ่งกว่ามิ่งมิตรในเรือนหมาย
มิบังอาจทำผิดพลอยเปื้อนรอยชาย
แม้ไม่ดีแต่มิร้ายทำลายนวล
๑ คงไว้เพียง..คะนึง..ซึ้งนัยถ้อย
ดีกว่ารอยบาปคั้นใจปั่นป่วน
มิต้องโชกโศกซมอารมณ์รวน
สิ้นสงวนนวลตามประณามกัน
๑ คะนึง...จำคำน้องยังก้องอก
มิอาจยกนรกประจานสวรรค์
เล่นคารมคมรักบาดสักวัน
ได้แต่ฝันคั้นใฝ่...ไม่มีจริง
๑๑๑๑๑
* วสันตดิลกฉันท์ 14