6 มีนาคม 2548 02:15 น.
plaing_piu
ข้ามฟ้าคำนึงถึงฝัน
ใคร..เหมือนไกลกันขวัญหาย
รักมีเจ้าของหมองมิวาย
เดียวดายสายน้ำตา..รอ
อกเอยเคยรู้บ้างไหม
อยู่ใกล้เหมือนไกลใจฝ่อ
หวัง..ปรายตายิ้มพริ้ม..พอ
มิขอใจใคร....ไกลเกิน
เก็บงามความฝันสงบ
ขอภพลบปางห่างเหิน
น้อยหนึ่งพึงชัง....บังเอิญ
อย่าเมินรู้สึกลึกล้ำ
รู้เจียมเหนียมใจนัยผิด
หลงติดวันคืนชื่นฉ่ำ
โศกใดไม่อยากยินคำ
ดื่มด่ำลำพัง...ยังคอย
คืนวันผันแปรแม้นิ่ง
ความจริงปรากฏ..ปลดปล่อย
ใจมิมีแม้แต่น้อย
ดาวเคลื่อนเดือนคล้อย....คอยมอง
รักเผยเคยรู้คู่รัก
ตระหนักรักใครใช่สอง
รักหวังดังฝันครรลอง
รักต้องฉันใด.....ได้รัก
๑๑๑๑๑
1 มีนาคม 2548 03:40 น.
plaing_piu
ใครว่าฟ้าร้องไห้เป็นสายฝน
เพียงเสียงคนรักกันรำพันหา
เคยชื่นคืนหนึ่งหมางพลันร้างลา
นิ่งก้มหน้าสะอื้น...คืนเดียวดาย
อกรำพึงถึงใครสิ้นใยรัก
มิสมัครไมตรีฤดีหน่าย
หมดหัวใจไม่เห็นว่าเป็นชาย
ขอพับพ่ายสายใยไว้ตรงนี้
ลาแล้วหนอช่อมาลีว่าหอม
มิได้เล็ดกลีบเด็ดดอมถนอมถี่
เพียงลมพัดอัศจรรย์ฝันเคยมี
สิ้นคืนที่เคยพะนอมิขอจำ
อกคนอื่นชื่นรักหยุดพักเถิด
อย่าเตลิดไปตลอดจะจอดคว่ำ
มิได้หมิ่นเชิงชายทำร้ายคำ
ใจคนสำคัญใครไม่เหมือนกัน
มิใช่หงส์หลงฟ้ามาแต่ไหน
มีหัวใจ..ให้สนิท..มิกีดกั้น
หากถึงจุดสุดท้ายคลี่คลายกัน
ความสัมพันธ์ผันแปร...แต่โดยดี
ดึกแล้วหนอขอลาพญาโศก
เดือนเรียวโยกนวลไกลจงใจหนี
ไม่ทันเห็นเพ็ญกระจ่างพร่างนที
ขอคนดีลีลา...ชีวางาม
๑๑๑๑๑