29 ตุลาคม 2548 12:46 น.
plaing_piu
๑ เวทนา บุญญาบ่ค้ำ
มีรักกลืนกล้ำ ทุกข์ตรมเหลือหลาย
เกิดมาอาภัพ แค้นคับขวนขวาย
ปัญญามากมาย บ่อาจขืนฟ้า
นิ่งปลงสงสาร ทานบุญหนุนหน้า
ผ่องใสชีวา เพริศแพร้ว
๑ เกิดมาชาติหนึ่ง ยากถึงอ่อนล้า
ปัญญาแก่กล้า คิดทำ
ชีวิตดีร้าย บ่หมายอิ่มหนำ
มีแรงแปลงทำ สืบตำนานก้าว
ส่วนตัวความหลัง ฝังในรอยร้าว
สื่อปณิธาน รักแท้
๑๑๑๑๑
24 ตุลาคม 2548 23:16 น.
plaing_piu
๑ หวังฝากผีฝากไข้ บั้นปลาย
สนิทเสน่ห์หมาย สุดก้าว
เคียงกันฝ่ารอบกาย ร่วมสุข ทุกข์เฮย
ฝันขื่นวันคืนร้าว อกร้ายกลายฝัน
๑ ต้นหนาวลมกราวใหญ่ไหวอกเยือก
ปลายฝนเสือกไสส่งมิสงสาร
ท่วมที่นาคาที่นอนมินาน
ธรรมชาติเกินคาดการณ์เหมือนการลา
๑ ใจคนจากหากมีใจมิต่าง
รักแล้วร้างห่างเหเสน่หา
ไร้เหตุผลค้นคำตอบอำลา
คงเหว่ว้าตามกระแสน้ำแปรปรวน
๑ ฝันเคยชื่นกลืนกล้ำคำหนึ่งนิ่ง
รู้ทุกสิ่งเป็นจริง..ใจใครมิหวน
อดีตเคยกรีดย้ำจำย้อนทวน
หลงคร่ำครวญหวนหาได้อะไร
๑ หนาวลมเหนือเจือฝนปลายหล่นราย
หวังมิได้ที่หมายฝากผีฝากไข้
รักหวานขมลมพัดผ่านมินานไป
คืนมาใหม่มิใช่ทุกสิ่งผูกพัน
๑ ดำรงภาระหน้าที่ดีถึงสุด
มุ่งวิมุตติทางว่างใฝ่ฝัน
ธรรมชาติสงัดชื่นชมคืนวัน
จิตไร้พันธกรณี
๑๑๑๑๑
24 ตุลาคม 2548 06:40 น.
plaing_piu
๑ ทวนตนเองเพรงกรรมหวนรำลึก
ตัดสวาทไม่ขาด..ดึกดื่นนึกเผลอ
หนาวลมล่องต้องใจมิได้เจอ
ยิ่งคะนึงเสมอ...เธอแสนไกล
๑ มาลีขจีงาม
มิรู้นามขอถามนัย
หลบเร้นมิเป็นไร
ฝากหัวใจใคร่คำนึง
๑ ผิดซ้ำเพรงกรรมซัด
คนสะบัดบ่มิหึง
โกรธใดใจมิพึง
หากเคียดขึ้งคำนึงนิด
๑ ความนัยไหวว่าแคลน
ขอหนักแน่นแม้นสนิท
ยามใดไม่พึงชิด
ไม่ต้องผิดมิติดตาม
๑ รู้ตนเพียงคนหนึ่ง
ดีเลวถึงมีพึงถาม
ร้ายเลยไม่เคยทราม
คนย่ำลามนามสกุล
๑ เดือนดาวเลื่อนหลบฟ้า หม่นหมอง
คนอย่าเลียนอกนอง สะท้อน
จากสิ้นเยื่อใยปอง จิตพี่ จริงฤา
ขอนวลกระจ่างย้อน ดึกนี้พี่ลา
๑๑๑๑๑
14 ตุลาคม 2548 06:43 น.
plaing_piu
๑ มิได้หยาดฟ้าสถานไหน
ดั่งบัววิไลในแหล่งหล้า
คุณธรรมน้ำมิตรจิตวิญญา
สิทธิเสรีค่ามนุษยชน
๑ แววมณีศรีตุลา เลือดน้ำตาประชาข้น
เร่าแรงทุกแห่งดล มิยอมทนเผด็จการ
๑ ถั่งโถมแรงใฝ่กล้า คุณธรรม
มือเปล่ามิเปล่ากำ หมัดสู้
อกอัดแน่นใครทำ กรรมชั่ว โฉดนา
ทวงสิทธิชนกู้ ศักดิ์ฟื้นหักหาญ
๑ ราชดำเนินร่วงล้ม กี่ร่าง
ควันม่านประหารพราง พระแก้ว
เลือกสาดกระสุนทาง โปรดสัตว์
คนบ่กลัวผ่องแผ้ว อกรู้ฮึกเหิม
๑ เริ่มต้นร้ายคือวายวอดตลอดชาติ
คนขี้ขลาดสาดฆ่ากระสุนคลั่ง
ความเป็นไทยไม่มีความหมายยัง
ประจานทั้งโลกว่าชั่วสามานย์
๑ คลั่งอำนาจพินาศสิ้นวาสนา
ฆ่าประชาชนตุลาผู้กล้าหาญ
ทุกชั่วโคตรรับชะตากรรมประจาน
คือเพลงขานตำนานคุสิบสี่ตุลา....
๑๑๑๑๑
9 ตุลาคม 2548 18:54 น.
plaing_piu
(3)
คือพืชพันธุ์เสรีงามมีค่า
เกิดแต่เลือดน้ำตาตุลาปรี่
ประชาธิปไตยแท้ไม่มี
เชื่อมั่นขวัญคนดีมิจำนน
กี่สมัยให้ชัดเจนสัจจะ
จิตใจเผด็จการผลาญทุกหน
เปลี่ยนรูปแบบแอบเลศนัยร้ายแยบยล
เนื้อแท้ปล้นชาติฆ่าประชาไท
ดอกไม้เดือนตุลาถูกขยี้
เตือนคนดีมีสติสู้ทีใหม่
รู้ยุทธศาสตร์พร้อมหลอมจิตใจ
มิเป็นแมงเม่าแย่งไฟเผาฝ่ายเดียว
ท่าพระจันทร์วันนี้มีเงียบเหงา
วิญญาณเก่าเจ้าพระยากระแสเชี่ยว
ขวัญคนดีมิเคยหายมิดายเดียว
มั่นใจเกี่ยวแขนท้าเผด็จการ
คนอาจแปรจิตใจมิได้แปลก
พึงจำแนกแอกบนบ่าใครกล้าต้าน
สู้สละเพื่อผองชนคนต้องการ
บนพื้นฐานการใด...ให้แท้จริง
บทเรียนเดือนตุลาอัปลักษณ์
โฉดชั่วหักแผ่นดินสิ้นทุกสิ่ง
อำนาจจากกระบอกปืนฟื้นร้ายจริง
คนดีพลีชีพทิ้ง....ยิ่งจดจำ
๑๑๑๑๑
หน้าส่วนตัว
3103
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟplaing_piu
