22 มกราคม 2548 22:21 น.
plaing_piu
ชีวิตหนึ่งพึงบังเกิดความเพริศพราย
มิด้นหาความตายใจพ่ายหนี
ปัญหาใดล้มเหลว..ดีเลวมี
เจ็บแบบนี้มิใช่ตอบ.....ยิ่งบอบช้ำ
หัวใจหนึ่งพึงเล่ห์เสน่หา
ป่วนฤทธากามเทพระส่ำ
แรกรักน้ำผักขมข่มระกำ
รสปร่าย้ำคำใดหวานไม่จาง
ด้วยดวงใจหมดแล้วแก้วให้พี่
เป็นคนดีที่หนึ่งอย่าพึ่งหมาง
พลีทุกสิ่งจริงใจไม่อำพราง
ใดงามนวลควรอางขนาง...ยอม
ดวงแก้วบังเกิดครั้งหนึ่งตราตรึงจิต
แนบสนิทเสน่หาหอมผ้าอ้อม
บริสุทธิ์สำเนียงใสเคียงพร้อม
เสียดาย..คนรายล้อม..ไม่พร้อมเคียง
รักสิ้นเยื่อมิเหลือใยไกลห่างหาย
ใจสุดท้ายสายเลือดกระเด็นเป็นเสี่ยงเสี่ยง
กินน้ำตาขอลาแล้วแก้วจำเรียง
วังเวงเพียงโศลกโลกเสมือนจริง
มอบหัวใจใฝ่ฝันร่วมพันผูก
มีครรลองรักถูกต้องทุกสิ่ง
น้ำตานางต่างแสงเทียนเรียนความจริง
ขอผุ้หญิงนิ่ง..ใคร่ครวญ ..อย่าด่วนรัก.
.........
19 มกราคม 2548 21:03 น.
plaing_piu
รักทุกสิ่งธรรมชาติสะอาด
รักคมวาทบาดจิตให้คิดถึง
รักหัวใจใครร่ำรักรำพึง
รักให้ถึงทิพยาสุขารมณ์
ความรักมีนิยามมากความหมาย
เกิดจนตายกลายสุขทุกข์ผสม
มีสติพิจารณาปม
แท้เพียงลมพัด...ใจใครเหมือนกัน
รักเป็นทุกข์..รุกใจไม่รู้จบ
ให้..สงบ..ภพหนึ่งพึงรังสรรค์
จมกับทุกข์สุขนิวรณ์..ละครพัน
ลุสวรรค์..นรก..ในอกเรา
สัจจธรรมกำหนดทุกบทบาท
โง่...ฉลาด..สามารถเพียรรู้เรียนเท่า
เร็วช้าถึงซึ่งพุทธาอย่าดูเบา
ความคิดเก่าใหม่วางไม่ต่างนัย
เขียนนัยรักหักใจไม่คิดรัก
เขียนความหนักแน่นพันอกหวั่นไหว
เขียนถึงคนโกรธขึ้งคิดถึงไกล
เขียนจนหมองร้องไห้....ใครจะรู้
มองฟากฟ้ามืดมนใจหล่นหาย
เหมือนคนลับกลับกลาย...ใครหดหู่
ขอบฟ้าเปลี่ยนสีหม่นอดทนดู
คนไกลแกล้งไม่รู้.....มิอยุ่ทน
.............
17 มกราคม 2548 20:50 น.
plaing_piu
ไกลสุดฟ้าล้าอกสะทกหนาว
ค่ำ..ดื่นดาวพราวพริบขลิบขอบฝัน
ดึก..เดือนวงทรงกลดงดงามงัน
ใจคน...รันทด..ทางเวิ้งว้างกระไร
ก่อนทิวาลาลับสดับโศลก
ฝากลมโบกรักลาคืนมาให้
คำนึงรอยอารมณ์พรมละไม
น้ำค้างหล่นพร่างในใจ...รัญจวน
ยิ่งใกล้เหมือนไกลกันนับวันห่าง
ความรักร่วมปักวาง..ทางผันผวน
สื่อความหมายร้ายความเห็นเป็นขบวน
มิใช่นวล....คนดีที่เคยเป็น
โพ้นฟ้ามืดมนเสมือนใครเลื่อนลอย..
เดือนคล้อยดาวพลอยพราก...มิอยากเห็น
รื่นทิวาราตรี..ที่ยากเย็น
นึกน่าน้ำตากระเด็น...ไม่เป็นจริง
หนาวจาก..ร้อนกรากกราย..ใจหายห่าง
หยดน้ำค้างกลางใจ..ให้.นานยิ่ง
รอยรำลึกดึกคืนใดใครแอบอิง
เก็บทุกสิ่งนิ่งละไล้ภวังค์
คนห่างไกลใจหายเสียดายนัก
เมินสิ้นรักหักใจไม่แลหลัง
ทิ้งความหมายสายตาละล้าละลัง
คนนี้ยังนั่งในใจ ฤ า เ ลื อ น...
.......
16 มกราคม 2548 08:52 น.
plaing_piu
รำลึกถึงคนดีที่โหยหา
กลั้นน้ำตาลากันคืนวันเก่า
วันนี้ปีใดไร้ดอกกระเจา
ทุ่งหญ้าทะเลภูเขา...เงาเลือนราง
งามเดือนเสี้ยวเกี่ยวดาวพรายราวฟ้า
ใครก้มหน้าคำนึงถึงรอบข้าง
สิ่งใดเลยเคยมีที่เหมาะวาง
ดูเวิ้งว้างช่างแปลกแยกกระไร
รื่นรินรินเคยกลิ่นราตรีว่าหอม
สูงเกินสอยพะยอมเด็ดดอมได้
เจ็บอีกหนทนกี่ครั้ง....มีใจ
เพียงร้องไห้ในอก..รอยฟกช้ำ
วันนี้มีความแตกต่างอย่างที่ว่า
ใจคนหมางค้างคา..ใครถลำ
เพียงเท่านี้ไม่มีใจให้จดจำ
เจ็บ...กลืนกล้ำใครซ้ำรอย...ไม่น้อยใจ
ดึกดื่นเดือนดาวเลื่อนไกล..ใจหายบ้าง
รักจืดจางร้างเตือนเหมือนเกิดใหม่
เส้นทางคนเลือกจบ..สงบใจ
มิร่ำไรใคร่ครวญใครหวนคืน
ปรารถนาคนดีมิสะดุด
บรรลุจุดหมายงามความราบรื่น
คนด้อยค่าชะตาต่ำจำวันคืน
ไม่มีอื่นใดอ้าง......รักอย่างนี้
............
14 มกราคม 2548 20:10 น.
plaing_piu
กรรณิการ์บานค่ำรำเพยดึก
ขาวรำลึกร่วงพราวราวน้ำใส
หอมแรงรื่นผื่นกายระคายใบ
ทำสีผ้าสมุนไพรนัยโบราณ
ฝากคำหอมล้อมพรรณไม้ครันชื่น
อกสะอื้นคืนนี้ไม่มีหวาน
ไยคนดีหนีพรากไกลจากนาน
ทรมานปานใด..ใจคนแรม
ถิ่นเหนือเรียกนวลหวนลำดวนดอก
ใบรูปหอกดอกหกกลีบปลายจีบแหลม
เหลืองหอมเย็นเป็นดอกปลายปีแซม
หวนคืนแรมรา...แก้มร่ำหอมลำดวน
ชื่อน่าชมนมแมวงามแถวไหน
พุ่มเลื้อยใบคล้ายลำดวนร่ำหวน
กลีบสั้นตามง่ามใบบานน้ำตาลนวล
เย็นกลิ่นป่วนใจสมชื่นชมนาง
อกคนอื่นชื่นรักต่างหนักแน่น
งามเยี่ยงยูงรำแพนแทนเหินห่าง
อกคนเราเงามืดมนคนจืดจาง
เศร้าสุดทางคว้างสุดที่....สุดล้า
คำค่อนขอดซ่อนกลิ่นซ้อนรัก
ไม่ประจักษ์รักซ่อนนัยหลอนว่า
ขาวชูช่อกอก้านกลีบลานตา
หอมซ่อนกลิ่น...ซ่อนหน้าว่าซ่อนชู้
................
หน้าส่วนตัว
1655
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟplaing_piu
