30 สิงหาคม 2547 09:06 น.
plaing_piu
มิเคยห่างร้างหายสายสวาท
มิเคยคลาดวาทหวามทุกยามหมาย
มิเคยงันเงียบพลันอกสะทกกาย
คิดถึงสายลมดึก.....ไหวลึกซึ้ง
ท่าพระจันทร์วันนี้ที่เคยใกล้
สิ้นสดใส..ใครลี้บ่มิหึง
ชื่นสายน้ำฉ่ำลมกลับขมคลึง
ใคร่หวนซึ้งคำนึงสาวเจ้าพระยา
คลื่นแม่น้ำรำไรไหวกระชั้น
ยอดลดหลั่นพลันม้วนเสียงครวญหา
ระลอกแทรกแหวกฝั่งซาสั่งลา
เหมือนมิล้าคว้านวลหวน..ลิบลิบ
หวานยิ่งยากจากง่ายเสียดายหวาม
มิรู้ยามตามขอบฟ้าทาทองขลิบ
หอมมิหายหน่ายเล่ห์เสน่ห์ทิพย์
อยากกระซิบ..หยิบใจ...ให้นานนาน
ทิพย์สถานปานใดใช่ว่าสม
สุขารมณ์ห่มรักประจักษ์ผ่าน
มอบหัวใจให้งามตามต้องการ
มิเคยห้ามหวามไหว....อยากให้รู้
สายลมดึก...นึกไกลใจกลัดหมอง
ปรายละอองกระเซ็นเห็นหดหู่
ท่าพระจันทร์วันนี้ใครไร้ชื่นชู
คนเคยคู่คลอเคล้า.....เศร้าจาก..ลืม
๑๑๑๑๑
26 สิงหาคม 2547 22:44 น.
plaing_piu
ปลดปล่อยใจไหวตามคลื่นงามผืนฟ้า
ทะเลว้างไกลข้างหน้าระลอกเอื่อย
ทอดสายตาล้าทีท่าเนือยเนือย
เรียงเรียงเรื่อยเปื่อยนิ่ง....พักพิงใจ
สิ่งสับสนวนซ่อนรุ่มร้อนลึก
เคยรู้สึก..ต้องนึกตรอง..แอบร้องไห้
ความกังวลคนเศร้ายากเข้าใจ
ฝากลมฟ้าทะเลไหลพัดไปที
เย็นชื่นหยาดฝนหยดพรมรดหน้า
ปลาบแลบฟ้าทะเลป่วนคลื่นม้วนคลี่
ลมฝนหนักสักพักอ่อนเม็ดผ่อนดี
ครามเรียบรี่ลีลาสุขารมณ์
ไกลเวิ้งว้างห่างเห็นยากเช่นคิด
ความถูกผิด..จิตคน..อดทนข่ม
ทะเลใจไหลลึก..นึกยิ่งจม
นิ่งชื่นชมลมทะเล..ว้าเหว่กระไร
ฝนห่างหายปลายเม็ดเล็ดสั่งฟ้า
ถึงเวลาจากทะเลทุ่มเทให้
ปรารถนาจิตสงบพลบพิไล
มิหมองหม่นร้องไห้น้อยใจรัก
คืนนี้เดือนเลื่อนลอยงามคล้อยดึก
ความรู้สึกลึกในใจ..แน่นหนัก
ฝากความจริงอิงฟ้าทะเลรัก
จะไปวักสักครั้ง...ยังรักจริง
๑๑๑๑๑๑
23 สิงหาคม 2547 17:06 น.
plaing_piu
ถ้อยคำนี้พลีเขียนวนเวียนคิด
หัวใจไม่สนิทเสน่หา
จากเพราะใจใครให้จาก..กระชากลา
สะอื้นอาลัยเศร้า..ได้เท่านี้
ฟ้าฝนคลั่ง..ถั่งถ้อย...น้อยใจนัก
เมื่อไม่รักหักโหมโครมขยี้
ถนอมจิตคิดก่อนย้อนไม่มี
สิ้นฤดีมีให้กัน....ไม่ทันพบ
นานเวลาล้าคอยปล่อยใจคิด
อยากสนิทแนบชิดใจใครฤาสบ
รู้ห่างไกลไม่ห้ามหวงถามคบ
ให้พึงพบรักอบอุ่นหนุน..ยินดี
เพียงลมผ่านพัดนานกลีบดอกลีบช้ำ
ยิ่งดื่มด่ำคำใครไหวเคียงคลี่
รักเอยไม่เคยหายมาหลายปี
ใจเจ้าหนีกี่ครั้งเคยชั่งใจ....?
จากเพราะใจใครจาก..หากมิรัก
ไม่คิดหักรักลาเวลาไหน
โหยหาเล่ห์เสน่ห์ห่วงตรึงทรวงใน
จบเพราะใจใครให้จบ....สงบแล้ว
ถ้อยคำนี้พลีถั่งดังโลหิต
ไม่เคยคิดร้าย..ผิดหมอง..ใจผ่องแผ้ว
รักเอ๋ยไม่เคยวาดสวาทแคล้ว
ไม่มีแว่วคำใคร..ไหวคะนึง
๑๑๑๑๑
23 สิงหาคม 2547 07:52 น.
plaing_piu
หากบอกว่าหัวใจเจ็บไห้หา
ดูทีท่ากล้าเกินใจใครจะเห็น
ทางของเราเงาของกันสั้นลำเค็ญ
นึกน่าน้ำตากระเด็น...เร้น..อ่อนแอ
ชีวิตหนึ่งพึงมีหวังพินิจ
ศักดิ์และสิทธิ์ผิดถูกมีผูกแก้
โลกสับสนคนซับซ้อนยอกย้อนแท้
ชนะแพ้..แค่ไหน..ใจตนเอง
มั่น มีรักสักครั้งตั้งสติ
คง มีวิจารณญาณเคร่ง
ใน ความหมายง่ายงามรู้คร้ามเกรง
รัก เร้าเร่งเพลงไหวในใจกัน
จะผิดถูกปลูกฝังทุกครั้งรัก
เมื่อหาญหักรักหายมิได้หวั่น
มิกู่ร้องก้องฟ้าอาลัยวัน
ใจผูกพันขวัญจิตสนิทแล้ว
เมื่อขวัญร้างห่างเหเสน่ห์หาย
เคยเดียวดายมิวายถวิลเสียงยินแว่ว
หากบอกว่าหัวใจไห้หาแล้ว
กล้าก็แผ่วแววระแหงทิ่มแทงใจ
สิ่งหนึ่งซึ่งฝังในใจสนิท
มิเคยคิดบิดเบือนกลาดเกลื่อนให้
เพียงคนหนึ่งตรึงจิตสนิทนัย
ยังเร้นไกลหนใดล้อ.....ทรมาน
๑๑๑๑๑
21 สิงหาคม 2547 23:52 น.
plaing_piu
หมดสิ้นความคิดถึงลึกซึ้งอีก
ปลิดใจปลีกหนีหลีกไกลไม่หวนหา
ไม่เคยอ่อนแอย้อนยอกร้อนตา
กลับผรุสวาจาเจ็บเหน็บ....ร้ายนัก
เจ็บ..เคียดขึ้งไม่พึงเพาะคำเลาะร้าย
เจ็บ..ใครหมายกลายใจไม่ประจักษ์
เจ็บ...ความจริงนิ่งไยใช่มิภักดิ์
เจ็บ...ความรักไม่หนักแน่น...แสนเสียดาย
หัวใจมิใช่หญ้าท้าเหยียบย่ำ
อยากกระทำหนำใจคิด..ผิดไม่หาย
ใบชีวิตปลิดร่วงควงกระจาย
ชนะพ่ายได้..รักชัง...ธรรมดา
ใครเจ็บกว่าหน้านิ่งอกยิ่งหนัก
ใครเจ็บรักยิ่งหนักแน่นกว่าแผ่นผา
ใครเจ็บใจไม่กระจ่างคนร้างลา
ใครเจ็บกล้าท้าตามหาความจริง
เก็บไว้ในอกแอบแนบอิงอุ่น
ถ้อยเจ็บรุนครุ่นคิดใครไม่เคยนิ่ง
ถวิลเล่ห์เสน่หามิประวิง
รัก..ซึ้งยิ่งกว่ารักห้วงจักรวาล
เจ็บแล้ว..เหน็บเจ็บในใจใครยิ่งปวด
คำร้ายรวดร้าวลึกผนึกผสาน
อยากทิ้งใจไยงอแง..ทรมาน
ไม่สงสาร..วานอย่าฆ่า..ด้วยรัก
๑๑๑๑๑
หน้าส่วนตัว
1620
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟplaing_piu
