30 พฤศจิกายน 2547 02:07 น.
plaing_piu
.
เดือนสิบเอ็ดน้ำนอง
เดือนสิบสองมองโหวเหวง
ฝนพรั่งหนาววังเวง
ร้องเพลงใดใคร่กล่อมลูก ?
ยินข่าวอื้อฉาวเกลื่อนเงินเดือนใหม่
มิรู้สึกอะไรเข้าใจถูก
คนเป็นผู้แทนจน..ล้มบนฟูก
ความคิดปลูกฝังแต่แรกไม่แปลกคน
ประชาธิปไตยไทยสับปลับ
ประชาชนทนรับความสับสน
สร้างนิยามตีความหมายไม่อายคน
คือตัวตนผลประโยชน์โคตรผู้แทน
พฤติกรรมสำรากจากทีท่า
รู้พื้นมีลีลาท่าหนักแน่น
แท้คือประโยชน์กูใช่ดูแคลน
ต่างตอบแทนแผนอุ้มชู..ผู้แทนใคร ?
นอกหรือในสภาทนหน้าด้าน
พฤติกรรมทำงานอ้างการใหญ่
เพื่อกู...ของกู...โดยกู ผู้แทนไทย
ประชาชนเป็นใหญ่ใต้กำมือ
ปัญหาหลักปักใจไม่เคยจบ
ยิ่งท่าวทบทุกสมัยใครคาขื่อ
ประชาธิปไตยให้แย่งยื้อ
เพื่อไทยหรือใครแน่เปลี่ยนแปลนัย
คนทุกข์ยากปากหมองใครร้องสู้
เห็นนิ่งดูสถานการณ์ได้
เลือดรินแผ่นดินกลบซากศพไทย
แสร้งอาลัยจับใจนาน....งานผู้แทน
มองกระทงส่งท้ายสายน้ำไหว
ลอยเคราะห์ผู้แทนใครไม่หนักแน่น
จิตมุ่งหวังบังเกิดเพริศดินแดน
มีผู้แทนประชา...สง่างาม
........
24 พฤศจิกายน 2547 23:25 น.
plaing_piu
ดังลีลาพญาหงส์
ร้าวร่อนดงพญาไหน
สุคนธาอ่าองค์ละไม
เอ่ยเอื้อนนัยหทัยรู้
ถ้อยรำพึงขึงราวฟ้า
รุ่งสางคาใจหดหู่
ฤา วันคืนฝืนชื่นชู
ไยดูเบาคนหม่นรอ
อื่น..ไร้ฤดีที่ว่าง
ระหว่างเราเพียงก้าวต่อ
สิ้นเยื่อใยไม่พึงพอ
ขอรักจนชีวาวาย
ตอบคำถาม...ตามความรู้สึก
จิตสำนึก..ดึก..เผลอแพ้พ่าย
รักจริงหรือไม่..ไม่เสียดาย
ใจนี้ขยาย....ยังดายเดียว
คำประชดกดดันใครหวั่นไหว
คงมิใช่ใจจริงซ้ำยิ่งเปลี่ยว
รอแสนนานปานใด...หัวใจเดียว
ดังเดือนเสี้ยวเกี่ยวฟ้ากระจ่างเพ็ญ
ความรักคือการให้มิใช่รับ
ชนะ...พับพ่ายธรรมดาเห็น
ใครมิรักใช่หนักหนาน่าลำเค็ญ
ขอได้เป็นคนได้รัก..ให้เธอ
๑๑๑๑
23 พฤศจิกายน 2547 00:21 น.
plaing_piu
รับรู้นัยน์สัมผัสแดดจัดได้
รู้สึกใครไหวหวามท่ามฝนหลั่ง
เพียงชั่วฝันขวัญไกลใจละลัง
ใคร่หวังเธอยังแอบแนบแขนละมุน
เธอคือลมฤดูร้อนฉันวอนหา
รักแล้วลาร้างไกลใครอิงอุ่น
บอกได้ไหมให้แล้วลาใครทารุณ
อย่าให้อกลึกหมกมุ่นโปรดจุนเจือ
รักเร้นลึกเช่นใดฉันใคร่รู้
ต่างคงอยู่ในโลกเขลามอมเราเชื่อ
เสื่อมหลงในอุบายร้ายในเนื้อ
รักพึงเชื่อมั่นกัน...ฉันและเธอ
เป็นศรีเรือนเพื่อนตายฉันหมายมั่น
ทราบทุกสิ่งผูกพันซึ่งกันเสมอ
คือประกายสุดท้ายมืดมนลึกเจอ
เธอ...ผู้คืนชีวิตพลั้งผิดล้ม
ดวงใจนี้มีใครยิ่งดังมิ่งขวัญ
แม้นใจนั้นไม่คิดสนิทสม
ยังแสนห่วงดวงใจใครซุกซม
มิกลั้นข่มความรุ้สึก...ลึกเช่นใคร
............
15 พฤศจิกายน 2547 22:01 น.
plaing_piu
เดือนสิบเอ็ดน้ำนอง
ดึก..มองฟ้าน้ำตาไหล
ยี่เป็งนี้ไม่มีใคร
ให้สัญญาลอยกระทง
หนาวแล้วแก้วห่างหาย
ใครเดียวดายสายน้ำหลง
เอื่อยไหลไกลมืดคง
รอยพะวงหลงภวังค์
ป่านนี้ฝันดีไฉน
อุ่นละไมไกลความหลัง
ร้ายใดใจชิงชัง
รู้เถอะ..ยังหวังคนเดียว
พร่าเงาน้ำยามสงัด
ไผ่ผลัดใบตามน้ำเชี่ยว
เสียงซอเสาะโสตลดเลี้ยว
แลเหลียวเปลี่ยวเศร้า..เงาจาง
นับหนึ่งถึงสองต้องสาม
นิยามความคิดจิตว่าง
กระแสน้ำวนคนคว้าง
แตกต่างทางใดให้คิด
คนธรรมดาคนหนึ่ง
รำพึงถึงใครไร้สิทธิ์
สิ้นเยื่อเผื่อใยพินิจ
หากผิดนิดหนึ่ง ...ซึ้งลา
๑๑๑๑
2 พฤศจิกายน 2547 02:13 น.
plaing_piu
แผ่วเสียงซอตามลมข่มสะอื้น
ปวดร้าวคืนเดือนดับใครลับหาย
ไผ่หวิววู่พรูสบัดกระจาย
หลิวร่วงสายน้ำเรียบ...เยียบ..วังเวง
หนาวลมห่มสายหมอกชอกริมน้ำ
โศกลำนำเพลงซอล้อลมเร่ง
เคยแอบนวลชวนชี้คืนยี่เป็ง
ใจหาย..เกรงปีนี้ไม่มีใคร
คลี่พัสตรา..อาวรณ์เนื้ออ่อนนัก
เจ้าของไหมแพรไม่รักไม่อยากได้
ให้ชื่นชมอดีตกรีดหัวใจ
หอมฤาไห้คงใคร่รู้อยู่ร้าย..ดี
ปรารถนาลอยกระทงร่วมส่งเคราะห์
ดึกเสนาะซอเลียดไผ่เสียดสี
นิ่งสงัดรัดนวลรัญจวนฤดี
เพียงฝัน..ปลายไผ่ที่หล่นรายน้ำ
ล่องไปแล้ว..แผ่วซอคลอเพลงโศก
ป่านนี้..โยกคลอนใจใครดื่มด่ำ
เจ้าพระยาผูกพันสัญญาจำ
ลืมรัก..ซ้ำทำนองเพลงล่องลา
เคยอ่อนไหวใครหวามงามสนิท
แสร้งชวนพิศชิดนวลใคร่หวนหา
เล่ห์รักฝากยากให้ตัดใจลา
วันนี้มิรู้ว่า....อาวรณ์ใคร
๑๑๑๑๑
หน้าส่วนตัว
1633
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟplaing_piu
