23 มกราคม 2551 07:08 น.
plaing_piu
๑ น้ำใจกระไรหนอฤาล้อเล่น
เจ็บคำเจนจัดซ่อนนัยย้อนหยัน
ลูกผู้ชายง่ายหรือซื้อใจกัน
สิ้นผูกพันจะหันหลังไยฝังจำ
๑ ต่ำเพียงดินยินถึงพรหมประโลมขวัญ
สุขชั่ววันฝันชั่วคืนทุกข์กลืนกล้ำ
ประดาถ้อยประดอยถามความเงียบงำ
แอบหมองทำไมกับดาวลับดิน
๑ ดึกเดือนดาวเลือนแยกความเเตกต่าง
ดินเบื้องล่างอ้างสิทธิ์ใดให้ถวิล
คนสุดคว้ากระจ่างทางยลยิน
มิกล้าจินตนาการ...เจ็บบานปลาย
๑ สนิมในใจหมองหากต้องเกิด
ตนมิเพริดไปแพ้แต่จะพ่าย
หนึ่งหัวใจให้เลยมิเคยคลาย
ผ่านดีร้ายหมายแล้วแก้วกันยา
๑ เจ็บรู้สึกลึกเห็นนิ่งเช่นนี้
คนไม่มีนัยเล่ห์เสน่หา
ดอกไม้หอมไกลชมตรมน้ำตา
ใครมากหน้าหาใช่จริงใจตาม
๑ มิหาญทะยานดั้นผูกพันฟ้า
เสมอค่าดาราเดือนเหมือนนางห้าม
อยู่เยี่ยงดินกินน้ำตาสง่างาม
มิต้องทรามตามใจตนร้ายรัก
๑๑๑๑๑
20 ธันวาคม 2550 16:58 น.
plaing_piu
๑ ร้าวลึกอกแปลบฟ้า หมางดิน
จมเจ็บคำขมยิน สะอื้น
สงัดยากรื่นริน สงบ จิตนา
ปรารถนาใครฟื้น เสน่ห์ได้เพียงโหย
๑ โดยนัยฤดีจะมิถนัด นยะวัดสิเนหา
โดยใครแสดงพจนคา อุระล้าและวังเวง
๑ มืดมิดในนิทรา หลับผวาตื่นน่าเกรง
ความฝันใครบรรเลง เพลงสางเศร้าเปล่าฤดี
๑ แผ่วโผยโรยราหาโหย
โอดโอยโดยใครใช่ที่
ฟ้ารางสางเศร้าเท่านี้
คนมีที่สุดดุจกัน
๑ สิ่งดีพิเศษไร้เหตุผล
เกิดในใจตนอดทนสั้น
พบ..จาก..ซากเห็นเป็นรางวัล
สุข..เศร้า..เท่านั้น..สิ้นวัน..วาง
๑ ดอกไม้ในสายลมชมระรื่น
ชั่ววันคืนฝันได้ไม่กระจ่าง
รติภาพนิมิตต้องติดค้าง
ใครสว่างกลางใจ..ตลอดกาล
๑๑๑๑๑
9 ธันวาคม 2550 06:04 น.
plaing_piu
๑ ซ่อนรู้สึกลึกเศร้าลอดเงาไม้
ปรารถนาอะไรในห่วงหา
เพลงดึกเปลี่ยวเคี่ยวกรำแต่น้ำตา
คนเคยมาเลยลับ...ต่างกับเดือน
๑ ฟ้ามืดขอบลอบคายประกายพร่าง
นวลกระจ่างพลางหายเมฆคลายเคลื่อน
ความรักเอ๋ยเลยไกลลับไยเลือน
คนไม่เหมือนใจแรกรักแตกกอ
๑ หนาวลมไหวไม้วู่ใครกู่ถาม
กลัวหักห้ามรักผิดไม่คิดต่อ
ผ่านเวลาคะนึงน่าพึงพอ
คิดไกลทรมาน..สงสารใจ
๑ หากลมไหวใครจากมาฝากข่าว
อกเคยร้าวเอ่ยดีคงมิใช่
รอยอุ่นละมุนฝากจากมิตรไกล
แต่มิให้ใจเหมือนแก้วเรือนเดิม
๑ น้ำค้างหยาดกลางใจให้ระหาย
ครู่ระรื่นละลายหมายแต่เริ่ม
แดดอ่อนอุ่นครุ่นหามาแต่งเติม
มิกล้าเหิมเกริมคิดเกินสิทธิ์มี
๑ ม่านหม่นครอบขอบใจใครสงบ
เหมือนล่วงภพจบใจไม่ผิดที่
ปรารถนาอะไรในวจี
ตอบคนดีมิได้...ไกลเหลือเกิน
๑๑๑๑๑
18 พฤศจิกายน 2550 15:55 น.
plaing_piu
เริ่มหนาวแปลกแผกฝนใดดลรื่น
ดั่งใครคืนใจแห้งโหยแรงหา
หวัง..ตายซากยากฝืนคิดคืนคา
มืด...พลันฟ้าสางแผ่แม้หมอกคลุม
เพียงปรายดั่งสายน้ำให้ฉ่ำรัก
สิ้นใยหักไม่ขาดสวาทสุม
เลือนจากกระชากเงากลับเร่ารุม
ฤาซ้ำชุ่มน้ำตา...สะท้อนใจ
ม่านหมอกพรางห่างใครไม่เหมือนก่อน
คำคืนย้อนกลืนกล้ำ...น้ำตาไหล
ระหว่างเราเท่านี้ไม่มีนัย
นับคำได้ไม่แปลกฝนแผกเอง
จะฝนแผกหม่นหมอกทำยอกเจ็บ
แม้ปลายเล็บเก็บชมมิข่มเหง
วาสนาค่าต่ำรู้ยำเกรง
หากนักเลงเพลงกลอนใช่อ้อนรัก
ยินดีฝนหล่นใจได้เพียงชื่น
หวังใครคืนไม่สามารถตระหนัก
ยลฟ้าสางรางรุ่งสูงไกลนัก
ให้ประจักษ์รักนี้ไม่มีคลาย
แรกหนาวแปลกแผกฝนคนสะอื้น
มิได้ฝืนใจมาหาความหมาย
ปรารถนาระลึกดึกเดียวดาย
แลหามาแลหาย....ใครร้ายลึก
๑๑๑๑๑
28 ตุลาคม 2550 15:01 น.
plaing_piu
หอมแป้งร่ำน้ำอบจากภพไหน
ตรลบใจใคร่หาคะนึงหวน
ดอกไม้อื่นรื่นเร้ามิเท่านวล
แต่วันมิทันด่วนรัญจวนจำ
ฤาปลายฝนเหมือนคนหายมิวายห่วง
กลิ่นมาทวงคำถามเคยยามค่ำ
ทิ้งแพรไหมให้ต่างหน้านางย้ำ
ยังหอมจำขย้ำขยี้มีใหม่แล้ว
แม้นโศกลมโบกหายแต่ปลายฝน
จะดิ้นรนไฉนใจผ่องแผ้ว
รักครั้งหนึ่งตรึงตรามิฝ่าแนว
กี่ครั้งแก้วยังจำในสำนึก
หอมอย่างไรใคร่หอมดมดอมยาก
ใครจากยังฝากหอมย่อมตกผลึก
วันคืนสะอื้นไหวนัยส่วนลึก
ยิ่งรู้สึกรำลึกนางกระจ่างตา
เดือนเต็มดวงล่วงไปใกล้ฟ้ารุ่ง
กลิ่นน้ำปรุงจรุงใจใช่ค่อนว่า
หอมใครหนอล้อใจใครคืนมา
มิรู้ว่าคะนึงนางหรืออย่างไร
หอมปลายฝนหอมคนหายมิวายโศก
ฟ้าสางไยร้างโชคสางโศกได้
หวนคำนึงสิ่งพึงจำมิร่ำไร
น้ำตาหล่นทำไม..ไม่รู้เลย
๑๑๑๑๑
หน้าส่วนตัว
1460
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟplaing_piu
