21 สิงหาคม 2547 23:52 น.
plaing_piu
หมดสิ้นความคิดถึงลึกซึ้งอีก
ปลิดใจปลีกหนีหลีกไกลไม่หวนหา
ไม่เคยอ่อนแอย้อนยอกร้อนตา
กลับผรุสวาจาเจ็บเหน็บ....ร้ายนัก
เจ็บ..เคียดขึ้งไม่พึงเพาะคำเลาะร้าย
เจ็บ..ใครหมายกลายใจไม่ประจักษ์
เจ็บ...ความจริงนิ่งไยใช่มิภักดิ์
เจ็บ...ความรักไม่หนักแน่น...แสนเสียดาย
หัวใจมิใช่หญ้าท้าเหยียบย่ำ
อยากกระทำหนำใจคิด..ผิดไม่หาย
ใบชีวิตปลิดร่วงควงกระจาย
ชนะพ่ายได้..รักชัง...ธรรมดา
ใครเจ็บกว่าหน้านิ่งอกยิ่งหนัก
ใครเจ็บรักยิ่งหนักแน่นกว่าแผ่นผา
ใครเจ็บใจไม่กระจ่างคนร้างลา
ใครเจ็บกล้าท้าตามหาความจริง
เก็บไว้ในอกแอบแนบอิงอุ่น
ถ้อยเจ็บรุนครุ่นคิดใครไม่เคยนิ่ง
ถวิลเล่ห์เสน่หามิประวิง
รัก..ซึ้งยิ่งกว่ารักห้วงจักรวาล
เจ็บแล้ว..เหน็บเจ็บในใจใครยิ่งปวด
คำร้ายรวดร้าวลึกผนึกผสาน
อยากทิ้งใจไยงอแง..ทรมาน
ไม่สงสาร..วานอย่าฆ่า..ด้วยรัก
๑๑๑๑๑
21 สิงหาคม 2547 13:55 น.
plaing_piu
เธอเดินห่างไปไกลนัก
จากความรักใครหักเห
คงมิใช่ใครรวนเร
อาจถึงเวลา...ลากัน
ฉันเป็นสายลมพรมผ่าน
ตามกาลเวลาเหหัน
เลวดีมีไว้ให้กัน
ผูกพัน...สลาย...ไม่มี
อย่าคว้ามาชมลมเล่น
แค่เป็นกาลเวลารี่
แค่มายาว่าร้ายดี
ไม่มีตัวตนหนใด
ยังเป็นสายลมพรมพัด
แรงจัดสงัดเงียบเรียบไหว
กระทบรู้สึกลึกใคร
อย่าได้คว้าลมชมเชย
มิใช่สายลมพรมอุ่น
เพียงคุ้นผ่านให้ได้เอ่ย
เพียงเสียงลมแล้งแห้งเคย
พัดเลยผ่านกันวันวัน
เธอดังตะวันพลันผ่าน
แผ่ซ่านหวานไหวใครฝัน
งามอนาคต...ไยกดดัน
ดั้นคว้าลมตรมน้ำตา...?
๑๑๑๑
20 สิงหาคม 2547 14:26 น.
plaing_piu
ฟ้าดินยินเพียงเสียงรื่น
เคยขืนฝืนฟังกังขา..?
คนทุกข์ลุกล้มข่มล้า
ใครมาปรารมภ์..ขมกลืน
หัวใจไหวอ่อนซ่อนหน้า
เกินกล้าท้าถามความขื่น
ล้มได้ลุกได้ใคร่ยืน
สะอื้นฝืนย่ำลำพัง
ถูกผิดขีดเส้นเน้นสู้
รับรู้ผู้ยากฝากหวัง
ชีวิตติดนิ่งจริงจัง
ความหลังฝังดายปลายฟ้า
สายใจใยยาวร้าวหนัก
เคยภักดิ์ผลักสิ้นผินหน้า
รักหรือ....คือเล่ห์เวลา
ฝันคว้าหา..เพียงลมลม
มืดฟ้ามารวนครวญร่ำ
ฝนซ้ำคำซัดอัดถม
หนักรับคับอกฟกซม
คืนข่มขมคิด..ผิดอะไร
ทางยากขวากหน้าถาโถม
หวังโฉมโลมพันฝันใฝ่
ขอมีคนที่เข้าใจ
หัวเราะร้องไห้...ใจเรา
๑๑๑๑
20 สิงหาคม 2547 02:21 น.
plaing_piu
๑ เพลงสายน้ำร่ำรินไหลยินหยาด
ย่ำคนวาสนาน้อยยิ่งต้อยต่ำ
จ้อกโครมครืน..กลืนอกเจียนฟกช้ำ
กระแทกทำซ้ำหลืบฝั่งคืบคราง
๑ มีอะไรไหวจิตคิดเคืองขัด
มีอะไรอึดอัดหมองขัดขวาง
มีอะไรใครผูกพันพลันจืดจาง
มีอะไรไห้พรางเจ็บปางตาย
๑ รักเอ๋ยเคยมีให้ไม่มีแล้ว
ร้าวรอยแก้วมณีพร่ำหนีหาย
สิ่งเล็กเล็กในใจไม่เสียดาย
ไม่เคยมีความหมาย....คิดง่ายเอง
๑ ระลอกซ้ำย้ำโศกกระโชกไหว
เจ็บนัก...ใจมิใช่แก่งเซาะแรงเร่ง
ความรู้สึกผลึกจำทำนองเพลง
ใจกร้านเก่งนักเลงยิน...รินน้ำตา
๑ จะบอกลาอย่าโศกโยกใจจาก
ขอรักฝากในทรวงลึกห่วงหา
วันหนึ่งคลายขึ้งโกรธโทษดินฟ้า
อย่าให้เหมือนต้องเลือนหาย...ตายจากกัน
๑ ผ่านวันชื่นคืนฝันพลันจบแล้ว
เพลงรักแว่วแผ่วโหยไห้ใครเสียขวัญ
เคยอบอุ่นละมุนหวานนานผูกพัน
ทำนองคั้นบีบพลันเศร้า....ไม่เข้าใจ
๑๑๑๑๑
16 สิงหาคม 2547 05:26 น.
plaing_piu
เหมือนลม...พัดแล้วไปไม่หวนคืน
ให้สะอื้นอาลัย..เหมือนใครหนอ
คนผูกพัน..หวั่นไหวหัวใจรอ
ไม่เคยท้อ..ทรมาน..จะนาน...รัก
มิใช่คนพิเศษเลศลึกลับ
ใช่สับปลับลาลับไกลใจแตกหัก
คนคนหนึ่งพึงรักพร้อมยินยอมภักดิ์
คนมีศักดิ์ศรีครัน..ยิ่งมั่นคง
กลั่นถ้อยร้อยคำคิดสุดจิตแล้ว
ใจนิ่งแน่วแผ้วผองละอองผง
คิดถึง....ให้ไม่รู้จบรู้ลง
ใยโยงตรงโค้งฟ้าประสานพลัน
ฝากฝังแต่ยังเริ่มเติมสนิท
ใช่กระบิดกระบวน...ใจป่วนปั่น
เจ็บกี่ครั้งชังกี่หน..คนคุ้นกัน
ทน..เพื่อฝันวันหนึ่งที่พึ่งพิง
รักของเราเขลาเยี่ยงไร้เดียงสา
มิรู้เล่ห์เวลา...ว่าหวานนิ่ง
แท้ใจคนซ่อนกลในใจร้ายจริง
บอกแกล้งนิ่งยังยิ่งไหว...ใช้เวลา
ขอลมอย่าพรมพัดสงัดโศก
วอนนำโชคโบกชื่นระรื่นหา
ให้รู้ห่วงใครหวงแหน..แทนน้ำตา
ให้รู้ค่าเวลานี้...เจ็บ..ที่ลวง
๑๑๑๑๑
หน้าส่วนตัว
1565
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟplaing_piu
