15 พฤศจิกายน 2547 22:01 น.
plaing_piu
เดือนสิบเอ็ดน้ำนอง
ดึก..มองฟ้าน้ำตาไหล
ยี่เป็งนี้ไม่มีใคร
ให้สัญญาลอยกระทง
หนาวแล้วแก้วห่างหาย
ใครเดียวดายสายน้ำหลง
เอื่อยไหลไกลมืดคง
รอยพะวงหลงภวังค์
ป่านนี้ฝันดีไฉน
อุ่นละไมไกลความหลัง
ร้ายใดใจชิงชัง
รู้เถอะ..ยังหวังคนเดียว
พร่าเงาน้ำยามสงัด
ไผ่ผลัดใบตามน้ำเชี่ยว
เสียงซอเสาะโสตลดเลี้ยว
แลเหลียวเปลี่ยวเศร้า..เงาจาง
นับหนึ่งถึงสองต้องสาม
นิยามความคิดจิตว่าง
กระแสน้ำวนคนคว้าง
แตกต่างทางใดให้คิด
คนธรรมดาคนหนึ่ง
รำพึงถึงใครไร้สิทธิ์
สิ้นเยื่อเผื่อใยพินิจ
หากผิดนิดหนึ่ง ...ซึ้งลา
๑๑๑๑
2 พฤศจิกายน 2547 02:13 น.
plaing_piu
แผ่วเสียงซอตามลมข่มสะอื้น
ปวดร้าวคืนเดือนดับใครลับหาย
ไผ่หวิววู่พรูสบัดกระจาย
หลิวร่วงสายน้ำเรียบ...เยียบ..วังเวง
หนาวลมห่มสายหมอกชอกริมน้ำ
โศกลำนำเพลงซอล้อลมเร่ง
เคยแอบนวลชวนชี้คืนยี่เป็ง
ใจหาย..เกรงปีนี้ไม่มีใคร
คลี่พัสตรา..อาวรณ์เนื้ออ่อนนัก
เจ้าของไหมแพรไม่รักไม่อยากได้
ให้ชื่นชมอดีตกรีดหัวใจ
หอมฤาไห้คงใคร่รู้อยู่ร้าย..ดี
ปรารถนาลอยกระทงร่วมส่งเคราะห์
ดึกเสนาะซอเลียดไผ่เสียดสี
นิ่งสงัดรัดนวลรัญจวนฤดี
เพียงฝัน..ปลายไผ่ที่หล่นรายน้ำ
ล่องไปแล้ว..แผ่วซอคลอเพลงโศก
ป่านนี้..โยกคลอนใจใครดื่มด่ำ
เจ้าพระยาผูกพันสัญญาจำ
ลืมรัก..ซ้ำทำนองเพลงล่องลา
เคยอ่อนไหวใครหวามงามสนิท
แสร้งชวนพิศชิดนวลใคร่หวนหา
เล่ห์รักฝากยากให้ตัดใจลา
วันนี้มิรู้ว่า....อาวรณ์ใคร
๑๑๑๑๑
30 ตุลาคม 2547 20:06 น.
plaing_piu
ฝากใจใคร่ถาม..คนดี..ที่เคยประจักษ์
อยากรู้ความรักของเธอซ่อนอยู่ที่ไหน
ยังมีเหตุผลเล่ห์กลยอกย้อนอันใด
ไม่อยากร้องไห้..ปวดใจกับความรักลวง
ความรักคนหนึ่งไม่ครึ่งความจริงนิ่งหา
กี่คำซ้ำว่าน้ำตามิกล้ารินร่วง
หากใจไม่รักใคร่หักใจสิ้นทั้งปวง
ในใจห่วง..หวง..ไม่ทวงสิทธิ์ล่วงเกินจริง
คนดี...ที่เคยประจักษ์หวานรักต้องจิต
ดังภาพนิมิตสนิทในใจทุกสิ่ง
วันคืนรื่นห่มรักชมฟ้าแนบแอบอิง
ใจหาย...กลายทิ้งสิ่งดีดีไม่มีแล้ว
ฝากคำข้ามฟ้าโหยหาใช่ว่าโหยไห้
หยั่งรู้หัวใจละไมถวิลดวงแก้ว
คงไม่กล้าหวังรักยังบรรเจิดเพริศแพร้ว
ใจใครแน่แน่ว..คิดแล้วแผ่วฝืนกลืนคำ
รักเอยประจักษ์แน่นหนักไยมิสนิท
ใจรวนหวนคิดคงผิดนิ่งฝืนกลืนกล้ำ
รักไม่ประจักษ์แท้ผลักไสใจกล้าทำ
พอแล้วเจ็บจำคำหวานนานชอกชาชิน
รักประจักษ์...แท้ไม่ประจักษ์ยิ่งหักจิต
สายใยชีวิตลิดรอนน้ำใจสุดสิ้น
ฝากใจใคร่ถามความรักความหลังพังภินท์
ตราบฟ้าดินสิ้นอยากยินความจริงจากใจ
๑๑๑๑๑๑๑
28 ตุลาคม 2547 00:04 น.
plaing_piu
ใครร่ำถ้อยร้อยคำย้ำสะอื้น
ลืมสิ้นฝันวันคืนเคยรื่นหลง
ลบทุกสิ่งจริงในใจจำนง
รักจบลงตรงหน้าสั่งลาใคร
รู้สติ..ศีล..ปัญญาพินิจ
จะพลาดผิด.คิด.ทำ..ถลำไฉน
เพรงกรรมดี..คน..ที่เดิน..มิเกินไป
ยังหวาดตัวกลัวอะไร..ใจเรางาม
จากดวงใจใสซื่อสื่อพิสุทธิ์
มิยื้อยุดหัวใจใช่มองข้าม
ต่ำเพียงดินถวิลท่าสุดฟ้าคราม
รู้คำถามนัยความคิด.....ฉันผิดเอง
อยากให้รู้..อยู่ในใจเสมอ
มิได้เพ้อพร่ำหลงทะนงเก่ง
รู้ตัวตนคนวาจานักเลง
ไม่มีเพลงหวานไหวเหมือนใครมี
หากผิด...คงตรงซื่อ...เกียรติศักดิ์
มิคิดผลักใจไหวไปทุกที่
รักเพียงหนึ่งพึงพอไม่ขอมี
ให้เอ่ยกี่คำซ้ำ....ไม่จำเป็น
ฝนสั่งลาฟ้ามัวสลัวหมอก
ใจคนบอกลาง่าย....เจ็บ..ใครเห็น
หนาวกรายร้ายกล้ำกลืนฝืนยากเย็น
รักลำเค็ญเช่นนี้.....อย่ามีเลย
๑๑๑๑๑๑๑
17 ตุลาคม 2547 17:57 น.
plaing_piu
ฟ้าดินครวญหวนไห้มิได้ดอก
ใจคนหลอก..บอกนัยไหวสะอื้น
ผิดอะไรไยยื้อยุดรื้อฟื้น
ไม่อยากฝืนกลืนกล้ำเปลืองน้ำตา
เจ็บที่ใจใครเจ็บคำเหน็บรัก
เจ็บที่ใจใครหัก...ใครหนักหนา
เจ็บที่ใจใครเย้ย..ผรุสวาจา
เจ็บที่ใจใครว้าเหว่......ระทด
หวานเวลาพาพบ...จบเพียงนี้
สิ่งดีดีในใจเจ็บคงเก็บกด
น่าถนอมยอมร้ายไฉนประชด
ทรยศกบฏใจ........ผู้ใดกัน
ความแตกต่างห่างเกิน...ใจเมินหาย
ลืมเสียดายวันคืนสุข...กลืนกลั้น
สิ่งตอบแทนแน่นค้างคือรางวัล
ความผูกพันสั้นสั้น....แค่นั้นเอง
สิ้นเยื่อใยไม่รัก..อย่าหักล้าง
คำจาก..วางขวากคมร้ายข่มเหง
ความรู้สึกยังลึกซึ้ง..ไม่ถึงเพลง
ใจนักเลงเพลงยาวเจ็บ....หนาวร้าย
เจ็บเพราะใจใครเจ็บ...จำเก็บรัก
รู้แน่นหนัก..รู้รัก..วาง...อย่าห่างหาย
ถนอมมิตรสนิทใจไม่เพาะร้าย
งามความหมายได้ความรัก....ความดี
.................
หน้าส่วนตัว
1719
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟplaing_piu
