16 ธันวาคม 2547 09:37 น.
plaing_piu
เสียงโห่ไม่ทันหายทุยบ่ายหน้า
ัลัดทุ่งมายินดีงานปีใหม่
หนุ่มกรุงเท่เห่ขันหมากหมั้นใคร
น้ำตาทุยรินไหลเรียมไปดี
เดือนสิบสองมองนาทุ่งสลด
ใครจ่อจดรถคันใหญ่แทนใจพี่
ทิ้งเพื่อนทุยเคยลุยกล้าลงนาปี
ต่อไปคงไม่มีแม่ศรีนา
คืนนี้คนดีคงปลงใจเขา
ดอกคัดเค้าบานเย็นไม่เห็นหน้า
เถียงท้ายนาว้าเหว่วันเวลา
เก็บความหลังฝังดินฟ้า..น้ำตาริน
รวงข้าวหอมใครดอมดมเรียวคมบาด
แก้มนวลฝาดเลือดหยาดไหวใจขาดวิ่น
ยามเกี่ยวรวงห่วงข้าวสาวร่วงดิน
ดังจะสิ้นวาสนากันครานั้น
ฝากลมหนาวสาวใจไปสนิท
ฝากจุมพิตยามนิทราอย่าลืมฉัน
ฝากถ้อยประดอยทุกสิ่งผูกพัน
ฝากรักอันสุนทรนอนฝันดี
คนอาภัพนับดาวเดือนราวฟ้า
ภาพตำตาคาใจใครจากหนี
ความรู้สึก..ลึกไกล..จนไม่มี
จบกันคืนวันนี้..ไม่ดีใจ
๑๑๑๑๑
8 ธันวาคม 2547 05:20 น.
plaing_piu
.
รักเอยเคยรู้ใจใครว่ารัก
หมางใดพาลหาญหัก...โปรดรักษา
ใจคนหนึ่ง..ขึ้งโกรธโทษอาชญา
ยามรักลาอาดูรสูญอาลัย
เจ็บทุกข์..สุขจำ..ย้ำจิต
ยากคิดผูกพันหวั่นไหว
กำแพงแฝงรายภายใน
อยากรู้อยู่ไหน...ใจเธอ
กำแพงใจยากใครสามารถฝ่าข้าม
เย็นชืดยามมืดไร้รอยใครเสมอ
กำแพงแกร่งทลาย...มิได้เพ้อ
ก้าวเสนอเธอสนอง..อย่าหมองนาน
งามนวลนางกลางใจใครยังซึ้ง
ใครตราตรึงถึงรักใช่หักหาญ
หอมละมุนกรุ่นไอใครต้องการ
ไยร้าวรานพาลแฝงกำแพงใด
หยุดทุกสิ่งยิ่งแย่แก้ปมยุ่ง
จับมือมุ่งไมตรีรักมีให้
ตราบวางวายมิคลายรักสลักใจ
ขออย่าก่อกำแพงในใจเธอเลย
แม้นมืดเย็นชืดในใจเธอนิ่ง
ไร้ซึ่งสุขทุกสิ่งยากยิ่งเผย
ปรารถนาฝ่ากมลคนคุ้นเคย
อยากเอื้อนเอ่ยรำเพยพาใจมาคืน
...........
30 พฤศจิกายน 2547 02:07 น.
plaing_piu
.
เดือนสิบเอ็ดน้ำนอง
เดือนสิบสองมองโหวเหวง
ฝนพรั่งหนาววังเวง
ร้องเพลงใดใคร่กล่อมลูก ?
ยินข่าวอื้อฉาวเกลื่อนเงินเดือนใหม่
มิรู้สึกอะไรเข้าใจถูก
คนเป็นผู้แทนจน..ล้มบนฟูก
ความคิดปลูกฝังแต่แรกไม่แปลกคน
ประชาธิปไตยไทยสับปลับ
ประชาชนทนรับความสับสน
สร้างนิยามตีความหมายไม่อายคน
คือตัวตนผลประโยชน์โคตรผู้แทน
พฤติกรรมสำรากจากทีท่า
รู้พื้นมีลีลาท่าหนักแน่น
แท้คือประโยชน์กูใช่ดูแคลน
ต่างตอบแทนแผนอุ้มชู..ผู้แทนใคร ?
นอกหรือในสภาทนหน้าด้าน
พฤติกรรมทำงานอ้างการใหญ่
เพื่อกู...ของกู...โดยกู ผู้แทนไทย
ประชาชนเป็นใหญ่ใต้กำมือ
ปัญหาหลักปักใจไม่เคยจบ
ยิ่งท่าวทบทุกสมัยใครคาขื่อ
ประชาธิปไตยให้แย่งยื้อ
เพื่อไทยหรือใครแน่เปลี่ยนแปลนัย
คนทุกข์ยากปากหมองใครร้องสู้
เห็นนิ่งดูสถานการณ์ได้
เลือดรินแผ่นดินกลบซากศพไทย
แสร้งอาลัยจับใจนาน....งานผู้แทน
มองกระทงส่งท้ายสายน้ำไหว
ลอยเคราะห์ผู้แทนใครไม่หนักแน่น
จิตมุ่งหวังบังเกิดเพริศดินแดน
มีผู้แทนประชา...สง่างาม
........
24 พฤศจิกายน 2547 23:25 น.
plaing_piu
ดังลีลาพญาหงส์
ร้าวร่อนดงพญาไหน
สุคนธาอ่าองค์ละไม
เอ่ยเอื้อนนัยหทัยรู้
ถ้อยรำพึงขึงราวฟ้า
รุ่งสางคาใจหดหู่
ฤา วันคืนฝืนชื่นชู
ไยดูเบาคนหม่นรอ
อื่น..ไร้ฤดีที่ว่าง
ระหว่างเราเพียงก้าวต่อ
สิ้นเยื่อใยไม่พึงพอ
ขอรักจนชีวาวาย
ตอบคำถาม...ตามความรู้สึก
จิตสำนึก..ดึก..เผลอแพ้พ่าย
รักจริงหรือไม่..ไม่เสียดาย
ใจนี้ขยาย....ยังดายเดียว
คำประชดกดดันใครหวั่นไหว
คงมิใช่ใจจริงซ้ำยิ่งเปลี่ยว
รอแสนนานปานใด...หัวใจเดียว
ดังเดือนเสี้ยวเกี่ยวฟ้ากระจ่างเพ็ญ
ความรักคือการให้มิใช่รับ
ชนะ...พับพ่ายธรรมดาเห็น
ใครมิรักใช่หนักหนาน่าลำเค็ญ
ขอได้เป็นคนได้รัก..ให้เธอ
๑๑๑๑
23 พฤศจิกายน 2547 00:21 น.
plaing_piu
รับรู้นัยน์สัมผัสแดดจัดได้
รู้สึกใครไหวหวามท่ามฝนหลั่ง
เพียงชั่วฝันขวัญไกลใจละลัง
ใคร่หวังเธอยังแอบแนบแขนละมุน
เธอคือลมฤดูร้อนฉันวอนหา
รักแล้วลาร้างไกลใครอิงอุ่น
บอกได้ไหมให้แล้วลาใครทารุณ
อย่าให้อกลึกหมกมุ่นโปรดจุนเจือ
รักเร้นลึกเช่นใดฉันใคร่รู้
ต่างคงอยู่ในโลกเขลามอมเราเชื่อ
เสื่อมหลงในอุบายร้ายในเนื้อ
รักพึงเชื่อมั่นกัน...ฉันและเธอ
เป็นศรีเรือนเพื่อนตายฉันหมายมั่น
ทราบทุกสิ่งผูกพันซึ่งกันเสมอ
คือประกายสุดท้ายมืดมนลึกเจอ
เธอ...ผู้คืนชีวิตพลั้งผิดล้ม
ดวงใจนี้มีใครยิ่งดังมิ่งขวัญ
แม้นใจนั้นไม่คิดสนิทสม
ยังแสนห่วงดวงใจใครซุกซม
มิกลั้นข่มความรุ้สึก...ลึกเช่นใคร
............
หน้าส่วนตัว
1405
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟplaing_piu
