24 มิถุนายน 2548 01:22 น.
plaing_piu
๑น้องพรากยามดินฟ้าผวา วาบแนวผาทะเลคล้ายบ้า
อกลึกขื่นกล้ำกลืนสีหน้า แปลบภาพคนสะบัดหน้าหนี
ยังเก็บความรู้สึกที่ดี ยามพายุกระหน่ำซ้ำไหล้
ขอคลี่รักหอมดังเคยใกล้- ชิดสนิทมิวาย
ฝากดินสั่งฟ้าอย่ารู้ร้าย คนดีอย่ารู้จาก
๑๑๑๑๑
21 มิถุนายน 2548 20:17 น.
plaing_piu
๑แลดาวเดือนลับไกลสุดหา เวิ้งนภามืดนวลแสงไต้
ว้าเหว่เคยเล่ห์อวลดอกไม้ หอมซ่อนกลิ่นแก้วปีบราตรี
ระทมโศกโมกลากาลหนี รำเพยซ้ำดอกใบขยี้
วันชื่นคืนฝันพลันจากลี้ คนรู้สึกตรึงตรา
อกยังมิสมรักจมฟ้า ขอนางอย่าคิดหน่าย
๑๑๑๑๑
16 มิถุนายน 2548 09:27 น.
plaing_piu
หยาดฝนหยดยอดหญ้าสะท้อนแดด
งามสิ่งแวดล้อมรายประกายใส
ฟ้าหลังฝนสุคนธผกาละไม
อัสสุชลล้นนัยน์...ฤทัยปรีดิ์
คนต่ำต้อยคล้อยโศกสู่โลกใหม่
ฝากหัวใจใครกระซิกระรี่
พฤกษาบานธารใสนัยฤดี
หอมรตีคลี่ใยละไมละมุน
เก็บดอกโศกโยกใครเจ็บไกลอก
ชื่นนภา..พนารก..อิ่มอกอุ่น
เสน่หาธรรมชาติวาดสมดุล
มีรักหนุนแทนหมอนก่อนนิทรา
ดึกดุเหว่าเร่าร้องตระกองขวัญ
จักจั่นลั่นอึงคะนึงหา
อกคระครวญเสน่ห์ทุกเวลา
นวลนภากระจ่างอยู่กลางใจ
หอมราตรีมิหายสายสวาท
ดาราดาษหยาดผกายไสว
เดือนต่ำลานภารู้อยู่เป็นนัย
มิร้องไห้ใจเรามีเจ้าเรือน
ฝากถ้อยทีมิวอนก่อนฟ้าสาง
ทั้งสิ้นวางกลางจิตสนิทเหมือน
หวานความรักฟูมฟักมาทุกคราเตือน
ปรารถนาคว้าเดือน....ไม่เลือนคำ
๑๑๑๑๑
13 มิถุนายน 2548 04:30 น.
plaing_piu
หลั่งน้ำตาหน้าศพเคยกลบฝัง
วันนี้ยังมาซ้ำยิ่งร่ำไห้
จากพรากชีวีเห็นความเป็นไป
กลั้นมิได้ใจนี้มิบรรลุ
โอดลีลาพญาหงส์ปลงสังสาร
เคยชื่นนานสังขารพลันรอบรรจุ
ฝันสลายสายตาพับดับวิชชุ
นิ่งสู่สุคติภพนิรันดร์
มาแต่กระยาหงันชั้นฟ้าไหน
สิ้นเยื่อมิเหลือใยให้ยึดมั่น
รูปธรรมจิตสำนึกศึกษาครัน
เคยมี...อันตรธาน...กาลเวลา
คงชั่ว..ดี..มีกรรมตนกำหนด
พึงละ..ลด..ปลด..วาง..ทางเบื้องหน้า
เพียงเศษดินร่างสิ้นหนึ่งซึ้งวิญญา
แสงธรรมาส่องประกายสายชีวิต
ทอดร่าง..ใจ-กายให้นึกคิดศึกษา
ปฏิบัติสัจจาว่าถูกผิด
ความดี-เลว..ล้มเหลว-สำเร็จ...พินิจ
คน...มีสิทธิคิด-ทำ..ตาม..ความเป็นจริง
คารวะซากกระดูกผูกชีวิต
ลอยอังคารสนิทจิตหยุดนิ่ง
วาสนาชะตาพี่น้องมีจริง
ขอชาติภพสบทุกสิ่งผูกพัน
๑๑๑๑๑
คือ.....บัวบานสะท้านไหวสะเทือนชน
คือ.......น้ำอดน้ำทนตัวตนใหม่
คือ........ชีวิตอิสรากล้าก้าวไกล
คือ........ดวงใจพุทธาสัจจธรรม
คือ....วิมุตติจิตสนิทนิ่ง
คือ..........คนจริงยิ่งค่าว่าสูงต่ำ
คือ.......ตำนาน..คนหนึ่ง...พึงจดจำ
ระลึกธรรมดา.........น้ำตาริน
1 มิถุนายน 2548 08:04 น.
plaing_piu
เป็นอะไรใจนี้มิหวั่นไหว
เป็นคนดีถ้ามิใช่..มิได้ว่า
เป็นเศษผงจงใจให้ชั่วช้า
เป็นที่สมน้ำหน้า...อารมณ์รัก
เป็นสวะลอยสว่างกลางน้ำไหว
คงล่องไหลท่ามกระแสแม่น้ำหนัก
ผ่านลึก..ตื้น..ขึ้นลง..เห็นเป็นพักพัก
ตามแรงผลักดัน..กัก..ไกล..นัยสายน้ำ
ไม่ทนด้านหยุดนานแล้ว...แก้วร้าว...เจ็บ
มิต้องเหน็บแนมคาใจขย้ำ
มีประโยชน์อะไร..ร้องไห้ซ้ำ
คิดว่าทำผิดมหันต์.....ฉันขอษมา
มิใช่พระเอกลงเลขยันต์เสน่ห์
ให้จิตคนหันเหเสน่หา
เป็นผู้ร้ายหมายรักธรรมดา
อะไรได้ทุกท่าถ้าเธอต้องการ
หัวใจร้อยใยรักถักทอรุ้ง
โพ้นฟ้ามุ่งเสนอเธอประหาร
ความรู้สึกลึกสนิทจิตวิญญาณ
เจ็บร้าวรานปานใด.....ไม่เคืองเธอ
ขอพลีเลือดเนื้อเมื่อเรียกร้อง
ถ้อยเสนอใจสนองน้องเสมอ
กี่ชาติภพจบใจ...ไม่พบเจอ
เก็บภาพเธอ..รักร้อยในรอยจำ
๑๑๑๑๑
.ภาพ............ดอกแก้ว
หน้าส่วนตัว
1624
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟplaing_piu
