23 เมษายน 2553 19:17 น.
Pla-waan
O ขอบฟ้างาม-ยามจับต้อง-ด้วยตาสอง
หลับตาลอง-เอื้อมมือคว้า-กอดเมฆขาว
อาทิตย์จม-เขี่ยให้พ้น-ขอบฟ้ายาว
ต้อนรับดาว-พราวแสงเฉิด-บนนภา
O ประกายดาว-สลับแสง-ดุจหิ่งห้อย
ดีดดาวลอย-ด้วยมือสอง-ทั้งซ้ายขวา
หมายให้ชน-พระจันทร์หล่น-ร่วงลงมา
เตะจันทรา-ด้วยขาขวา-กะยิงยาว
O เป้าหมายคือ-พระอาทิตย์-ที่ลับฟ้า
ส่งจันทรา-พุ่งเข้าหา-ลอยเหินหาว
ให้กระต่าย-ในพระจันทร์-เกิดเรื่องราว
ต้องถึงคราว-เป็นกระต่าย-ตอตะโก
O เพื่อเธองาม-กว่ากระต่าย-ในใต้หล้า
แม้นบนฟ้า-เธอก็งาม-กว่ามากโข
ฉันคนนี้-มอบความรัก-ใช่คุยโว
แต่ที่โม้-ถึงไม่จริง-แต่จริงใจ
14 เมษายน 2553 16:05 น.
Pla-waan
o ดั่งคนโศก-ร่ำรำพัน-น้ำตาหลั่ง
เสียงครวญดัง-ก้องฟ้า-ทุกแห่งหน
คงเจ็บปวด-ชอกช้ำ-เหลือจะทน
โอ้ว่าฝน-จึงตก-หลั่งน้ำตา
o แสงวาวแวบ-กรีดฟ้า-ผ่าจรดดิน
ลำแสงสิ้น-เสียงดัง-ดั่งเรียกหา
ใครกันนะ-ทำฟ้าโศก-โยกน้ำตา
ช้ำอุรา-กรีดแผ่นฟ้า-ยาวถึงดิน
o แต่อย่างน้อย-น้ำตาฟ้า-อันเศร้าโศก
ชโลมโลก-ยังประโยชน์-ไม่รู้สิ้น
สัตว์น้อยใหญ่-ป่าพงไพร-ยังชีวิน
ลองรสลิ้ม-ชิมน้ำตา-ด้วยยินดี
o ฝนเจ้าเอย-ข้านั้นเคย-น้ำตาหลั่ง
ความเจ็บยัง-ฝังอยู่ใน-ใจดวงนี้
หากน้ำฝน-ยังประโยชน์-คุณทวี
น้ำตาคนมี-ค่าดี-แค่เสียใจ
25 มีนาคม 2553 01:15 น.
Pla-waan
o ม่านฝน-ปิดบดบัง-ความสดใส
ร้อยโยงใย-ฟากฟ้า-แดนเวหา
ปกคลุมสิ้น-สู่แดนดิน-พสุธา
ดั่งน้ำตา-หลากรินพา-ความเสียใจ
o อีกไม่นาน-ม่านน้ำตา-ฟ้าคงเปิด
อรุณเฉิด-ฉายเมฆขาว-พราวสดใส
พื้นดินฉ่ำ-นำความช้ำ-คลายโศกใน
สู่พงไพร-ทั่วพื้นดิน-เขียวขจี
o หากม่านฝน-บนความช้ำ-ในใจคน
ปิดฉากทน-ฝนน้ำตา-ยังคงที่
แม้นหยดน้ำ-เหือดแห้งจาง-นานแรมปี
ใช่ใจดี-ดั่งเดิม-เหมือนเช่นเคย
o ยังคงคิด-พินิจตรอง-ย้อนความหลัง
เหตุพลาดพลั้ง-ย้ำฝังเจ็บ-มิหยุดเฉย
โอ้ว่าฝน-เมื่อสิ้นโศก-ยังหยุดเลย
โปรดเฉลย-เผยวิธี-ช่วยหยุดใจ
22 มีนาคม 2553 21:30 น.
Pla-waan
ยืนต้น-ไร้ดอกใบ-ประกอบกิ่ง
หนาวเอยชิง-ความงาม-ประดับหาย
กิ่งก้านยาว-เคยซ่อนหลบ-กลบความอาย
เผยชูกาย-รับตะวัน-เพราะจำนน
ตะวันเอย-ข้าวิงวอน-ความอบอุ่น
โปรดการุญ-มอบลำแสง-ทุกแห่งหน
ให้หนาวคลาย-กายผลิดอก-ออกใบผล
เพื่อใครยล-เห็นความงาม-ข้าเช่นเคย
17 มีนาคม 2553 21:55 น.
Pla-waan
ร้อยวัน-ผันผ่าน-เปลี่ยนเวียนวน
หัวใจคน-คงเปลี่ยน-เวียนผันบ้าง
เดี๋ยวรัก-เดี๋ยวชัง-เปลี่ยนตามกาล
แม้น้ำตาล-ว่าหวาน-ยังกลับกลาย
ใจฉัน-ใจเธอ-ที่ว่าแน่
มั่นจริงแท้-มั่นคง-ไม่จางหาย
เคยว่ารัก-รักกัน-จนวันตาย
แล้วอะไร-ยังหายใจ-แล้วกลับลืม
ที่ตรงนี้-ถ้าเธอเห็น-คงเว้นว่าง
คนเคียงข้าง-เขาจากไป-ไม่กลับคืน
ฉันคนนี้-ยังคงฝัน-แม้ยามตื่น
นั่งค้างคืน-กับความเหงา-และเดียวดาย
นอกหน้าต่าง-นั้นคงดี-กว่าที่เห็น
แม้นหนาวเย็น-ไม่อบอุ่น-ดั่งเคยหมาย
และที่ว่าง-ตรงหน้าฉัน-จะกลับกลาย
เป็นที่ว่าง-ภายในใจ-ไม่ลบเลือน
หน้าส่วนตัว
2984
