9 กุมภาพันธ์ 2554 17:33 น.
pigstation
ฉันทลักษณ์คือพันธนาการอักษร
เป็นกรงไวยากรณ์กีดกัน
จินตนาการบอกผ่านยิ้มร่า
ในลีลากลอนปล่อย
เลื้อยเล่นเช่นงูหลามกลางป่าบรรณไพร
ปล่อยให้ชฎากาพย์นั่งจับเจ่าตรงวรรณยุกต์ยิก
เปล่าเป็นกลอนห่อนเป็นกวี
เพียงอิสรารมณ์
ร่มไม้ให้เย็นนอนเล่น
กิ่งไม้เป็นท่อนแขนกำมัดชิงช้าให้ไกวโยก
โลกก็เป็นกระดานหกให้คะเมนเล่น
โคลงไม่โคลงเพราะกระโดงเอกเจ็ดโทสี่-คำไม่เป็นต้องตายคำ
ระบัดใบหญ้ากลางลมเริง
กระโปรงเปิงเห็นจี-สตริง
นักเขียนต้องเขียนหนักและอ่านนัก
จะฝึกหนักแต่ขีด-จะหมดขีดหากไม่เติมสมองด้วยหนังสือ--อื่นๆ
ใช่วรรณกรรมจะกำโลก
การ์ตูนยังโขยกโลกเขยกเล่นให้ดิสนีย์สู่พิกซ่า
หรือ วิชาการ-ฟอเวิร์ดเมลล์-เฟล.โค.ทีเฮช
เพราะว่า คนเขียนหนังสือได้คือคนอ่านหนังสือหลาย-จึ่งดีเฮยไม่เห่ยเฟ้ย.