22 กุมภาพันธ์ 2549 22:44 น.
pigstation
ประทุเข้าไปไฟการเมือง
หาใช่เรื่องใช่ราวชาวไทย
ประท้วงช่วงชิงกันใหญ่
เราใส่ใจแต่ละครทีวีดีแน่
ประชันขันแข่งแห่งเกมส์โชว์
เปิดป้ายโก้แจกทองแท้
ขอเพียงส่งฝามาชิงโชคได้แหง
เสี่ยงดวงแก้ความจนคนหากิน
หัวเราะเกาะติดขอบจอ
หัวร่อต่อลีลานักแสดงศิลละปิน
สุขเศร้าเหงาหมดมลทิน
เรื่องแผ่นดินช่างมันชิงร้อยชิงร้าน
ขำขำกับหม่ำเท่งโหน่งมาแว้ว
เรื่องมหาท้าทายอีตาแม้ว
ปล่อยไปไม่เอามาเครียดแล้ว
ฮะโหน่งมาแว้ววแล้วมีหม่ำขำตาเท่ง
18 กุมภาพันธ์ 2549 20:10 น.
pigstation
รักแต่เธอรู้ไหมใจมันรัก
แน่นอนนักรักแต่เธอเพ้อแต่พักตร์
สุดห้ามตามแต่ใจไม่ห้ามหัก
ก็เอาแต่รักรักแต่เอาเหมาแต่เธอ
รักอยู่นั่นแหละไม่แปะโป้ง
ฉันทโอ้งโลงตัวมัวแต่เพ้อ
ก็สุดรักสุดหวังเอ้านะเออ
รักเพียงเธอเพ้อเพียงใจให้เพื่อเธอ
รักชาติบ้านเมืองเรื่องกู้ชาติ
รักพิฆาตวาดหวังสุดพาวเวอร์
รักแน่นอนรักเสมอ
รักเธอเรอธักรักจริงเอย
18 กุมภาพันธ์ 2549 08:13 น.
pigstation
ถั่วงอกคุยเบาๆ
ราวกระซิบสายลมหัวเขา
มีบะหมี่รับฟังอย่างเห็นใจ
หมดหน้านาราคข้าวยังตกต่ำ
เห็นทีโรงงานคือคำตอบของสาวชาวทุ่งอย่างเธอ "ถั่วงอก"ลูกสาวชาวนา
ใครอุปโลกน์ว่า
กระดูกสันหลังเป็นดั่งชาวนา
ตอนนี้กระดูกสันหลังนี้เป็นอัมพาตไปแล้ว
ท้องทุ่งกำพร้าความอุดม
อุตสาหกรรมเรียกขานลูกหลานมาปันส่วนแบ่งน้อยนิด
บะหมี่ปรารภระบการศึกษาไทย
มีแต่สถาบันรุ่มรวบยนกองฟอนปริญญาบัตรที่หนุนนับด้วยธนบัตร
ไม่มีการศึกษาที่อุดมศึกษา
มีแต่โลภศึกษา ( โล-พะ-สึก-สา )
มีแต่ลูกร้านก๋วยเตี๋ยว 3 คูหาติดถนนใหญ่ทำเลทอง
และลูกร้านทองทำดีติดร้านก๋วยเตี๋ยวใหญ่
ได้ร่ำเรียนมาเป็นเจ้าของโรงงาน
เพื่อแย่งชิงบุตรหลานของท้องไร่ท้องนา
บ้างก็มาเป็นคนงาน
หรือเรียกอย่างสมยุคสมัยอาจเป็นมนุษย์งาน มนุษย์เงินเดือน
ลดทอนตัวเองลงเป็นฟันเฟืองเล็กๆ
แล้วนิยามตัวเองว่าเป็นชิ้นส่วนที่สังคมขาดไม่ได้
บ้างก็หลอกล่อตัวเองด้วยวิญญาณจอมปลอมบนท้องทุ่งตัวอักษร
ริเสพวรรณฯกรรมในขณะมือหนึ่งถือโทรศัพท์ไว้ส่ง SMS
บ้างปลอบใจตัวเองถึงความสบายดี แถมห่วงสงครามแย่งชิงอำนาจรัฐ
บ้างก็สาละวนอยู่กับโลกไซเบอร์
บะหมี่ยิ้มอย่างเข้าใจถั่วงอก
ส่วนความรักของถั่วงอกก็มาถึงวันสิ้นสุด
เมื่อเธอเอ่ยถาม...
"บะหมี่จ๊ะ...เธอรู้ไหมว่าลูกชิ้นไปไหน"
บะหมี่ตอบ
"ลูกชิ้นเอ็น"...
นับจากนั้นมาเด็กสาวของท้องทุ่งก็นิ่งเฉยเหม่อมองไปยังฟ้าไกล
.....การศึกษาไม่ได้หมายถึงระดับปริญญา
หรือการศึกษาไม่ได้ด้อยกว่าการทำมาหากินจนร่ำรวยกว่าคนเรียนสูง
การศึกษาน่าจะหมายถึงการเข้าไปสู่ภูมิปัญญาสากล
ที่ล่วงล้ำสู่ดินแดนอาตมันภายใน
แล้วหล่อหลอมออกมาเป็นน้ำซุปที่แสนกลมกล่อม
หล่อเลี้ยงเยาวชน/ลูกศิษย์สืบต่อไป
ไม่ว่าจะเป็นสถาบันหรูหรา หรือมหาวิทยาลัยหลังเขา
.....ใครอยากรู้ไหมลูกชิ้นเอ็นติดคณะอะไร...
(เฉลย..น้ำตกไม่งอก....)
18 กุมภาพันธ์ 2549 01:36 น.
pigstation
ลมไม่มีทิศม้วนตัวลงมา
หอบกระโปรงสาวออฟฟิซม้วนตัวขึ้น
เห็นกางเกงในรำไร
แดดไม่มีสีแยงตาเข้ามา
กลบพร่าให้ภาพเลือนราง
ลืมตาแต่ว่าไม่เห็นอะไร
นกปีกเดียวบินข้ามขอบฟ้า
ตามหาปลาซาร์ดีนในซอสมะเขือเทศ
มาซมซบข้างผักกาดกระป๋องตรานกพิราปเพื่อนเก่า
แล้วเราก็สนานในโลกเสมือน
บนสายสัมพันธ์เปราะบาง
และเอาแต่ใจยิ่งนัก
เพราะเรามีเพียงปีกเดียวในสายลมไฟฟ้าแม่เหล็ก
จึงบินวนในอัตตาโทรนิคอยู่อย่างนี้ - -
18 กุมภาพันธ์ 2549 01:31 น.
pigstation
คืนเมฆห่มฟ้า
หมาขี้เรื้อนเหงาสุดชีวิต
ฉันพลิกเอ็นไซโคลพิเดียฉบับเขมรานิกา
เพื่อตรวจดูที่มาของคำศัพท์
ก่อนแต่งกาพย์
คืนฟ้าห่มดิน
แมวเกาเห็ยแกรกกราก
เธอปลดตะขอยกทรงแช่มช้า
เพื่อตรวจตราดูสภาพซิลิโคนฝังทรวง
ก่อนปลื้มปิติ
คืนจันทร์เปียก
ทากกระดืบด้วยความเร็วรอบคอบ
เราต่างจมอยู่หน้าจอสี่เหลี่ยม
แล้วหลงลืมโลกใบกลมตะปุ่มตะป่ำไปสิ้น
ก่อนจ่ายค่าไฟ-ค่าเน็ต