14 มกราคม 2548 00:24 น.
pigstation
เอ่ยอ้างง้างความเดิม
ได้แต่เติมสิ่งเก่าเท่าที่มี
เอดิสันบิลเกตต์พิเศษดี
ประวัติศาสตร์คือการเข้าใจ
อนาคตใช่สิ่งทำนายได้
ปัจจุบันไซร้จริงแท้
สุนทรภู่รู้กลเม็ด
กวีซอนเน็ทอะไรหว่า
สปิลเบิร์กเบิกเนตร
กวีเขตสยามเชยแล้ว
คล้องจองคล้องคำสัมผัส
แน่ชัดวัดได้ในวันก่อน
นวัตกรรมไม่ซ้ำซ้อน
ของจิงมาก่อนขายได้
โดเรมีฟา
เอกเจ็ดโทสี่มีจริง
11 มกราคม 2548 22:41 น.
pigstation
สิ่งหนึ่งซึ่งเป็นสสาร
เป็นทั้งคำหวานและคำขม
สิ่งหนึ่งน่าดูชม
คือความนิยม ณ บทกวี
สื่อสารออกมาสวย
สื่อออกมาด้วยถ้อยวจี
สื่อมาที่ไทยโพเอม
สื่อมาจนเต็มไทยโพเอมล่มฯฯ~!&**(
สารที่เสพที่ติดอยู่
เมื่อรู้ว่าไม่ได้สม
น้ำลายสอคอขม
พะอืดพะอมผสมลงแดง ฯฯ%~~^%#*
เขียนในวันที่ URL ไม่ตอบรับ คล้ายดินฟ้ามาแกล้ง แต่ก็มีคนเก่งมากู้เว็บ ขอปรบมือให้ครับ
9 มกราคม 2548 15:21 น.
pigstation
ที่ห้างสรรพสินค้าอ้าโอ่โถง
คล้ายท้องพระโรงรอเจ้าหญิงเจ้าชาย
มาชี้เลือกสรรพสินค้าเรียงราย
รองเท้าหนังเฉิดฉายราคาดี
ที่โรงงานย่านบางพลี
ไอร้อนฝุ่นควันคล้ายนรกดีๆ
มีเด็กมอมแมมแก้มแซมน้ำตา
มานั่งหลังขดงอคอยเย็บต่อทากาวรองเท้าหนัง
ที่สถาบันอันน่าเคารพนัก
ผู้ทรงศักดิ์นั่งพ่นบรรยาย
ทั้งน้ำลายพรายฟองละล่องฉิว
โครงการร้อยล้ายกระหายหิว
น่าโมโหฉิวด้วยมองข้ามสิทธิพิทักษ์เด็ก
ที่ยูนิเซฟต้องจนมุมด้วยคล้องจอง
ไม่ต้องกังกลด้นสดอยู่
มีแคมเปญเข็ญออกมาน่าดู
เด็กอดสูอย่าดูดายคล้ายลูกหลาน
ที่ดรีมเวิร์ลเพลินใจสบายคำสัมผัส
เด็กรวยมีฐานะชะมัดมาหนุกหนาน
ที่รัชดามาซะมโหฬาร
สวนหนุกหนานบานกระเป๋าเข้ามือใคร
ที่แรงงานเด็กยังนองน้ำตาเจ้า
วันไหนไม่มีที่สำหรับหนู
ที่หลับที่นอนเท่ารังหนู (ชักชอบคำสัมผัสว่าหนู)
น้ำตาพรูพรุ่งนี้ฝีที่แผลจะผลิบาน
ที่ไหนในใจเราเฝ้าครุ่นคิด
โลกสถิตย์ทรงธรรมหรือกรรมเวร
อยากช่วยเด็กตาดำๆให้พ้นเวร
ฝันอยากให้เด็กเป็นเช่นลูกพลับ เด็กคุณภาพคับแก้ว นาฯ
ขอเป็นแนวร่วมครูหยุ่น-ครูประทีป-คุณปวีณา เนื่องในวันเด็กที่ยังมีแรงงานเด็กทั่วศรีลังกา นั่งเย็บลูกบอล เด็กไทย นั่งทากาว เด็กกาฬทวีปที่เป็นเด็กแนว (แนวซี่โครงบานเพราะขาดอาหาร)
9 มกราคม 2548 00:03 น.
pigstation
เป็นกวี เป็นทำไม
กวีไม่ใชผู้เสียสละ
ไม่ใช่ชี ไม่ใช่เถร ไม่ใช่เณร ไม่ใช่พระ
อ่านกวีเอะอะมีใครฟัง
เป็นกวี เป็นทำไม
รัฐบาลชุดไหนส่งเสริมมั่ง
เฮ้ยกวีคนนี้หัวแข็งจัง
จับเข้าห้องขังสบายแฮ
อย่าหวังให้สร้างอนสาวรีย์
อนุสรณ์นักกวี ฝันเถอะแม่
พิพิธภัณฑ์บ้านกวีก็ดีแท้
ชาติหน้าบ่ายแก่ๆ ค่อยว่ากัน
แล้วเป็นกวีต้องความคิดลึกล้ำ
เขียนให้ดำน้ำอ่านจึงสร้างสรรค์
ฝันให้สูงสุดฟ้าอาทิตย์จันทร์
หรือต้องมุทะลุดุดันเลือดก่ายกอง
หรือเป็นกวีต้องรูปหล่อๆ
จะเคาะจานตีหม้อก็แคล่วคล่อง
มีคนขอลายเซ็นจากมือทอง
เอ๊าะๆอ่องๆรับรองรวย
ริเป็นกวีต้องขี้หงาวววววว
รึเป็นกวีสาวเธอจงสวย
เขียนกล่อนเปล่าโรแมนติกโรแมนตวย
โสดซะด้วยตามสูตรที่ว่ากัน
เขียนกวีเขียนทำไม
ใครเขียนแบบไหนก็แบบนั้น
ตะกร้ายังรักกวีทุกวี่วัน
มีความจริงความฝันวรรณกวี
เขียนกวี เขียนทำไม
ตอบไม่ได้ดอกฉันในวันนี้
วานเด็กเมื่อวานซืนตอบที
มันบอกว่า พี่ๆไอ้เฮงซวย
เขียนกวี เขียนทำไม
วงกวีไม่ใช่สรวงสวรรค์
บางทีถึงรบราฆ่าฟัน
ร้อยสำนักแข่งประชันด้วยอัตตา
เขียนกวี เขียนทำไม ทางกวีไม่ใช่ทางแสวงหา
อยากบรรลุปรมัตถ์สัจจา ไปบวชชีดีกว่านะแม่คุณ
เขียนกวี เขียนทำไม ถึงขายได้ก็ไม่รวยอย่าหวังลุ้น
บทละห้าสิบบาทขายขาดทุน และอย่าหวังกักตุนยามขาดแคลน
เขียนกวี เขียนให้ใคร เขียนให้คนยากไร้เรือนล้านแสน
เขียนให้คนอกหักเพราะรักแฟน เขียนให้แย้ตะกวดแลนก็เขียนไป
เขียนให้ดาวบนฟ้า ปลาในน้ำ เขียนให้ถ้ำสิงขรณ์ คีรีใหญ่
เขียนให้มดเขียนให้ปลวก เขียนให้ใคร เขียนเถิด เขียนเท่าไรไร้สาระ.
โดยคุณ Old Wave [ วันอาทิตย์ ที่ 19 ธันวาคม 2547 เวลา 03:26 น. ] ผู้ตอบคนที่ 32
7 มกราคม 2548 20:47 น.
pigstation
ไอติมละลายร่าง
เด็กน้อยพลางเลียลิ้น
ไอติมละลายสิ้น
ไม้ไอติมทิ่มดินหมดค่า
วันเสาร์เข้ามา
วัยเยาว์มีค่าวันเด็ก
วันอื่นผ่านไปก็แค่เด็กเล็ก
ไม่มีใครตรวจเช็คความสำคัญ
ไฟไหม้ฟางอย่างนี้แหละ
ผู้ใหญ่เล่นตบแปะ ก็เท่านั้น
เพราะอย่างนี้อนาคตทุกวารวัน
ผู้ใหญ่นั้นก็มาจากเด็กที่ถูกละเลย
อย่าทำนิ่งเฉย
เด็กไม่เด็กเอย
คือเราผู้ใหญ่ในวันหน้า
แล้ววันเฒ่าก็เข้ามา
เด็กที่ว่าก็มาถอนหงอก
ถลอกใจเอย
หน้าส่วนตัว
1109
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟpigstation
