16 สิงหาคม 2547 16:39 น.
pigstation
ไม้บรรทัดหน้าคิ้วขมวด
แสนเจ็บปวดอย่าเป็นตลับเมตร
ส่วนตลับเมตรบ่นตัวทุเรศ
อยากวิเศษเป็นริบบิ้นสวย
ริบบิ้นบอกเบื่อตัวเองชะมัด
ต้องถูกตัดเป็นชิ้นเป็นเศษ
ไม่เหมือนไหมพรมนุ่มเกินเหตุ
สวยประเภทถักทอต่อเป็นทรง
ไหมพรมก้มหน้าระอาใจ
เป็นอะไรไปช่างน่างง
ไม่เป็นตัวของตัวเองมั่นคง
อยากซื่อตรงยืนยงคือไม้บรรทัด
เฮ้อ.....ว้า....
16 สิงหาคม 2547 00:12 น.
pigstation
อย่าคิดว่าข้าสร้างสรรค์
ทุกสิ่งนั้นคือการไม้ยมก
สืบทอดมาเป็นมรดก
อย่าเพิ่องยกตัวคิดใหม่ทำใหม่เลย
ไม้ยมกคือตัวเรา
ทำตามเก่าแล้วใหม่ก็ลอกตามเตย
เฉยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ของคุ้นเคย เราคือ ไม้ยมก
14 สิงหาคม 2547 12:59 น.
pigstation
ยางลบแอบคุยกัน
กับดินสอเงียบๆ
ในกล่องดินสอ
เด็กหญิงอัญชุลีเปิดกล่องดินสอ
หยิบเอา..
ลิควิดเปเปอร์ กับ ดินสอกดลายหมีพูห์
ยางลบกับดินสอคิดถึง
รอยเขียนของถ่านในกระสอบที่คุณตาของ ดญ.อัญชุลี
ขึ้น 14 ค่ำ อีเผือกตกลูก ตัวผู้..
ขณะที่ ลายมือของเด็กหญิงอัญชุลี...
....พรุ่งนี้จะไปดู F ปะป๋าใจดีซื้อตั๋ว 4,000 ให้.. รักป๋ามาก
13 สิงหาคม 2547 21:30 น.
pigstation
เบื่อมากในหน้าที่มีแต่สะท้อน
จนไม่อาจเป็นตัวเองได้ในแต่ละครา
คนนั้นคนโน้นมา ส่องหน้าสองตา วางท่าทาง
เป็นกระจกส่องข้างรถนั้นไม่ต่างกันเลย
สะท้อนภาพวิ่งผ่านเลย
ยังไม่ทันคุ้นเคยก็ล่วงจาก
กระจกเงาไม่เงาดี
กระจกใจไม่เคยมี
แต่แปรเปลี่ยนเคลือนไหวไวนัก
แต่กระจกเงาไม่เคยเก็บกัก
กระจกใจเหนื่อยหนักดักเก็บเรื่องเจ็บ เรื่องจำ
เป็นเช่นกระจกใส
สะท้อนได้รำไรเงาเบาบาง
ผ่านเลยเสียบ้างกระจกใจจะใสสวย
สองกระจกเงา กระจกใจ
ทนุถนอมไว้ให้ยืนยาว
กระจกเงาไม่เงาหากเรามีกระจกใจที่ขุ่นมัว
13 สิงหาคม 2547 13:08 น.
pigstation
ผมไม่ใช่ปูจะชูกล้ามอวดเธอ
แต่คุ้มภัยเสมอกว่าประกันภัย
อีกอย่างเชื่อใจได้
ผมไม่ใช่ปลาหมึกนึกกอดรัด
เธอไม่ใช่ทะเลที่แสนเค็มปี๋
เธอแสนดีที่ใจกว้างขวางจัด
คล้ายคลื่นลมที่คอยซัด
บางเบาระบัดจนถึงทอร์นาโด
ผมกล้าหาญชาญชัยใจฉลามบุก
เธอไม่ทุกข์มีสุขอน่างแน่ชัด
เธออ้อนแอ้นอ่อนหวานถนัด
ปลาโลมาจัดเธอว่างามกว่าเงือก
โจรสลัดสะบัดได้ไม่ใช่ผม
เธอไม่ระทมผมที่เลือก
แพลงค์ตอนพะยานรักมีเป็นเทือก
รักกันเกลือกกลิ้งกลางอ่าวไทย เอย