23 กุมภาพันธ์ 2548 10:52 น.

หินยิ้ม

pigstation

เราเป็นเช่นก้อนซ่อนความหวาน
เราเป็นน้ำตาลซ่อนเร้นไม่เน้นโชว์
เราเป็นมากกว่ามากไม่อยากโก้
เราเป็นความสุขคโตด้วยตัวเรา

เราไม่เปลี่ยนแปรแลเปลี่ยนแปลง
เรานิ่งรู้แจ้งแห่งจริงไม่มัวเมา
ด้วยความรู้คู่สติไม่หูเบา
ด้วยไม่ขลาดเขลาเอาทุกข์มาถมทับ

นามเราเจ้ารู้อยู่ว่าอะไร
นามแท้มีบ้างไหมใจกำกับ
นามลวงมีมากเหลือคณานับ
นามสับปลับกลับกลอกอย่าบอกเลย

คือหินยิ้มอิ่มสุขในทุกวัน
คือหินอันเป็นศิลากล้านิ่งเฉย
คือหินเป็นศิละศิลาตามเคย
คำเฉลยคือศีล - หลักหินที่ทนธรรม

22 กุมภาพันธ์ 2548 01:31 น.

ตะไคร่น้ำตรอมใจ

pigstation

ไหลอาบทาบลงตรงหินก้อน
เซาะซอนซบลงตรงแอ่งน้ำ
คือคราบคือไคลไม่งามล้ำ
ปื้นสีเขียวคล้ำแต่ล้ำด้วยชีวิต

ห่อหุ้มคลุมหินให้หายแข็ง
โตด้วยแสงด้วยแดดไม่ดัดจริต
เปล่งประกายเลื่อมพรายพิศ
ตะไคร่น้ำกระจิ๊ดไม่คิดไกล

ขอสายนทีรี่ไหลอาบ
รดกำซาบคือลาภตะไคร่
เพียงผันผ่านกาลเวลาก็โตได้
เพียงตะไคร่คราบตรงกาบหิน

เป็นปุยไหมไหวลอยล่อง
ไม่งามผ่องจับต้องน่ากิน
ก็แค่ขี้ริ้วห่มคลุมอัคนิน
อาจแดดิ้นหากสิ้นซึ่งน้ำแฉะ

18 กุมภาพันธ์ 2548 00:30 น.

Learning Park Society

pigstation

เธอทั้งหลายถูกกวาดต้อนเข้าไปในกล่อง
แล้วกล่องนั้นก็บรรจุเธอด้วยวิชาการ

จนเธอเป็นหนึ่งในสายพานการผลิต
ออกมาสู่โครงสร้างเครื่องจักรนามสังคม

แท้ที่จริง
โบราณกาลนั้นไม่มีกล่อง
ทุกสถานนั้นคือสถานที่แห่งการเรียนรู้

ผู้เฒ่ายินดีเล่าขานตำนานซึ่งแฝงไว้ด้วยภูมิปัญญาล้ำลึก
ส่งผ่านมาตามแสงแดด สายลม น้ำฝน รวงข้าว

รอบกองไฟคือมหรสพโรงเล็ก
เป็นลานเพลงกล่อมไพร
เป็นโรงละครเพลินใจ

ความลวงที่ถูกสร้างขึ้น
กล่องถูกสร้างขึ้นพร้อมหลักสูตรสำเร็จรูป
เธอจึงถูกกวาดต้องเข้าไปในกล่อง

แล้วออกมาพร้อมกับกล่องใบหนึ่งที่แน่นเต็มเอียด
จนไม่มีที่ว่างพอจะบรรจุอะไรอื่นใด

ลานรอบกองไฟมีแต่ขี้เถ้าเก่าแก่
ไร้แรงจูงใจเหมือนรายการโทรทัศน์
ซึ่งเป็นดังกล่องอีกใบที่แสนมหัศจรรย์

แต่สิ่งที่ถ่ายทอดออกมานั้น
เป็นการมอมเมาให้เธอโหยหากล่องอีกหลายใบ

จะเป็นกล่องสถาบันการศึกษา
จะเป็นกล่องจัดสรร
จะเป็นกล่องขับเคลื่อน 4 ล้อ
หรือกล่องสรรพสินค้า
อุทยานเพื่อการเรียนรู้อย่างท้องทุ่ง ป่าเขา ลำห้วย ร่มไม้
ซมซบตัวอย่างหงอยเหงา
เพราะเธอคงสนใจกล่องมากกว่าโลกกว้างทั้งใบ

และโลกทั้งใบที่ถูกย้อมแมวอย่างโลกเสมือน
ก็ทำทีเป็นมิตรและนำเสนอโลกอีกใบให้เธอ

ไว้ที่ เม้าส์ คลิกส์
ไว้ที่ คีย์บอร์ด แป้นกดข้อมูล/คำสั่งลัดนิ้ว เสกได้ดังมีนิ้วเพชร
ไว้ที่ จอยสติ๊ก เพื่อบัญชาการ / พิฆาต ศัตรูไซเบอร์ของเธอ

อุทยานแห่งการเรียนรู้จึงรกร้าง
ฉันจึงค่อยเพียรไปถากถางวัชพืชแห่งอคติให้เตียนราบ
เผื่อว่า
จะถึงวันแห่งการเปลี่ยนแปลง

แล้วพวกเราจะเรียนรู้ในโลกกว้างว่าแท้ที่จริง
เราเป็นหนึ่งเดียว
แม้เธอจะเหยียบเท้าฉันบ้าง
และฉันแอบเปิดกระโปรงเธอคืน

เสียงหัวเราะแท้ๆจะขานขับคู่กับเสียงนกจริงๆที่ก่อนเคยเหงามานาน
เพราะเธอมัวแต่ไปเพลินกับกล่องคาราโอเกะ

มาเถิดไม่มีอะไรสายเกิน หรือ ผิดพลาดจนยากแก้ไข
วิ่งไปในอุทยานการเรียนรู้ แล้วจะรู้ว่าเราถูกโอบกอดไว้อย่างนุ่มนวลและอบอุ่นเพียงไรด้วย อ้อมกอดแห่งมาตุภูมิ

8 กุมภาพันธ์ 2548 20:57 น.

ฉันจะไปวาดความทรงจำตรงกลางหัวใจเธอ

pigstation

ยามค่ำน้ำค้างหยดรดริน
แว่วเสียงยินกลิ่นไอรัก
จึงชะเง้อคอแทบหัก
คิดถึงหนัก- - - คนรักเรา

ยามดึกความคึกหาย
ผ่านความหมายทั้งหน่ายเศร้า
ไหวลมโบกโยกมะพร้าว
ปีกค้างค้าวก้ามข้ามฟ้ารัตติกาล

ยามตีสอง - - - มองนาฬิกา
หนวกหูหมาพากันหอนเนิ่นนาน
เอนหลังนั่งกรรมฐาน
สวดมโนกรานกราบเทพเทวา

ยามเช้าเข้าพรุ่งนี้
จะเร่งรี่หนีเมืองการพัฒนา
ไปสู่ดูเยี่ยมตรงชายป่า
เพื่อเก็บภาพบริสุทธิ์ตา - - มางล้างใจ

เตรียมกระดาษไปวาดศิลป์
เตรียมสีดินสอกล่องใหญ่ ใหญ่
เตรียมฝีมือ - - ศิลปินสมัครใจ
ใครจะไปยกมือขึ้นแล้วตามมา

พรุ่งนี้จะเตรียมข้าของกล่องสีกระดาษผ้าใบ ไปวาดรูปเพื่อถ่ายทอดความทรงจำกับชาวกระเหรี่ยงที่หมู่บ้านไม่ไกลจากตัวอำเภอที่เราอยู่ (กระเหรี่ยงที่เขตภาคกลางก็มี เช่น เมืองกาญจน ราชบุรี และ อุทัยบ้านเรา)

ได้ทุนมาจากนายอำเภอเมื่อ 4 ปีก่อน ได้ฤกษ์ทำเสียที (ตอนนี้นายอำเภอย้ายไปเป็นอาจารย์สอนนายอำเภอแล้ว)

เหมือนเป็นสัญญาใจ คาดว่าเมื่อทำงานเสร็จแล้ว (ในรูปแบบ สีอะครีลิคบนแคนวาส สีดินสอ สีพาสเทล สื่อผสม หลายรูปแบบ) จะเปิดแสดงที่สโมสรอำเภอบ้านไร่ก่อน สร้างความฮือฮา (ไม่รู้ใครจะบ้ามาหลวมตัวเป็นสปอนเซอร์ กับ เข้าชมงาน )
จากนั้นก็จะมาแสดงในกรุงเทพ หาผู้ใจบุญ(ตาถึง)ซื้อไปเก็บเป็นคอลเล็คชั่น

รายได้เกือบทั้งหมดจะมอบให้ อบต.แก่นมะกรูด (ที่ชาวกระเหรี่ยงอยู่)
คงเป็นเหตุการณ์เล็กน้อย เมื่อเทียบกับความยิ่งใหญ่อื่นๆที่มี
แต่สุขใจที่ได้ทำ

หากมีความคืบหน้าจะรายงานมาจ้าาา
งวดนี้จะขึ้นไปพักที่สถานีอนามัยประจำตำบลใจกลางเขาสัก 2 3 วัน

แล้วจะหอบเอาความทรงจำมาวาดตรงกลางใจเธอนะจ๊ะ ไทยโพเอม

8 กุมภาพันธ์ 2548 20:56 น.

ฉันจะไปวาดความทรงจำตรงกลางหัวใจเธอ

pigstation

ยามค่ำน้ำค้างหยดรดริน
แว่วเสียงยินกลิ่นไอรัก
จึงชะเง้อคอแทบหัว
คิดถึงหนัก- - - คนรักเรา