15 มีนาคม 2551 10:43 น.
pigstation
ย่างเท้าไปในความซ้ำซาก เหยียบไปบนรอยเท้าเดิมที่เคยย่ำไว้
วางความคิดไว้ตรงความวกวน ว็ซากนักชีวิตคนเรา เช้า-สาย-บ่าย-เย็น
สลับด้วยฤดูร้อน-ฝน-หนาว
ราวกับว่าเกิดมาเพื่อเป็นแผ่นเสียงตกร่อง-แผ่นวีซีดีสะดุดเป็นโมเสส
โลกใบนี้หมุนวนมากี่แสนล้านครั้ง ซึ่งยังจะคงหมุนต่อไปในจักรวาลแสนกว้าง
เราเป็นเข็มหมุดหนึ่งบนผิวโลกที่ปักไว้ไม่แน่นนัก จึงพยายามขยับไปมาบ้าง แต่ก็ไม่เกินกว่าวงจรโลกโคจรไปได้ในช่วงชีวิต เมื่อเทียบกับการเดินทางของอายุแห่งดาวนพเคราะห์นี้
ดวงจันทร์แย้มแก้มซีดออกมาเป็นเสี้ยวแสงจันทร์ ก่อนค่อยอวบอ้วนทีละคืนจากข้างแรมสู่ข้างขึ้น ดังจะบอกว่า คือ ความไม่แน่นอนบนความซ้ำซากอันเป็นนิรันดร์ ไม่มีสิ่งใดหลุดพ้นจาก วัฏจักรดังเดิมได้
นาฬิกาหมุนไปอย่างนั้นเวลาไม่มีอยู่ แต่อายุเรามีอยู่บนการถอยหลัง และลดขนาดลงไปเรื่อยๆ
เราไม่เคยเคว้งคว้างในลักษณะทางกายภาพ ดังนั้นจิตเราจึงกระแสงเป็นอะตอม เป็นอิออน เป็นควากส์ เป็นอีเธอร์ เป็นอะไรที่หยั่งวัดไม่ได้
จิตเรากระเจิงในขณะที่ร่างกายเราจ่อมจม.
5 มีนาคม 2551 15:25 น.
pigstation
นานมาแล้วแก้ววลีกำลังสับสนว่าจะแต่งเรื่องสั้น
หรือเยนบทกวี
ด้วยความสามารถตั้งแต่เด็กที่สะกดตัวอักษร
วรรณยุกต์ได้ในวัยอนุบาล 2
ต่อมาแอบอ่านงานเขียนของโนเบลทุกเล่มที่แปลเป็นไทยก่อนขึ้นมัธยม
ต่อมาเมื่อก้าวเข้าสู่มัธยม แก้ววลี จบลงที่ Chat-Blog-Hi-5
ท่ามกลางวัยรุ่นทั้งหลายที่เห็นประเทศชาติเป็นเพียงผู้นำเข้า
ส่วนคนแก่อย่างเราได้แต่ลูบๆคลำๆไทยโพเอมต่อไป
......