14 สิงหาคม 2547 19:42 น.
pigstation
นับแต่วัยเด็กมีความสุขอยู่กับการ์ตูนนานาชนิด จะเป็นการ์ไทยอย่างชัยพฤกษ์ ,ตุ๊กตา หรือการ์ตูนยอดมนุษย์อย่าง ซูเปอร์แมน หรือ การ์ตูนวอลต์ ดิสนีย์ อย่างโดนัล ดั๊ก
ไม่มีอะไรที่เข้าถึงได้ง่ายที่สุดในเบื้องลึกแห่งห้วงจินตนาการและความฝัน
นั่นคือ การ์ตูนญี่ปุ่น....
เสียงประกาศถึงเที่ยวบิน และเงินเก็บออมบางส่วน ที่หมายมั่นว่าจะต้องไปถึงยังดินแดนต้นกำเนิดของแคนดี้จอมแก่น ด๊อกเตอร์สลัมและอาราเร่
ยามนั่งบนเครื่องบิน มองลงมา เห็นแผ่นดินที่ค้นตาที่เราเคยตัวเล็กกระจ้อยเดิน 5 กิโลก็คิดว่าโลกกว้างใหญ่ไกลโพ้น วันนี้บางแผ่นดินย่อลงเล็กเหลือแค่ช่องหน้าต่าง
วินาทีแรกที่รู้ว่าลมหายใจใหม่ๆที่สูดเข้าไปคืออากาศของเมืองโตเกียว เกือบลืมหายใจออก ชื่นไปข้างใน เม็ดเลือดแดงวิ่งพล่าน
เพื่อนที่รู้จักกันมาก่อนที่ตรอกข้าวสารรออยู่ตรงที่นัดผู้โดยสาร
การทักทายเป็นไปอย่างครื้นเครง เพราะว่าหน้าเราช่างละม้ายคล้ายคลึงไปทางเค้าหน้าชาวอาทิตย์อุทัยอยู่แล้ว
เป็นจังหวะเหมาะที่เราได้ผูกมิตรภาพไว้ ยาม มิเอะ และบุนจัง ด้วยการพาพวกเขามาลุยบ้านนอกของเรา พาไปเป็นสมาชิกในครอบครัวชาวกะเหรี่ยงในเขตพื้นที่อำเภอเราที่อยู่บนพื้นที่สูง ซึ่งเป็นการเดินทางที่สร้างความเข้าใจในความเป็นมนุษย์นนอกเหนือจากโปรแกรมทัวร์ตามออร์เดอร์ยอดฮิต
ต้องเข้าใจว่าสภาพกะเหรี่ยงบ้านฉันเป็นกะเหรี่ยงทางผืนป่าตะวันตก มีความใกล้ชิดกับชาวพื้นถิ่น การคงอยู่จึงเป็นไปตามครรลอง ไม่เหมือนชาวเผ่าที่ถูกบางหน่วยงานของรัฐเข้าไปเร่งรัดให้เป็นสถานที่ท่องเที่ยว
สิ่งนี้เองมิเอะและบุนจังจึงพบความเป็นมนุษยชาติอันหลากหลายและกลมกลืนอย่างเป็นธรรมชาติแท้ๆกลืนไปกับเทคโนโลยี่ต่างๆ ตามยุคสมัย
ไม่ใช่ชาวเผ่าที่ถูกกระตุ้นให้สร้างมูลค่าค้าขาย จนมองเห็นอะไรเป็นเงินเป็นทองไปหมด
ที่หมู่บ้านแห่งนี้ มิเอะ เป็นครูสอนภาษาที่เล่านิทานให้เด็กทั้งหมู่บ้านติดใจ ส่วนบุนจังเขาชอบออกไปทำไร่กับหาของป่ากับพ่อบ้าน ตัวฉันก็เฝ้าแต่เขียนบันทึกและวาดรูป เพื่อเก็บไว้เป็นข้อมูล เผื่อวันหน้าจะได้สร้างงานต่อเนื่อง เช่น นิทรรศการศิลปะ
หลังจากถึงที่พัก เราตระเวณย่ำราตรี อากาศเย็นมาก ฉันดื่มไปเยอะยังไม่รู้สึกอะไรเพียงแต่กระหยิ่มในใจเท่านั้นว่า ญี่ปุ่นทั้งเมืองตกอยู่ภายใต้สายตาเราเท่าที่จะกวาดเข้าไปให้หมด
สวนสาธารณะใจกลางเมือง มีลานกว้าง คนยังเดินให้ควั่ก ดอกซากุระกำลังจะหมดหน้าของมัน หลงเหลือประปราย
มีอยู่ดอกหนึ่ง เหมือนจะรอเราอยู่คนเดียว คงรอเป็นตัวแทนของซากุระทั่วญี่ปุ่น ค่อยทิ้งตัวมาลอยอย่างกับภาพช้า เคลื่อนไหวลงมา ทันที่เราคว้ามือไปรองรับไว้
พลัน เราก็เอื้อมมือพร้อกซากุระดอกนั้นไปแซมเรือนผมมิเอะ
ในขณะที่บุนจังมองมาด้วยสายตาอะไรที่ยากอธิบาย
(อ่านต่อตอน 2 )
14 สิงหาคม 2547 12:40 น.
pigstation
นาบิชิเอะอะจัง ตั้งรกรากอยู่ที่เชิงภูเขาไฟเอโดะฮุยยากิ(เอ่ยถึงครั้งเดียวพอพิมพ์ไม่คล่องมือ ต่อจากนี้คือหากเอ่ยภูเขาไฟก็ลูกนี้แหละ)
หล่อนเคยได้ยินคำบอกจากปู่ว่า เมื่อครั้งถึงเวลาลาวาประทุออกจากปล่องภูเขาไฟ ราวกับอสรพิษร้ายร่างแดงฉานเลื้อยมาอย่างรวดเร็ว
ไอความร้อนเผาไหม้สิ่งที่ถูกกลืนกินภายใต้มอดไหม้กลายเป็นเถ้าถ่าน
แต่เวลาผ่านไป ดินบริเวณภูเขาไปอุดมไปด้วยแร่ธาตุสำคัญจากใต้พิภพ หัวแคร๊อตของนาบิชิเอะอะจังมีความอร่อย และขนาดใหญ่เป็นพิเศษ ที่สำคัญหัวแคร๊อตของหล่อนเป็นสีส้มอมส้มอีกที สวยงามมาก
อิริยาบถของภูเขาไฟไม่ต่างจากพลังเงียบของผู้คนจำนวนหนึ่งที่กำลังก่อตัวเงียบๆภายใต้พื้นผิวสภาพของสังคมที่กำลังเติบโตเกินกำลังที่แร่ธาตุทางวัฒนธรรมแห่งชาติที่เป็นต้นทุนสั่งสมมาแต่ละบรรพชนของชาติแต่ละเชื้อ กำลังมั่วสุมกันอย่างหนัก ถลุงทรัพยากรอย่างลืมหูลืมตา
ไม่นานนักภูเขาไฟคงจะนึกบิดขี้เกียจอีกครั้งหลังจากหลับไหลไปพักใหญ่ อุตส่าห์ดินอันดุดมเพื่อทำกินแล้วยังไม่รู้จักอิ่มจักพอ
เช่นกัน กลุ่มปัญญาชนที่กำลังสนใจในความเป็นไปของบ้านเมือง ไม่ว่าจะเป็นเศรษฐกิจ เศรษฐา สาธารณสุข สาธารณสวาปาม การศึกษา การสึกหรอ ที่กำลังเหลิงตัวภายใต้การกุมบังเหียนของเสนาธนบดีใหญ่
ลาวาแห่งปัญญาจะบ่าไหลกวาดล้างนายทุนทางการเมืองให้ไหม้เป็นจุณ เพราะเหล่าปัญญาชนที่แฝงตัวอยู่นี้มีความคิดอ่านตระหนักฉับไว เพียงแค่กระดิกตัวเล็กน้อยก็อาจสะเทือนสังคมให้ไปสู่ยุคศรีอาริย์ได้
...แต่ยังหรอก พวกเขาเหล่านั้นยังเป็นเช่นอิริยาบถของภูเขาไฟฮิเดกิ๊กกูลิโกะ (ภูเขาไฟอีกลูกที่ตั้งอยู่ข้างๆภูเขาไฟในย่อหน้าแรก)
มีใครคนหนึ่งรอคอยให้หนึ่งในปัญญาชนเหล่านี้ได้ก่อตั้งพรรคการเมืองคุณธรรมค้ำไทย แล้วเสนอตัวเข้ารับใช้บ้านเมืองอย่างเอาเนื้อเอาตัวเข้าแลก อย่างไม่เห็นแก่ความเหนื่อยยากของตัวเอง แทนการใช้ฟองอักษราตีฟองบางเบาลอยฟู่ไปทั่ว แล้วมารบ้านเมืองจะสะเทือนสะดืออย่างไร
รอวันนั้นจริงๆ วันที่นักเขียนที่ไม่ต้องสร้างฐานะจากการขายงานแลกเงินมาตั้งพรรคการเมืองจะชนะใจคนไทย ในส่วนที่รู้ความจริงๆ
หนึ่งคะแนนเสียงสำหรับใครคนนั้นที่จะอาสา และจะเป็นแนวร่วมให้
พร้อมหรือยังภูเขาไฟเจ้าขา...วันหยุดพักร้อนของคุณหมดแล้ว
13 สิงหาคม 2547 21:04 น.
pigstation
เมื่อฉันนั่งนิ่ง พลิกหน้ากระดาษหนังสือในมือ เป็นความเงียบที่อึกกะทึกภายใน ด้วยเนื้อหาในหน้ากระดาษก่อกวนจิตใจให้เกิดประกายความคิดต่อเนื่อง
บางประโยคในเนื้อความราวไฟมาจุดที่ชนวนความคิด ช่างเป็นความอภิรมย์ส่วนตัวที่แสนง่ายดาย เพียงจัดเวลาให้เหมาะสม
ที่นี้เป็นร้านเช่าหนังสือขนาดเล็กมาก ตามสภาพทั่วไปชนบทเล็กๆอย่างนี้ แต่ไม่ใช่มีแต่การ์ตูน เพราะเจ้าของร้านหนังสือนี้เขามีหนังสือสะสมส่วนตัว มาวางไว้ยั่วน้ำลายนักอ่านที่กำลังก้าวผ่าน เพื่อไปพบจักรวาลใหม่ที่ซ่อนแอบตัวตามบรรทัดต่างๆ
เขาช่างเข้าใจตั้งชื่อร้านว่า "ปั๊มหนังสือ" เขาบอกเสียงแจ้วว่า เป็นสถานีเติมปัญญา หล่อลื่นจินตนาการ
ฉันมักเห็นเขาง่วนอยู่กับการอ่านหนังสือ ฟังเพลง ไปตามประสา ร้านปั๊มหนังสือของเขาเป็นปั๊มหลอดเล็กๆที่เคยเห็นมาตามบ้านนอกไกลๆ ต้องหมุนก้านดึงน้ำมันออกมาจากถังน้ำมัน เหนื่อยน่าดู
ร้านปั๊มหนังสือเป็นร้านเล็กๆที่ฝันเป็นส่วนหนึ่งให้เด็กต่างจังหวัดมาเจอะเจอหนังสือต่างๆนาๆ เพื่อว่าเป็นการเชื่อมโยงโลกใบนี้ให้เคลื่อนไหวไปอย่างสอดคล้องต้องกัน
กาแฟถ้วยนี้เย็นชืดแล้ว แต่กลิ่นไอกาแฟและกลิ่นอวลน้ำหมึก รวมไปถึงน้ำใจจากเขา เจ้าของร้านหนังสือชื่อปั๊มหนังสือ ช่างกรุ่นกระไอไม่วางวาย
สี่ทุ่มแล้วเห็นเขาเดินไปร้านขายของชำข้างๆ แล้วถือเบียร์มา พยักหน้าชวนฉัน...
เรายิ้ม พรายฟองเบียร์ผุดขึ้นมา มิตรภาพเริ่มต้นขึ้นมาง่ายๆ โดยมีหนังสือมากมายเป็นพยาน
12 สิงหาคม 2547 21:07 น.
pigstation
เขาเดินเตร่ไปมา รู้สึกมีน้ำย่อยหลั่งออกมาเป็นระยะ ตามแต่จะได้เห็นป้ายโฆษณาขนมขบเคี้ยว ปายบอกรายการอาหาร เมื่อถูกกระตุ้น ระบบประสาทบางส่วนก็สุดจะควบคุมได้ เป็นส่วนที่เหลือมาจากสัญชาติญาณเดิม
ในที่สุดก็พ่ายแพ้ต่อความอยาก ที่ไม่ใช่หิวอย่างแท้จริง เพราะชั่วครู่เพิ่งแวะร้านไก่ทอดต่างชาติมาอยู่หยกๆ
"นี่..5 บาทครับ ป้า" เขารับลูกชิ้นที่เสียบไม้ 4 ลูกจากแม่ค้า
เดินไปนิดเจอหมาหน้าตาขี้อ้อน เลยอดใจอ่อนไม่ได้ ปลดลูกชิ้นให้ไปลูก หมาตะครุบ ดีเหมือนกันลูกชิ้นลูกแรกแทนความซื่อสัตย์
มาอีกหน่อยที่อนุสาวรีย์ประชาธิปไตย เห็นนกพิราปสาละวนก้มๆงยๆ หาเศาอาหารกันให้ควั่ก เลยตัดสินใจแบ่งลูกชิ้นอีกลูกให้นกที่โชคดีที่สุด เป็นดังเสรีภาพที่กว้างไกลสินะ ลูกชิ้นลูกที่สองนี้
แล้วลูกชิ้นลูกที่สามเขารีบเคี้ยวกลืนลงท้องก่อน ลูกที่สามนี้แทนความรัก โลภ โกรธ หลง คือความเจริญก้าวหน้าทางชีววิทยา
......เมื่อเดินมาถึงป้ายโฆษณาหาเสียงของนักการเมืองที่มีชนักติดหลังยุคพฤษภา ครั้งกระนั้น
"เอ้า..กูแบ่งให้มึงแดกซะให้พอ รวมลูกสามคนของมึงด้วย เผื่อ ส.ส. นิสัยเปรต ชอบกินภาษีอากรชาวบ้าน แดกซะให้พอ "
ลับหลังไป หากเขาฟังภาษลูกชิ้นลูกสุดท้ายได้ เขาต้องอดเห็นใจมันไม่ได้
"..........เสียชาติเกิดจริงๆ ยอมเป็นลูกชินบูด ยังจะดีกว่าถูกกรวดน้ำอุทิศส่วนกุศลให้พวกโกงบ้านโกงเมืองพรรค์นี้ "
"...ถุย.."
เสียงลูกชิ้นบ้วนนักการเมืองสันดานไม่ดีออกจากตัวเอง แล้วยอมกลิ้งหลุนลงสู่ถนนราชดำเนินที่การสัญจรแสนจะคับคั่ง มันตัดสินในอัตนิวิบาตกรรม ไม่ยอมเสียชาติลูกชิ้นปิ้งเป็นอันขาด.
12 สิงหาคม 2547 03:07 น.
pigstation
ถั่วงอกรู้ตัวดี อย่างมากก็เป็นอาหารแกล้มก๋วยเตี๋ยวเรือ
แต่ก็ไม่เคยน้อยใจ เป็นเมล็ดที่ลีบแล้วฝ่อ สุดท้ายเฉาตายไปอย่างไร้ประโยชน์
มันยังมุ่งมันแทงรากงอกออกมา แม้จะไม่มีโอกาสฝังตัวลงในดินอันเป็นถิ่นกำเนิดเพื่อแพร่เมล็ดพันธุ์
ถั่งงอกคืออดีตเมล็ดถั่วเขียวเมล็ดที่ไม่ค่อยจะโตเต็มส่วน
จึงไม่ถูกคัดไปเป็นต้นพันธุ์
ถั่วงอกยังคงความเป็นถั่วได้ แม้เพียงชั่วเวลาแรกปฐมวัยของมันเอง
ก่อนจะถูกโรยใส่หอดทอด ออส่วน
ก่อนถูกเคี้ยวจนร่างแหลกเป็นจุล
มันก็ยังทำหน้าที่สุดความสามารถ
เป็นคนแม้ตัวน้อยๆไม่ได้เป็นจอมคนทักษิณ ยอดคนปุระชัย ชนคนชูวิทย์
ก็อย่าท้อที่จะต้องงอกเงยเอาความดีที่จะช่วยเพาะปลูกต้นสังคมให้เติบโตแตกก้านออกดอกออกผลยังประโยชน์ต่อไป
หน้าส่วนตัว
762
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟpigstation
