17 กรกฎาคม 2547 15:00 น.
Pheem
มีทุกข์บ้างสุขบ้างทางชีวิต
เราคือผู้ลิขิตชีวิตได้
อมรินทร์พยายมพรหมองค์ใด
มิมีใครลิขิตชีวิตเรา
จะถูกผิดดีชั่วตัวเองทำ
อวิชชาอาจครอบงำทำให้เขลา
คนก่อกรรมทำเข็ญเป็นตัวเรา
อย่ามัวโทษใครเขาให้เศร้าใจ
หันมามองลองพิศชีวิตตน
พิจารณาสืบค้นที่ต้นสาย
องค์ประกอบสองชนิดจิตและกาย
ก่อนชีพดับสลายสายเกินไป
เมื่อเหตุดีผลย่อมดีพร้อมสรรพ์
จงยอมรับเช่นนั้นอย่าหวั่นไหว
หากประสพผลชั่วกลัวทำไม
เริ่มต้นใหม่อย่าหนีทำดีไป
จงเลือกทำเลือกปลูกให้ถูกที่
พิจารณาเวลาดีทำที่ไหน
อีกตั้งตนทางชอบประกอบไป
พร้อมทั้งเหตุและปัจจัยย่อมได้ดีฯ
2 กรกฎาคม 2547 15:23 น.
Pheem
จะให้ฉันบอกใครที่ไหนเล่า
มีแต่เขาก่นด่าว่าเสียหาย
ยืนชี้หน้าว่าฉันนั้นวุ่นวาย
แสนเบื่อหน่ายพวกประท้วงถ่วงสังคม
ฉันเดือดร้อนเจ็บช้ำจำต้องมา
เพราะกระแสพัฒนาพาขื่นขม
ถูกเหยียบย่ำหัวใจให้ซานซม
โดนทับถมรังแกแย่เหลือทน
จะให้ฉันรอใครที่ไหนเล่า
ไม่เห็นเงาหัวใครที่ไหนสน
จึงประท้วงเรียกร้องต้องดิ้นรน
เพื่อสิทธิที่ตนเป็นคนไทย
ลองย้อนกลับหันมองตรองดูบ้าง
คนจนถูกทิ้งขว้างคิดบ้างไหม
จะช่วยเหลือบรรเทาเขาอย่างไร
เพื่อห่างไกลความลำบากยากมานาน
เมื่อมาเรียกร้องบอกออกประท้วง
ใยจึงแสร้งน้ำตาร่วงห่วงสงสาร
แต่ก่อนนั้นลำบากยากมานาน
หัวเจ้าท่านกลับไม่เห็นเร้นหนใดฯ
หน้าส่วนตัว
1202
