18 สิงหาคม 2548 15:32 น.
Pheem
วกเวียนวนซ้ำซ้ำกับความคิด
ถูกหรือผิดไม่ตกลงเพราะสงสัย
ยังอ่อนหัดวัยรุ่นดรุณวัย
จึงขาดความมั่นใจในหนทาง
จะเร่งรัดรีบร้อนก็คลอนแคลน
ยังง่อนแง่นเมื่อปัญหาเข้ามาขวาง
อาจท้อถอยหดหัวกลัวร้องคราง
บนหนทางชีวิตที่คิดเดิน
ค่อยค่อยเรียนพานพบประสบการณ์
อีกไม่นานก้าวไปไม่ขัดเขิน
ฝึกกายใจให้แข็งแกร่งกล้าเผชิญ
ทั้งสรรเสริญนินทาทุกข์ท้อใจ
อ่อนเยาว์อาจลองถูกอย่าลองผิด
มันจะติดตัวหมองหมดผ่องใส
มีปัญญาคิดตรองต้องมั่นใจ
ตัดสินใจก้าวเดินให้ถูกทางฯ
21 ธันวาคม 2547 13:39 น.
Pheem
สงบนิ่งดิ่งดับราวหลับใหล
ลาล่วงคนอาลัยไม่กลับหลัง
ทิ้งห่วงหวงบ่วงใจไม่จีรัง
ประดุจดังไม้ขอนและท่อนฟืน
ญาติพี่น้องน้ำตารินแทบสิ้นใจ
หวังยึดยื้อรั้งไว้ไม่อาจฝืน
สังขารสู่ครรลองต้องหวนคืน
สู่ภาคพื้นแผ่นดินไร้วิญญาณ
ประดุจแขกมาเยือนเพื่อนคือโลก
แล้วต้องโยกย้ายกลับคืนถิ่นฐาน
มิอาจอยู่ยืนยงคงยาวนาน
ต้องถึงกาลแตกดับกลับคืนไป
ชีพนี้น้อยร้อยปีไม่มีเกิน
เที่ยวเผชิญความสุขทุกข์หวั่นไหว
บุญหรือบาปชั่วหรือดีเลือกสิ่งใด
ฝากโลกไว้ยามตายไม่อายดินฯ
17 กรกฎาคม 2547 15:00 น.
Pheem
มีทุกข์บ้างสุขบ้างทางชีวิต
เราคือผู้ลิขิตชีวิตได้
อมรินทร์พยายมพรหมองค์ใด
มิมีใครลิขิตชีวิตเรา
จะถูกผิดดีชั่วตัวเองทำ
อวิชชาอาจครอบงำทำให้เขลา
คนก่อกรรมทำเข็ญเป็นตัวเรา
อย่ามัวโทษใครเขาให้เศร้าใจ
หันมามองลองพิศชีวิตตน
พิจารณาสืบค้นที่ต้นสาย
องค์ประกอบสองชนิดจิตและกาย
ก่อนชีพดับสลายสายเกินไป
เมื่อเหตุดีผลย่อมดีพร้อมสรรพ์
จงยอมรับเช่นนั้นอย่าหวั่นไหว
หากประสพผลชั่วกลัวทำไม
เริ่มต้นใหม่อย่าหนีทำดีไป
จงเลือกทำเลือกปลูกให้ถูกที่
พิจารณาเวลาดีทำที่ไหน
อีกตั้งตนทางชอบประกอบไป
พร้อมทั้งเหตุและปัจจัยย่อมได้ดีฯ
2 กรกฎาคม 2547 15:23 น.
Pheem
จะให้ฉันบอกใครที่ไหนเล่า
มีแต่เขาก่นด่าว่าเสียหาย
ยืนชี้หน้าว่าฉันนั้นวุ่นวาย
แสนเบื่อหน่ายพวกประท้วงถ่วงสังคม
ฉันเดือดร้อนเจ็บช้ำจำต้องมา
เพราะกระแสพัฒนาพาขื่นขม
ถูกเหยียบย่ำหัวใจให้ซานซม
โดนทับถมรังแกแย่เหลือทน
จะให้ฉันรอใครที่ไหนเล่า
ไม่เห็นเงาหัวใครที่ไหนสน
จึงประท้วงเรียกร้องต้องดิ้นรน
เพื่อสิทธิที่ตนเป็นคนไทย
ลองย้อนกลับหันมองตรองดูบ้าง
คนจนถูกทิ้งขว้างคิดบ้างไหม
จะช่วยเหลือบรรเทาเขาอย่างไร
เพื่อห่างไกลความลำบากยากมานาน
เมื่อมาเรียกร้องบอกออกประท้วง
ใยจึงแสร้งน้ำตาร่วงห่วงสงสาร
แต่ก่อนนั้นลำบากยากมานาน
หัวเจ้าท่านกลับไม่เห็นเร้นหนใดฯ
23 กันยายน 2546 10:45 น.
Pheem
คนเกิดมาหลายหลากมากความคิด
มีทั้งถูกทั้งผิดให้พบเห็น
คนร่ำรวยหรือยากจนคนลำเค็ญ
หากอยู่เป็นไม่ทุกข์เป็นสุขใจ
ทำไปตามหน้าที่ดีสมบูรณ์
คอยเพิ่มพูนคุณธรรมล้ำสมัย
ยศตำแหน่งคือหัวโขนโยนทิ้งไป
เลือกเก็บไว้แก่นแท้ที่ตัวงาน
สุขที่แท้สร้างได้ในตัวเรา
ใครอื่นเล่าไม่เห็นเป็นแก่นสาร
แล้วแผ่สุขร่มเย็นเป็นผลทาน
ช่วยเจือจานทุกชนชั้นทุกวันไป
และมอบรักแก่กันปันความสุข
คลายความทุกข์ชีวีดีกว่าไหม
เป็นยาชูพลังกำลังใจ
อยู่กันไปไม่เดือดร้อนวอนทุกคน.
หน้าส่วนตัว
1574
