๏ ตามรายทางต้องผ่านการฟูมฟัก 

ย่อมประสบอุปสรรคที่ดักขวาง

ต้องหนักแน่นทนสู้รู้ปล่อยวาง    

ทุกก้าวย่างต้องเข้มแข็งแกร่งครบครัน

๏ ทางชีวิตต้องคิดหวังตั้งเส้นชัย       

เป็นเป้าหมายก้าวเดินไปใฝ่คว้าฝัน

สุขกับทุกข์คลุกวกวนปะปนกัน    

ชีพผกผันสูงลงต่ำธรรมดา

๏ ทุกชีวิตเป็นเช่นนั้นล้วนผันแปร       

ความจริงแท้คือธรรมะศาสนา

สอนธรรมงามเฝ้าตามดูรู้ชีวา    

สร้างคุณค่าทำหน้าที่ศักดิ์ศรีคน

๏ ดีหรือชั่วจงเลือกทำกรรมที่ชอบ      

ตามประกอบเฝ้าดูจิตคิดฝึกฝน

ชนะใครที่ไหนอื่นหมื่นแสนคน         

ก็ไม่เหมือนชนะตนผลยั่งยืน

๏ ทางชีวิตต้องก้าวข้ามความยุ่งยาก         

ความลำบากเครื่องฝึกหัดยากขัดขืน

ถอยหรือสู้อยู่ที่ตนทนหยัดยืน         

จักได้รับผลกลับคืนยืนกำชัย  ๚๛

ก้าวไปทีละขั้น..........เดินด้วยกันมิหวั่นไหว

เหนื่อยบ้างช่างปะไร..........หยุดพักได้ใกล้ริมทาง

ก้าวไปทีละขั้น..........มองตากันปันยิ้มบ้าง

แรงใจไม่จืดจาง..........บนหนทางต่างให้กัน

หนทางแม้ยาวไกล..........แต่เหมือนใกล้หากข้างฉัน

มีเธอเคียงคู่กัน..........กุมมือนั้นเดินกันไป

ก้าวไปทีละก้าว..........ดั่งทางดาวพราวไสว

แม้ดาวอยู่ห่างไกล..........หากคว้าได้จักให้เธอ

ก้าวไปแต่ละก้าว..........ทุกเรื่องราวดีเสมอ      

ระหว่างทางที่พบเจอ..........ฉันและเธอเรียนรู้กัน

สองเราค่อยค่อยเดิน..........ร่วมเผชิญบนทางฝัน

สุขทุกข์มีปนกัน..........มิไหวหวั่นล่าฝันไป

กุมมือกันและกัน..........ร่วมฝ่าฟันมิหวั่นไหว

๏ อำนาจของปวงชน

เราทุกคนคือเจ้าของ

ใช้สิทธิ์ตามครรลอง

อย่างถูกต้องปกครองไทย

๏ ใครคิดยึดอำนาจ

หวังผูกขาดความเป็นใหญ่

ธงธรรมของปวงไทย

จักพลิ้วไหวโบกไล่พาล

๏ อำนาจชนมอบให้

เพื่อสร้างไทยรุ่งไพศาล

ประชาธิปไตยได้เบ่งบาน

ด้วยพื้นฐานการสร้างคน

๏ อำนาจที่ชอบธรรม

ต้องน้อมนำอำนวยผล

เพื่อประโยชน์ของปวงชน

ใช่เพียงคนเลือกตนมา

๏ อำนาจขาดชอบธรรม

เมื่อก่อกรรมทำมิจฉา

ใช้สิทธิ์ผิดจรรยา

กติการตราเพื่อตน

๏ ปวงชนคนหากกล้า

ย่อมออกมาทุกแห่งหน

ทวงคืนอำนาจตน

ไล่พาลชนพ้นแผ่นดิน

๏ อำนาจากปวงชน

ใช่ยอมคนปล้นทรัพย์สิน

จงทำเพื่อแผ่นดิน

ทั่วธานินทร์ย่อมยินดี

๏ เมื่อมาโดยชอบธรรม

พฤติกรรมย้ำศักดิ์ศรี

ละชั่วอย่าอัปปรีย์

ผลย่อมมีคือชอบธรรม ๚๛