1 มีนาคม 2547 19:41 น.
pepper_328
.......วันของเธอคือวันสำคัญอีกวัน
อยากให้เธอรู้ว่าฉันหนึ่งคนยังคงจำได้
ไม่ว่าเธอจะอยู่ไกลแค่ใด
จะโทรไปให้รู้ว่ายังไม่ลืมเลือน
.......แล้วจะโทรไปในฐานะอะไร
อย่าคิดเกินไป..อย่างมากก็เพื่อน
หวังว่าเธอคงไม่ผลักไสที่โทรมาเยือน
แค่อยากพูด happy BirthDay เหมือนๆกับทุกคน
....... อยากให้เธอมองดูดีดี
มองคนที่เธออาจไม่เคยแลมาสน
รู้มั้ยว่าเค้าคนนี้พร้อมจะยินดีด้วยอีกคน
Happy Birth Day คนที่ Important for me Forever ตลอดไป
22 มกราคม 2547 18:46 น.
pepper_328
ก็ไม่ผิดที่เธอบอกว่าไม่มีใคร
ไม่มีคนให้ห่วงหา
แต่ทำไมมันไหลรินละน้ำตา
ที่จริงน่าจะดีใจซะกว่าที่เธอไม่ไปรักใคร
หากหวนกลีบ กลับมาคิด
ทบทวนสิ่งที่ติดในใจฉันเอาไว้
ที่ผ่านมาเธอทำดีกับฉันเพื่ออะไร
คงไม่ใช่เพราะฉันคิดไปเกินเลย
คิดไปแล้วความจริงฉันก็อ้างว้างเหมือนอย่างเก่า
อยู่กับบรรยากาศเดิมๆเฉยๆ
อยู่ตรงที่ ที่ถูกทิ้งเหมือนอย่างเคย
และปล่อยให้เวลาล่วงเลยผ่านไปไม่กลับมา
เส้นทางที่เดินมาเส้นนี้
ความทรงจำที่ดีอันมีค่า
ฉันจะจดจำไว้ทุกเวลา
และยังจะก้าวออกไปข้างหน้าเรื่อยไปอย่างมั่นคง
3 มกราคม 2547 08:01 น.
pepper_328
ทางที่ต้องรออาจสิ้นสุดพักลงที่ตรงนี้
ตรงที่เธอมาพักเคียงข้างอยู่ใกล้ใกล้
จะพักชั่วคราวหรือถาวรเพียงใด
ก็อยู่ที่ใครถ้าไม่ใช่เธอ
เราอาจอยู่อย่างเหน็บหนาวว่าวุ่นหรือไหวหวั่น
แต่มันอาจอุ่นในเวลาอันสั้นได้เสมอ
จากนี้ไปขอสุขทุกข์ให้พบเจอ
แล้วคลุมห่มฉันและเธอตราบชั่วนิรันดร์
14 ตุลาคม 2546 23:28 น.
pepper_328
เธอรู้มั้ยว่าทุกวันนี้ฉันยังไม่มีใคร
อยากให้มีใครสักคนเคียงข้างฉัน
ซึ่งเป็นเธอได้ไหมที่เข้าใจซึ่งกันและกัน
แต่มันคงเป็นไปไม่ได้น่าเศร้าใจ
แต่เราก็คงเป็นได้แค่เพื่อน
จะให้ซึ้งเกินกว่าความรู้สึกไหนๆ
หรือให้พูดคำที่หวานจนจับใจ
ก็คงเป็นไปไม่ได้ใช่มั้ยเธอ
ก็เลยได้แต่นั่งรอเธอเผื่อว่าวันหนึ่ง
จะได้ซึ้งกับเธอโดยไม่ต้องใช้คำว่าเธอแค่เผลอ
ถึงแม้ว่าอาจจะนานที่กว่าจะได้ใจเธอ
แต่ซักวันฉันหวังว่าคงจะได้เจอกับมัน
เธอรู้มั้ยฉันอาจจะต้องเหงาซักหน่อย
ที่ต้องรอคอยและเพ้อฝัน
แต่ฉันก็รู้สึกดีแม้มันจะยิ่งนานวัน
ถึงแม้ฉันต้องรอจนตราบลมหายใจ
14 ตุลาคม 2546 20:54 น.
pepper_328
....แมลงปอลอยล่องต่ำสู่เบื้องล่าง
เมฆก่อร่างสร้างตัวเป็นกลุ่มใหญ่
ความมืดมนคืบคลานมาแต่ไกล
ปกคลุมทั่วไปบนท้องนภา...
เพียงไม่นานกลั่นกรองเป็นหยดฝน
ซัดสาดบนต้นไม้ใหญ่และใบหญ้า
กระหน่ำไปลงในท้องธารา
พสุธาอบอวลกลิ่นด้วยดินไอ
ฝนที่ซาพลันก็พากันหยุดหล่น
เป็นฟ้าใหม่ชุ่มฝนดูสดใส
จากวันวานฝ้าขุ่นไม่อุ่นใจ
เป็นวันใหม่ชอุ่มใจยิ่งกว่าเดิม
...หากใจคนเป็นดั่งนภาได้
ก็คงไม่ต้องหาใครเข้ามาเสริม
ไม่ต้องมีความสุขใดเข้ามาเติม
ไม่ต้องเพิ่มความอุ่นใจให้ตัวเรา
ไม่จำเป็นที่ต้องไปมีใคร
ไม่จำเป็นที่ให้ต้องมีแต่เขา
รักตัวเองรักธรรมชาติรักความเป็นเรา
แล้ววันเหงาวันท้อแท้จะหายไป
หน้าส่วนตัว
709
