สู่วันใหม่แต่ใจยังดวงเก่า ตัวนั้นเล่าคนเดิมไม่เติมสี ฝากลำนำคำหวานผ่านกวี ถึงคนที่อยู่ไกลจากใจเดิม
ตรงขอบฟ้าเหม่อมองแสงทองอาบ ริ้วทองทาบยอดยางสว่างไสว เสียงจำนรรเจื้อยแจ้วแว่วแต่ไกล ดั่งนกไพรขับขานงานกวี
ธรณีกรรแสงแฝงร่ำไห้ สุดสะอื้นน้ำตาเราไหลทั่วหล้า สุดวิโยก...แสนวิบัติน้ำตานอง ช่วยอวยพรแก่แม่ธรณี